| Gepost op vrijdag 23 maart 2007 - 09:52 pm: | 
|
|
Zo kan het gaan... En wat dan...?
Zij houdt van haar man en 2 dochters. Zo ongelofelijk veel!
Haar hele bestaan is rondom hen gebouwd. Bij alle keuzes die zij ooit maakte, was en is hun welzijn het belangrijkste punt in de overweging iets wel of niet te doen. Zij zijn haar basis; daar waar ze elke ochtend met een glimlach vertrekt en vertrouwd weer thuiskomt. Het perfecte gezin? Och, dat schijnt niet te bestaan, maar over de linie genomen, komen ze toch aardig in de buurt. Volgende maand zijn ze al weer 5 jaar getrouwd. Wat vliegt de tijd toch!
's Avonds, als de meiden op bed liggen, gaat haar man drie keer per week naar zijn band en speelt gitaar tot middernacht. Op andere avonden vermaakt hij zich met een goede film, hun administratie of een boek. Zij zit 's avonds meestal een paar uurtjes achter de computer. Ze surft wat over internet, leest mooie en spannende verhalen of ze kletst wat met andere webbers. Het is een beetje haar fantasiewereld; alsof ze reist naar een ver land, waar ze het bestaan -tot voor kort- niet van wist.
Donderdagavond is hun avond. Dan nemen ze de telefoon niet op en zitten ze samen, met een wijntje en een toastje met kaas, op de bank. Heerlijke avonden zijn dat
Hij houdt van zijn vrouw en hun zoon. Zo ongelofelijk veel!
Hun zoon is al een tijdje de deur uit en wordt vader. Binnenkort wordt hij dus voor het eerst opa en hij verheugt zich daar enorm op. Zijn vrouw moppert wel eens, dat ze zich met haar 48 jaar nog geen oma voelt, maar hij vindt dat onzin. Om haar te plagen, noemt hij haar al wel eens zo en dan kunnen ze daar hartelijk om lachen. God, wat zou hij zonder haar moeten? Hij kan nog steeds vol liefde naar haar kijken als ze zit te schilderen; zo geconcentreerd, met het puntje van haar tong uit haar mond.
Hij zit vaak achter de computer dan; op zoek naar spanning en naar een goed, opwindend gesprek. Hij doet dat al jaren..., zonder dat zij dat weet trouwens. Het prikkelt hem bijzonder, maar nooit heeft hij het omgezet naar realiteit. De verleiding was soms groot, maar het idee zijn vrouw pijn te doen en te bedriegen, deed zijn hart samenkrimpen.
Het laatste halve jaar begint het gevoel er daadwerkelijk iets mee te willen doen wel heel groot te worden. Hij droomt er regelmatig van en wordt dan buitengewoon opgewonden wakker. De afgelopen week is hij een keer, vroeg in de ochtend, naar de badkamer gegaan. Onder het mom van een plasje, heeft hij daar de druk van de ketel gehaald.
Zij en hij hebben elkaar een paar maanden geleden ontmoet, via een site die hun beider interesse heeft. Het begon met een mail van hem, die voor haar zo prikkelend was om te lezen, dat ze hem schuchter terugschreef. Hij was vertederd door haar oprechtheid en onbevangenheid en waarschuwde haar niet te snel iedereen te vertrouwen; het is een vreemde wereld tenslotte en mannen zijn jagers!
Ze was gevleid door zijn beschermende houding en stuurde hem een foto van haarzelf als teken van vertrouwen. Toen hij het fotobestand opende, staarde hij naar een vreselijk aantrekkelijke, jonge vrouw. Haar rode krullen vielen speels rond haar gezicht en schouders. Haar huid was bruiner dan je zou verwachten bij een roodharige en haar witte lentejurkje was simpel, maar liet haar prachtige contouren goed zien. Hij schatte haar borsten op een goeie handvol, haar lijf was strak en slank. Maar het meest was hij getroffen door haar uitstraling: levenslustig, zelfverzekerd en vrolijk, met een scheut ondeugendheid.
Zij wilde ook een foto van hem zien, maar hij hield dat af. Ten eerste had hij geen erg aantrekkelijke foto van zichzelf en bovendien wilde hij de spanning opbouwen en haar fantasie het werk laten doen. Zij accepteerde dat keurig en begripvol.
Hun mails en chats werden steeds persoonlijker en de verhoudingen werden -binnen die correspondentie- al snel duidelijk. Hij adviseerde haar regelmatig sommige dingen iets anders aan te pakken of te zien. Zij koppelde dan meestal later terug, dat dit een verstandig advies was geweest. Ze hadden op die manier elke dag een paar keer contact. En allebei genoten ze van dat contact en groeide het gevoel voor elkaar.
Regelmatig schoten ze ook een ondeugende hoek in en vertelde hij haar, hoe hij haar zou benaderen als ze echt voor hem zou staan. Zij voelde dan een ongekende opwinding, waar haar lijf zelfs op reageerde. Haar toon naar hem werd dan anders en ze voelde een soort aanbidding. Hij rook die verandering ondertussen van verre en voelde goed aan hoe ver hij kon gaan.
Het kwam regelmatig voor dat ze, na afsluiting, zich allebei even terugtrokken om met gesloten ogen aan de ander te denken en tot een hoogtepunt te komen. Ze wisten dit niet van elkaar.
Dan komt het moment dat zij voor haar werk een 3-daagse cursus moet volgen, 20 km van zijn woonplaats. Ineens zullen ze dichter bij elkaar zijn dan ooit en alleen dat idee is al prikkelend. De fantasiegesprekken hierover komen in de week voor haar vertrek tot een climax.
Internet blijft een veilig medium en eerlijkheid en openheid is gemakkelijker dan in het echt. Op schrift heeft hij haar al heel wat klappen voor de billen gegeven, die zij gedwee ontving.
Maar ook het vriendschapselement in hun contact is groot
en dat grijpen zij aan om een bakkie koffie serieus te overwegen. Voor beiden is niets belangrijker dan hun gezin en daar zijn ze open in. Dan moet een platonische ontmoeting onder het genot van een frisje of borreltje toch wel kunnen...?
Omdat hun partners dit allebei niet zullen begrijpen, besluiten ze hierover te zwijgen. Dit is hun ding en de afspraak om het netjes te houden, is duidelijk gemaakt. Geen ge-sex en geen dominant of onderdanig gedoe. Gewoon alleen wat drinken en kletsen.
Bloednerveus draait zij een laatste rondje voor de spiegel. Haar décolleté is, zoals bedoeld, charmant sexy. Haar make-up geraffineerd natuurlijk.
Hij trekt zijn stropdas recht en bekijkt zijn nieuwe, hier speciaal voor aangeschafte, pak. Een extra spuitje deodorant lijkt hem wenselijk. Hij heeft zijn baardje, met zorg, geschoren.
Zij staat als eerste in het afgesproken café. Haar kleding trekt ze, vaker dan nodig, recht. Hij komt binnen en ze zien en herkennen elkaar onmiddellijk.
Hartelijk en voorzichtig trekt hij haar tegen zich aan voor de kennismakingskus. Hij voelt haar lijf duidelijk en kan de eerste opwinding al moeilijk onderdrukken. Daar is ze dan eindelijk
.
Zij gaat een beetje extra op haar tenen staan tijdens die eerste knuffel. Haar lijf extra slank en aantrekkelijk makend
. Ze kijkt hem aan met grote ogen.
Ze nemen plaats aan een klein tafeltje en bestellen wat drinken. Hij neemt een biertje
. Zij ook. Ze proosten op deze bijzondere ontmoeting en voelen allebei veel. Veel nostalgie, veel herkenning en veel eindelijk
.
Haar gezicht is vanaf moment 1 naar beneden gericht; haar mooie ogen kijken door haar wimpers omhoog naar de man die ze zo goed kent, maar ook nauwelijks. Ze wil zoveel meer dan dit
.
Hij voelt zijn hele lijf stijf strak staan van de spanning en wil veel
, maar beseft dat afspraak afspraak is. En dat hij dat nooit zal doorbreken
als zij dat niet wil.
Hun contact kan kapot gaan, door een eenmalig samenzijn. Ze bedriegen hun partner als ze hun verlangens hun gang laten gaan... en daardoor mogelijk hun hele verleden en heden.
Maar ze kunnen er ook voor kiezen eindelijk zichzelf te zijn, met alles wat ze daarnaast goed doen volgens de geldende normen en waarden. Even een moment van volledig zijn en voelen....
Liefdevol, respectvol.... jezelf zijn....
(Ik.... voor mezelf... ben heel benieuwd wat jullie deze mensen adviseren nu te doen.)
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 239
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: 
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 maart 2007 - 10:08 pm: |
|
Mooooi |
O Lot,
Wat jij hier doet is wat veel cabaretiers vaak doen: ze vertellen een verhaal dat onschuldig begint en waarvan iedereen in de zaal denkt: ik ken dat verhaal. Dat verhaal gaat over mij. Natuurlijk alleen over mij en verder niemand anders.
Knap vind ik dat.
Wat ik ze zou adviseren om te doen? Hun hart volgen. Niet alleen hun lust, maar ook hun verstand. Wat betekent de keuze die ze overwegen en kunnen ze daarmee leven? En wat als ze het laten liggen? Spijt en berouw voor de rest van hun leven?
Het is een persoonlijke keuze. Een zware keuze. Een keuze die altijd goed en tegelijk altijd verkeerd zal zijn.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Lot
Beginnend lid
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 maart 2007 - 10:43 pm: |
|
Lust en verstand.... |
Lieve Janneman,
Dank je!
Lust EN verstand volgen.. dat kan niet, toch?
Het is OF lust... OF verstand..., in deze.
Ik weet bij God niet wat ik ze zou adviseren.
Lust is zo tijdelijk.....
Verstand is zo verstandelijk.
Jij zegt dat mooi. Hun keuze zal, hoe dan ook, en helemaal juist en helemaal verkeerd zijn.
xx.
|
venus
Productief lid
Bericht Nummer: 31
Aangemeld: 11-2005
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 23 maart 2007 - 11:03 pm: |
|
Hoi Lot |
Hoi Lot
Als eerste mijn complimenten hoe je zo duidelijk hun strijd hebt weten te verwoorden.
Hoe je begrip voor beide, in iig naar mij toe, over hebt kunnen brengen
Wanneer ik advies zou geven, zeg ik een heleboel van mezelf. Ik kan alleen maar adviseren vanuit mijn referentiekader.
Zetten ze de stap om verder te gaan dan kunnen ze niet meer terug.
Besluiten ze om met hun gevoelens niets te doen, dan tonen ze alle respect naar de wederzijdse echtlieden.
Gaat het in BDSM niet om respect/vertrouwen/openheid en eerlijkheid? (Ik krijg wel eens de indruk dat daar meer de nadruk op ligt dan in vanilla relaties, maar dat is een andere discussie)
Het dilemma wordt er niet makkelijker op.
Wanneer ze er voor kiezen om de stap te zetten dan hebben ze respect voor zichzelf. Maar de echtlieden die in onwetendheid thuis zitten?
Wanneer ze er voor kiezen om de stap niet te zetten dan hebben ze respect voor de thuiszittende echtlieden. Hebben ze dan respect voor zichzelf?
Dit alles afwegend en de lijn van het verhaal volgend wat ik denk dat de lijn van het verhaal zou zijn) zou ik ze adviseren om de stap te nemen en de consequenties van die stap te aanvaarden.
Door met elkaar af te spreken het alsof ze de stap al hebben genomen.
Liefs
Venus
|
liefke
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 24 maart 2007 - 09:16 am: |
|
Tja, waar kies je nu voor? |
Dag Lot,
Jouw verhaaltje is men eerste verhaal dat ik hier lees. Vind het prachtig hoe je beide verlangens kunt verwoorden en ook hoe je hun 'mens zijn' beschrijft. Ik denk dat dit vaak gebeurt, en zoals je zei is die knoop doorhakken behoorlijk moeilijk. Ik kan je er ook geen raad in geven wat het beste is en wat je zei over 'lust is tijdelijk en verstand is zo verstandelijk' heb je wel gelijk denk ik. Ik zelf geloof niet echt in eeuwige liefde. De 'echte' verliefdheid is snel voorbij en maakt snel plaats om als overeenkomende partners een leven op te bouwen. En hoe beter je elkaar kent hoe minder spanning er tussen elkaar is en ook het dagelijkse huishoudelijke leven kan soms de liefde belemmeren.(misschien ben ik hier ook wel wat negatief in hoor) En als je dan later, veel later een leuke vrouw/man leert kennen ben je ook snel weer veroverd, wie is er immers niet graag verliefd he?
Wat ik ook wel merk in je verhaal is die 'pijn van verlangen'. Tenslotte hebben ze beide een gelukkig gezinsleven. Tja... waar kies je nu voor?
groetjes,
liefke
|
juliėtte
Nieuw lid
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 24 maart 2007 - 11:42 am: |
|
Kan het zo gaan....? |
Hoi Lot,
Zoals een ieder reageert vanuit een eigen, en heel veelzeggend, referentiekader, zo doe ik dat natuurlijk ook.
De beweging van beiden lezen wij in de eerste alinea .. geluk, maar er 'ontbreekt iets'. Dit 'iets' komt bij beiden vanuit het eigen innerlijk en zet hen vervolgens aan tot een actie naar buiten toe.
Voor mij is het eigenlijk niet zo interessant te weten of te bedenken wat ze uiteindelijk met hun ontmoeting zullen gaan doen. Des te interessanter, en uiteindelijk ook veel spannender, zou het zijn als ze op zoek zouden gaan naar dat 'iets' in het eigen innerlijk. Wat is het, waar komt het vandaan, wat zegt het mij?
Is het niet zo dat iedere relatie datgene weerspiegelt wat in jezelf ontbreekt? De relatie maakt je compleet, het geeft je een gevoel van heel zijn. Zoek je dat in eerste instantie in de ander, na enkele ervaringen zou je tot het idee kunnen komen dat het wellicht niet in de ander te vinden is maar in jezelf.
En deze boeiende zoektocht is dan ook mijn advies aan beiden.
juliėtte
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 240
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 24 maart 2007 - 12:02 pm: |
|
Boeiende |
Hallo Juliėtte,
Wat jij beschrijft is zo'n boodschap waarvan je onmiddellijk de waarde ziet. Je weet het wel, maar hebt het nog niet zo onder woorden gebracht voor jezelf.
Wat Lot vraagt is verleidelijk om op te reageren. Het raakt iets waar veel mee geworsteld wordt en waar ieder ook wel een mening over heeft. Die mening gaat uiteraard wel over een ander, niet over onszelf, want zelf hebben we dat soort problemen niet.
Wat jij nu doet is dat zelf er bij betrekken en dat is heel goed. Of het altijd helemaal opgaat weet ik niet (je kunt bijvoorbeeld ook een altijd sjagrijnige partner hebben, wat je ook doet) maar het is zeker uiterst waardevol het in elk geval goed te overdenken.
(Pssst...je moet wat vaker iets zeggen. Verlicht ons met je wijsheid ;-))
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Porthos
Lid
Bericht Nummer: 18
Aangemeld: 07-2006
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 24 maart 2007 - 02:58 pm: |
|
Het kan zo gaan... en wat dan ? |
Dit is een zwart/wit verhaal: beiden zijn op zich gelukkig in hun huwelijk. Maar er ontbreekt iets, de slagroom op de taart misschien ? Helaas is de werkelijkheid vooral grijs. Het huwelijk is niet ideaal, maar enerzijds is er nog steeds genegenheid terwijl anderzijds uit elkaar gaan teveel consequenties heeft, zowel emotioneel als financieel. Ongelukkigerwijs maakt de huidige maatschappelijke cultuur het niet makkelijk een oplossing te vinden voor het probleem dat mijn (of jouw) ideale partner zou moeten worden samengesteld uit de aspecten van meer dan een persoon. En natuurlijk hangt het van je persoonlijke instelling af: ik ben zelf absoluut niet monogaam en zie daar niets verkeerds in. Liegen tegen je partner betekent ook niet alleen maar het voor jezelf makkelijker maken, maar ook om haar te beschermen. Dat zij mij niet kan geven wat ik nodig heb is niet haar schuld. En dat ik nodig heb wat zij mij niet kan geven is toch ook niet mijn schuld ?
Ik zou daarom de hoofdpersonen van het verhaal willen adviseren om datgene wat zij kennelijk missen uitvoerig te bespreken en af te wegen of zij dat in die mate missen dat een aparte structuur zal moeten worden gemaakt binnen welke zij "zichzelf" kunnen zijn zonder medeweten van hun partners (er vanuit gaande dat die dat niet zouden kunnen verwerken. Ik spreek uit ervaring: ik heb vele jaren een wederzijds zeer gelukkige relatie gehad buiten mijn huwelijk.
Ik realiseer mij dat mijn aldus verwoorde mening niet door velen zal worden gedeeld, maar aan de andere kant is zeker dit toch ook een site waar het enigszins nonconformistische tot uiting mag komen. En, Janneman, het zal je duidelijk zijn dat deze problematiek wel degelijk over mij gaat ;-)).
Porthos.
|
juliėtte
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 11:48 am: |
|
Boeiende . . . |
Hoi Janneman,
Dank voor je reactie en uitnodiging. Overigens heb ik mezelf nog nooit wijsheid toegedicht, eerder is het een innerlijke worsteling en een daaruit ontstane gedrevenheid in het zoeken naar antwoorden.
Mijn persoonlijke antwoord tot dusver:
Ieder verhaal is op twee manieren te lezen en te beleven. De meest bekende en voor de hand liggende is het verhaal te lezen en als een film aan je voorbij te zien gaan. Als het een verhaal is wat je raakt, en dat doet het verhaal van Lot absoluut, dan zie je jezelf wellicht wel in een (hoofd)rol.
Een andere, wat ingewikkelder en verdergaande manier, is om alle personages in het verhaal te gaan zien als deelpersonen van jezelf (ik heb pas de film van Frankenstein op deze manier bekeken, verrijkend om te ontdekken welk personage mij het meest trof). Al die deelpersonen vertonen een stukje van wat jij in je hebt. Vaak ben je je daar niet van bewust, daarom herken je het wel in de ander maar niet in jezelf. De uiteindelijke opbrengst hiervan is het integreren van al die stukjes in je bewustzijn tot een compleet persoon. Dan kun je ook de stap naar de ander zetten vanuit je eigen innerlijke totale kracht, en niet vanuit een onbewust gevoeld tekort waardoor je je eigen innerlijke leegte denkt te vullen met die ander.
Nog een laatste vraag aan jou Janneman, wat betekent het hebben van een 'sjagrijnige partner' voor jou?
juliėtte
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 241
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 12:32 pm: |
|
Worsteling |
Hallo juliėtte
De worsteling waar jouw 'wijsheid' uit voortkomt, herken ik wel. Ik heb het er ook al meer horen zeggen. Je zou haast denken dat die worsteling ervoor nodig is. Maar dan nog komt iedereen tot zijn eigen inzichten. Die zijn allemaal bijzonder, maar sommigen zijn bijzonderder, om Orwell te parafraseren.
Ook wat je nu zegt vind ik wel weer mooi. Ik zal ook zeker eens een film gaan kijken zoals jij dat deed. Dat lijkt me wel een eyeopener. Overigens denk ik dat iedereen wel compassie heeft met het monster, dus dat zal jouw verrijkende ontdekking niet zijn geweest. Wil je ons nog eens vertellen welk personage dan wel?
Ik durf dat te vragen omdat jij mij ook een lastige, diep psychologische vraag stelt.
Laat me eerst verduidelijken wat ik bedoelde. Wat ik zei was: 'als je een altijd sjagrijnige partner hebt, wat je ook doet.
Dat was een reactie op wat jij schreef. Wat je relatie is weerspiegelt jezelf. Maar nu gaat het na enige jaren minder. Inderdaad zoek je dan eerst de oorzaak bij de ander, dat doet iedereen. En inderdaad zou je ook snel tot de gedachte moeten komen ook eens naar jezelf te kijken. Want natuurlijk is een relatie een interactie
Vandaar die toevoeging 'wat je ook doet'. Je hebt er voor je gevoel alles aan gedaan, maar het gaat niet beter. Toch blijf je. Omdat je ondanks alles toch van hem/haar houdt, uit plichtsbesef, voor de kinderen, omdat een scheiding zo'n gedonder is. Whatever.
Dan ga je over de schutting kijken. Dat doet iedereen toch wel, maar in zo'n situatie doe je het met meer verlangen. En dan gebeurt er zoiets als wat Lot beschrijft. En mijn god, wat heb je het dan moeilijk....
Wat Lot beschrijft is een hels dilemma. Voor de één op een andere manier dan voor de ander maar ik denk niet dat er één persoon die goed nadenkt op deze aarde is die kan zeggen: o, dat is simpel, dan doe je.... Nee, de Dalai Lama mag niet meedoen, want die heeft geen partner.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Han
Nieuw lid
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 01-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 12:55 pm: |
|
Vlucht of nieuwe uitdaging? |
Tja.. hoe wil je het zelf zien? Ik zou deze mensen vragen; Wat in jou maakt dat je het bruisende, tintelende uitdagende, niet meer bij je huidige partner kan ervaren. Zoals Jullitte het ook al verwoordt, welk deel in jouw maakt dat je je voelt zoals je je nu voelt? Heb je alles al ontdekt bij je huidige partner? Of vlucht je weg omdat je een volgende stap in je huidige relatie niet kan of durft te zetten? Dan ben je niet bezig met een nieuwe uitdaging, maar met een vlucht uit je huidige bestaan, dat kan best heel lekker zijn voor dat moment, maar de innerlijke pijn die je toch al had, is alleen tijdelijk verdoofd, en zal daar zijn waar jij gaat. Dus adviseren? Nee. Op zoek gaan door vragen te stellen wat je Hart je je nou eigenlijk wil vertellen, Ja van harte.
|
juliėtte
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 01:15 pm: |
|
Interactie |
Hoi Janneman,
Dank voor je reactie. Ik was me ervan bewust dat mijn vraag persoonlijk was. Ik waardeer daarom je antwoord des te meer. Daarbij geeft het weer heel veel stof tot reageren.
Je zegt: "Want natuurlijk is een relatie een interactie." In het algemeen is ieder contact met een ander, in feite een relatie, interactie. De relatie waar we het naar mijn idee nu over hebben, de partnerrelatie, is méér dan interactie, namelijk complementair en compensatorisch.
Even een wat prikkelende stelling: "Datgene waarop je iemand binnenhaalt, is hetzelfde waarop iemand er uiteindelijk uitgaat." Concreet vertaald: Je bent ooit op iemand gevallen omdat diegene zo warm, invoelend en begrijpend was. Na vele jaren heb je uiteindelijk meer dan genoeg van dat warme, invoelende en begrijpende ... je verlangt naar een partner die nou eindelijk eens met de vuist op tafel slaat en aangeeft wat hij/zij zelf wil.
Wie is hier nou eigenlijk veranderd? (Ik help mee met het antwoord om het lastig te maken ;))Niet de partner, want die was altijd al zo ...
En nu wordt het dus interessant om te onderzoeken wat er dan in jou is gebeurd.
Dan mijn antwoord op jouw vraag Janneman:
Ik reageerde met zeer sterke en heftige emoties op de scene waarin het monster het kleine kindje dood maakt, en waarna Viktor Frankenstein de bergen intrekt om daar de confrontatie met het monster aan te gaan. Met andere woorden: mijn gevoel zit zo diep 'opgeborgen' dat het pas naar boven komt als het kleine kind in mij iets wordt aangedaan.
Maak dit eens algemeen en maak dan vervolgens de vertaalslag eens naar bijvoorbeeld 'spanking' ...
juliėtte
|
Lot
Lid
Bericht Nummer: 11
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 01:22 pm: |
|
Ingewikkeld |
Hallo allemaal,
Leuk om alle reacties te lezen. Voor mijn gevoel heeft iedereen gelijk, maar dat is nou juist wat dit zo ingewikkeld maakt.
Porthos, ik denk ook vaak, dat afschaffing van monogamie de oplossing zou zijn (grijns). Waarom mag je nou niet van twee mensen houden?! Aan de andere kant zal het ook een zooitje worden, denk ik. Als man moet je je tijd en aandacht verdelen tussen vrouw 1 en vrouw 2 (tot en met vrouw 36?) (waarbij ik, als vrouw, dan ook wel zwart op wit wil hebben, dat ik vrouw 1 ben! Hahaha...) Ingewikkeld.
De zoektocht, die Juliette beschrijft is mooi en kan heel waardevol zijn. Ik merk alleen dat ik het juist wel lekker vind om "iets" te vinden bij een ander en niet perse alles vanuit mezelf hoef te halen.
Ook denk ik bij jouw woorden steeds: Als ik nu begrijp, waarom ik wel van spaghetti houd, en helemaal niet van rode bietjes..., zou mijn smaak dan veranderen? Wil ik dan ineens geen spaghetti meer? Maar misschien raakt dit kant noch wal en is het niet te volgen. Zou best kunnen.
Als zij hun behoefte en lusten volgen, zal het verlangen niet verdwijnen. Ze zullen daarna verlangen naar meer... Of het wordt zo'n fiasco, dat alle spanning weg is en het contact stopt.
Waarschijnlijk hadden ze gewoon nooit af moeten spreken...
Liefs,
Lot.
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 242
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 01:27 pm: |
|
Je bent me er één |
Je bent me er ééntje, juliėtte.
Een aanwinst ben je zeker. Blij dat ik dat goed gezien had.
Ik moet eerst eens diep nadenken voor ik je vragen beantwoord. Ik denk zo dat er daarna nog wel meer van jou komen.
Hoewel het wat persoonlijk dreigt te worden (ook al kom dat alleen maar door jouw aanname dat wat ik schreef persoonlijk was) zal ik niet voor een antwoord weglopen. We gaan nog niet verder in PM.
Maar vandaag wordt dat niks meer vrees ik. Ik ga nu weg voor de rest van de dag en zal geen computer meer zien. Dat wordt dus tenminste morgen.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
juliėtte
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 01:49 pm: |
|
Spaghetti |
Hoi Lot,
Gaaf dat je op deze manier zo'n mooi gesprek tussen mensen op gang hebt weten te brengen, met recht een gave!
Ik moest een beetje lachen om jouw spaghetti-vergelijking, lachen door herkenning, want ik heb datzelfde ook wel in me. Het klinkt mooi hé, een compleet persoon die reageert vanuit kracht, maar tegelijkertijd ook wel wat saai.
Echter ... misschien wordt de spaghetti wel veel lekkerder omdat je alle fijne smaaknuances gaat herkennen en proeven waardoor je smaak zich verdiept ...
juliėtte
|
Lot
Lid
Bericht Nummer: 12
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 25 maart 2007 - 05:21 pm: |
|
Spaghetti en smaaknuance. |
He juliette,
Als je nu alles helemaal snapt van spaghetti, en alle smaakjes herkent en wel of niet waardeert... Is het dan nog leuk?
Ik wentel me het liefst in de totale (smaak)explosie, waardoor ik verwonderd en verbaasd kan zijn. Ik wil het niet eens snappen; ik wil het proeven/voelen en ervaren.
Wij zijn best knap, Juliette. Wij vergelijken spaghetti en rode bietjes met iets eh... heel anders, en snappen elkaar nog steeds.
Dank voor je heel grote compliment, trouwens. Lief!
Kus,
Lot
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 243
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 26 maart 2007 - 03:21 pm: |
|
Beloofd is beloofd |
Hallo juliėtte,
Ik had je nog wat beloofd.
Je vraag: "wat versta je onder een sjagrijnige vrouw" had ik opgevat als een algemene vraag en ook als zodanig beantwoord. Wat ik beschreef moet je dan ook opvatten als een voorbeeld voor een beeld. Dat beeld is dat iemand die het naar zijn zin heeft niet om zich heen kijkt. Ergo: iemand die dat wel doet zal het waarschijnlijk niet naar zijn zin hebben. Anders gesteld: mensen die in situaties zoals Lot die schetst terecht komen zijn mensen die op wat voor nivo en in welke mate ook iets missen in hun relatie. Dat kan betekenen dat ze uit elkaar gegroeid zijn, dat kan betekenen dat de partner iets niet wil, dat kan betekenen dat er met de partner vrijwel niet meer geleefd kan worden. Dat laatste gaf ik als voorbeeld. Je kunt dan beter een duidelijk voorbeeld nemen dan iets wat arbitrair is, anders krijg je daar maar weer discussie over.
Wat mijn vrouw betreft: er kan veel van haar gezegd worden, maar zeker niet dat ze sjagrijnig is. Daarmee zou ik haar ernstig tekort doen.
Zo komen die mensen dus voor dilemma's te staan die Lot schetst. Lot lijkt zelf even een antwoord te geven: ze hadden die afspraak nooit moeten maken. Maar dat is te kort om de hoek. Dat doet aan de gevoelens niets af. Het is alleen van invloed op de urgentie van de situatie.
Overigens is het natuurlijk te makkelijk om dan maar de "oude" partner aan de kant te schuiven. Mensen kunnen duizend redenen hebben waarom ze dat niet willen of kunnen. Nog daargelaten dat het ook nog mogelijk is dat "gewoon" van die partner gehouden wordt. Monogamie is maar een uitvinding. Er zijn er velen die tot meer liefde in staat zijn. Dat is het probleem niet. Jaloezie is vaak het probleem.
"Datgene waarop je iemand binnenhaalt, is hetzelfde waarop iemand er uiteindelijk uitgaat." Inderdaad een prikkelende stelling. Naar ik meen ook niet één die je zelf zojuist bedacht hebt. Ik moet bekennen dat deze stelling mij gisteren liet zeggen: ik heb meer tijd nodig.
Het kan best zijn dat dit een algemeen geldende theorie is. Ik kende hem niet. En dat is denk ik ook het probleem, want ik heb er dus nooit zo op gelet. Sinds gistermiddag ben ik al mijn relaties eens nagelopen (van mijn partner tot familie en vrienden) en ik moet je zeggen: ik herken het niet. Ze hebben allemaal hun onhebbelijkheden (althans die ik nu zo zie) maar ik kan nergens de aansluiting vinden dat dat ooit een door mij bewonderd iets was.
Ik houd het toch meer op kleinigheden die in de loop der tijd meer gaan irriteren. En voor je partner is dat complexer. Je leeft zó dicht op elkaar.....
Met andere woorden: mijn gevoel zit zo diep 'opgeborgen' dat het pas naar boven komt als het kleine kind in mij iets wordt aangedaan.
Maak dit eens algemeen en maak dan vervolgens de vertaalslag eens naar bijvoorbeeld 'spanking' ...
Ongetwijfeld is de sprong van de dood van dat kindje naar jou als kind in de psychologie volkomen logisch. Althans een op dit moment aanvaarde theorie. Maar zou het niet gewoon kunnen dat het zo tegennatuurlijk is dat een kind wordt gedood dat juist DAT je met de meeste afschuw vervult? Dat het gewoon de horror is die hier werkt? Want je had het over vereenzelvigen met dat kind. Was dat echt zo? WAS je dat kind of voelde je compassie met haar? Ook een sterke emotie hoor, maar minder ver gaand.
Vind je het erg als ik me maar niet aan de sprong naar de spanking waag? Het ligt voor de hand dat straf en correctie en opvoeding enerzijds en kind anderzijds wel de nodige aanknopingspunten oplevert. Maar om zover in je hoofd te kijken ken ik je toch niet voldoende. Dan zouden we toch eerst eens samen iets moeten drinken.
Ik nodig je daarvoor overigens van harte uit. Neem dan gelijk je studieboeken eens mee. Dan hebben we voorlopig wel voldoende gespreksstof.
Het is me overigens bijzonder aangenaam hoor, juliėtte.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
juliėtte
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 27 maart 2007 - 12:56 am: |
|
SLIK |
Slik Janneman ... wat een uitgebreide reactie. Het was niet mijn bedoeling je zoveel 'huiswerk' te bezorgen. Ik kan dan alleen maar hopen dat het je voor jezelf iets opgeleverd heeft.
Maar goed, in ieder geval mag ik nu weer 'in de pen'.
Ten aanzien van de 'sjagrijnige vrouw', ik ben er net als jij vanuit gegaan dat het een voorbeeld was. Echter je noemt wel dķt als voorbeeld, en niet egoļstisch, depressief, of ontevreden bijvoorbeeld.
En dan 'de stelling', nee ik heb deze niet zelf bedacht maar van iemand anders gehoord. Ik ga er eigenlijk niet vanuit dat het een algemeen geldende theorie is. Ik vond hem echter wel leuk en prikkelend, ja dat is toch wel het juiste woord.
De laatste opmerking was eerlijk gezegd niet zozeer een vraag waarop ik een antwoord had verwacht. Veel eerder was dit iets waar ik zelf over aan het denken ben, en waar ik het antwoord nog niet op weet. Studieboeken ... ja vast, ik kan (als ik hier zo om me heen kijk) niet ontkennen dat ik een enorme kennishonger heb. De vragen en reacties die hier, naar aanleiding van het verhaal van Lot, omhoog komen zijn naar mijn idee levensvragen waarop het antwoord in studieboeken (helaas) niet te vinden is. Dat zou het wellicht een stuk gemakkelijker maken. Ieder zal deze vrees ik zelf moeten zien te beantwoorden door het leven te leven.
In die zin weet ik niet zo goed raad met je uitnodiging ... wil je echt praten met mijn studieboeken?
 juliėtte
|
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 245
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 28 maart 2007 - 04:05 pm: |
|
Filosofie |
Mijn beste juliėtte,
Nee, als het over levensvragen gaat kun je je studieboeken thuislaten. Filosoferen doe je op een warm terras. De zon is net onder, het meisje in het zwarte jurkje brengt nog maar eens een flesje wijn en we liggen samen een beetje onderuit gezakt in de eigenlijk te ongemakkelijke stoelen. Jij staart naar het laatste rood boven de horizon en ik houd het serveerstertje in de gaten dat zich zometeen gaat bukken boven de lange tafel naast ons want anders kan ze niet iedereen bereiken.
Dat is dan het moment waarop jij je eerst diepzinnigheid debiteert. Een moment met grote spanning, dus ik weet niet goed wat ik moet kiezen: de wetenschap of de schone kunsten. Wat natuurlijk op zich al een levensvraag is.
Het zal een lange avond worden vol kansen, mogelijkheden, opdoemende problemen en zich aandienende oplossingen. Natuurlijk hoop ik dat het terras verlicht zal blijken te zijn. Over de innerlijke verlichting maak ik mij geen zorgen. Jouw vragen, mijn reacties en andersom zullen onze geest laten opgloeien als een veenbrand die bovengronds komt.
Eén probleem is er nog. We moeten wachten op een warme zomeravond, want dat zwarte jurkje is bepalend voor mijn inspiratie. Ik bel je tegen die tijd.
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein
| |
Lot
Lid
Bericht Nummer: 16
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 28 maart 2007 - 04:19 pm: |
|
Duidelijk |
Hahaha... Nou Janneman,
Mij is duidelijk dat dit voor jou helemaal niet zo'n moeilijk vraagstuk is.
Met brede glimlach,
Lot.
|
juliėtte
Beginnend lid
Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 03-2007
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 28 maart 2007 - 08:39 pm: |
|
Cirkel |
Hm Janneman,
Het lijkt erop dat de cirkel rond is ...
En Lot,
Niet zo hard lachen ... eigenlijk is het allemaal met jouw verhaal begonnen!
Een alvast peinzende juliėtte
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?