| Gepost op zaterdag 03 februari 2007 - 04:21 am: | 
|
|
Persbericht: Toerist in Maleisisch oerwoud aangerand door tijgervrouw
Malakka – De plaatselijke politie kon haar ogen niet geloven toen een naakte en uitgeputte man die onder de schrammen zat verklaarde aangerand te zijn door een tijgervrouw, die plots achter hem opdook in zijn eigen vakantiehut. De man was in adamspak – op zijn schoenen na - bij het bureau opgedoken rond tien uur ’s morgens, nadat hij een hele weg te voet had afgelegd.
“Ik durf niet vertellen wat er allemaal gebeurd is, jullie zouden me toch niet geloven, maar laten we het erop houden dat ik seksueel aangerand ben door een tijgervrouw,” zo verklaarde hij aan de pers.
Op de vraag wat er dan gebeurd was sprak hij: “Ze stond ineens achter mij en nam een dreigende houding aan. Ze had de kracht van een tijgerin, ik was kansloos. Ze scheurde de kleren van mijn lijf. Ze zag er uit als een kruising tussen een tijger en een vrouw.”
De procureur heeft gelast bijkomende onderzoeksdaden te stellen om te zien of de ongewone aanklacht tegen ‘een onbekende tijgervrouw’ ontvankelijk kan verklaard worden.
Het is weer gebeurd. Ik weet dat het een heel bijzondere nacht zal worden. Ik raak mezelf aan, voel weer de stevige beharing op mijn hele lichaam, en merk ook dat ik niet meer spreken kan omdat mijn stem veranderd is in een soort gebrul.
Vanavond ga ik op zoek naar de man in de hut. Na hem zoveel weken vanuit de woudrand en het struikgewas in de gaten gehouden te hebben, zal ik hem eindelijk te pakken krijgen, die stomme toerist. Hij logeert al weken in de hut bij de dikke fruitbomen. Maar dit is mijn gebied, ik wil hier geen stomme toeristen met kleurige t-shirts. Als er één komt, zullen er velen volgen en voor ik het weet zal ik moeten verhuizen. Daarom zal ik hem een lesje leren, zodat hij vanzelf het hazenpad kiest, of anders...
Ik zal hem laten piepen als een muis, ja, dat zal ik doen. Had hij hier maar moeten wegblijven, uit Maleisië. Vanavond zal hij ondervinden wat het is om zich in de klauwen van een langbenige tijgerin te bevinden. Ik zal hem met mijn lange, scherpe nagels stukje bij beetje van zijn kleren ontdoen, mijn vlijmende klauwen zullen hem schrammen en hem strippen totdat hij smekend en huilend in een hoekje zal staan, temidden van zijn verscheurde kleren, wachtend om door mijn gigantische lust verorberd te worden.
Elke keer als het volle maan is, zoek ik een prooi. Dat is mijn instinct, mijn eeuwige streven om mezelf in stand te kunnen houden. De nachtelijke bezoeken van een wulpse tijgervrouw die zonder pardon neemt wat ze nodig heeft…
De meeste mannen raken eraan verslaafd en betalen graag met een beetje bloed om tijdens nachtelijke bezoeken door mij bereden te worden. De vorige die ik had was er eentje die me iedere morgen opnieuw bij het afscheid smeekte om de volgende nacht terug te komen. Na een aantal weken begon hij er bleek en mager uit te zien. Hij is verhuisd om ervan verlost te zijn, het schijnt dat hij nu in Roemenië woont. Maar daarom zit ik zonder prooi.
Gelukkig maar dat die toerist zo oliedom was om hier te komen kamperen.
Ze noemen mij niet voor niets de tijger vrouw. Vooral met volle maan kan ik me niet langer beheersen. Dan krijg ik zo’n opgejaagd gevoel diep van binnen, een drang die ik niet kan weerstaan.
Het is sterker dan mezelf: ik voel de behoefte om hem te bezitten, om hem op zijn knieën te krijgen en over te halen zijn zaad aan mij af te staan. Zijn zaad dat mij jonger maakt en een beetje bloed, het leven gevende vocht dat me zoveel krachtiger maakt.
Ik ben al lang niet meer ’s nachts uitgegaan om prooi te zoeken, of stelde me tijdelijk tevreden met wat kleiner wild. Maar nu de volle maan duidelijk aan het nachtelijk uitspansel staat, dat bezaaid is met talloze sterren en nevels, heb ik een hongergevoel. En meer nog, een hevig lustgevoel in de buik, de onweerstaanbare neiging om terug te gaan kijken naar die man. Hij is nog jong, maar zeker niet te mager, een lekker mals uitziend brokje vlees.
Maar nu de volle maan duidelijk aan het nachtelijk uitspansel staat
Ik sluip naderbij en kan het vage lichtschijnsel van de olielamp in de hut al van ver waarnemen. Ik sta nu voor zijn deur, er zorg voor dragend dat hij me niet kan zien door het raampje. Ik hoor hem binnen onbezorgd op en neer schuifelen, aan het rinkelen van glazen en het plonzen van water te oordelen doet hij de afwas. Per ongeluk stoot ik een leeg aarden bloempot om dat ik in de schaduw niet had zien staan. Ik kruip snel om het hoekje.
Maar er gebeurt niets. Hij hoort of ruikt me zelfs niet eens, de sufferd. Ik kijk eens voorzichtig door de brede kier onder zijn deur. Hij staat met zijn rug naar me toe, druk bezig zijn eetgerei af te wassen. Ik bemerk dat de deur gewoon dichtstaat, maar niet afgesloten is. Een kleine moeite om er met mijn snuit even een zetje tegen te geven. Gelukkig kraakt ze niet, de dwaas heeft ze eergisteren nog geolied, dat heb ik zelf gezien.
Nu of nooit!! Ik sluip naar binnen en loop recht op hem af. Hij kijkt niet om. Ik sta nu achter hem en grom eens dreigend in zijn richting. Hij draait zich bliksemsnel om, ziet mij voor hem staan, gilt en krimpt bevend in elkaar. Wat een held! Hij kan goed zien dat ik geen tijgerin ben, maar ook geen vrouw. Mijn stevige borsten zijn iets minder behaard en priemen stevig vooruit. Ik loop ook op twee poten soms, dus ik richt me op, wat zijn verbazing wekt. Ik zie dat er zich een plas vormt op de vloer, en dat zijn boxershort aan één kant flink nat is, een reeks gouden druppels beginnen aan hun lange, trage weg naar beneden.
Zo, de viezerik doet het in zijn broek omdat hij mij ziet. Ik zal hem eens een lesje geven.
Ik sla met mijn klauw naar zijn borstkas. Met één nagel blijft die haken aan zijn kleurige shirt. Ik trek verder door en tot mijn verbazing ontdoe ik hem op die manier in één beweging van dat stomme toeristenplunje, dat zo gemakkelijk scheurt alsof het een ritssluiting was.
Hij roept hard om hulp, het doet pijn aan mijn gevoelige oren. Ik geef hem een duwtje met mijn kop om hem even het zwijgen op te leggen, hij gaat tegen de grond. Snel zet ik mijn poot op zijn ontblote borstkas, hij hijgt zwaar. Ik laat tussen zijn tepels en zijn onderbuik vijf kleine schrammen achter om hem te waarschuwen. Er vloeit een druppeltje bloed, ik lik het op.
Wat heerlijk: ik voel me beter, krachtiger dan daarstraks.
Ik haak mijn klauwen achter zijn short en trek er flink aan. Ik hoor al enkele vezels van de naad knappen. Hij begint weer om genade te schreeuwen.
Ik trek zijn al in reepjes gescheurde short tot op zijn knieën en doe alsof ik zijn gejammer niet hoor. Echt geraakt heb ik hem niet, een paar kleine schrammetjes tekenen zich af op zijn bovenbeen. Ik kan de drang niet weerstaan om er eens over te likken. Weer smaakt het verfrissend, de smaak doet me verlangen naar méér, en brengt een zekere opwinding teweeg.
Aan mijn eigen geur te oordelen begin ik vocht te verliezen. Mijn borstelig behaarde tijgerinnenscheur voelt flink tochtig aan, zo leert mij een zuchtende avondbries dat door de open deur naar binnen en tussen mijn achterpoten door waait. Ik verplaats mijn zware voorpoten naar zijn schouders, zodat hij tegen de grond gedrukt blijft. Zo heb ik hem lekker in mijn macht, door mijn gewicht kan hij niet weg.
Een Tijgervrouw is veel sterker dan zo’n toeristje. Ha, misschien wel vijftig keer sterker!
Wie zou het nachtelijk bezoek van de wulpse tijgervrouw kunnen weerstaan…
Ik laat me meeslepen door mijn opwinding: met mijn lange gespierde staart begin ik in zijn kontgaatje te kriebelen terwijl ik zijn weke, kwetsbare hals tussen mijn opengesperde kaken hou, zodat hij mijn blikkerende tanden goed voelt in de buurt van zijn halsslagader. Hij maakt een klaaglijk geluid, terwijl mijn hete adem de angst er bij hem goed inhoudt.
Ik kruip nu iets naar boven en leg wat meer gewicht op zijn borstkas, er evenwel zorg voor dragend dat mijn bronstige gleuf netjes op zijn ontblote penis terecht komt, maar lager dan zijn eikel. Ik schuur wat over de hele lengte van zijn gezwollen lid op en af, het duurt even voor hij voldoende reageert.
Als hij in de gaten krijgt wat de bedoeling is, merk ik dat hij langzaam maar zeker last krijgt van verstijvingsverschijnselen. Dat is maar goed ook: hoe zou ik anders zijn levenskrachtige, verjongende sperma kunnen bemachtigen? Toch alleen maar door zijn nu omhoog komende zaadstaaf te berijden? Ik trek me wat op en uiteindelijk staat mijn doorweekte scheur in de goede positie, juist boven zijn rechtop komende penis.
Voor een mens is hij redelijk goed geschapen. Rustig wring ik de eikel naar binnen, mijn brede sleuf in en dan laat ik me over hem zakken. De greep van mijn kaken op zijn hals maak ik een beetje losser om hem de kans te geven goed te ademen.
Ik begin hem nu zachtjes te berijden. Door het contact van zijn geslachtsdeel met mijn harige buik en met het lekkende vocht uit mijn penetrant geurende tijgerinnengrot kan hij er niets aan doen dat hij lichamelijk opgewonden wordt. Bij de menselijke soort is het meestal zo dat mannen sneller opgewonden raken dan vrouwen. Als tijgervrouw heb ik daarom gemerkt dat het nachtelijk overvallen van mensenmannetjes meestal uitloopt in hun totale medewerking. Eerst doen ze het uit pure angst en afgrijzen, daarna vinden ze het – als ik voorzichtig ben met mijn klauwen en tanden - op één of andere perverse manier meestal gewoon lekker om door een sterk wezen als ik tegelijkertijd onderworpen, bezeten en bevredigd te worden.
Als ze eenmaal de warmte en het plakkerige vocht voelen, geraken ze vanzelf opgewonden en laten zich zo meeslepen dat ze hun zielenheil gemakkelijk verspelen. Echte sletjes zijn het, die helemaal buiten zichzelf geraken. Veel erger nog dan de vrouwtjes van de menselijke soort: die zijn tenminste in staat hun driften beter te beheersen of het genot uit te stellen.
Na een tijdje soppend op en neer rijden op zijn stevig gezwollen pik begint hij onwillekeurig mee te doen, hij stoot af en toe dieper door terwijl ik mijn trage ritme blijf volhouden, zwaar in zijn oor grommend van genoegen. Mijn overvloedige speeksel maakt zijn hele borst en schouder nat.
En dan…komt hij klaar, hij spuit kermend alles wat hij kan en ik ontvang het met hemels genoegen in mijn lekkende, geurende snee.
Ik hef mijn achterste heel langzaam naar boven, zodat zijn penis er langzaam uit schuift. Een lange sliert vocht druipt er nog van tussen mijn harige schaamlippen en valt over zijn penis. Ik lik het er met mijn brede tong zorgvuldig af: niets van dit levenselixir mag verloren gaan. Daarom lik ik hem helemaal schoon. Hij jammert en klaagt.
Ik weet dat mijn tong heel erg ruw aanvoelt, zo is ze nu eenmaal gebouwd. Ik ga er extra lang mee door, gewoon om hem wat te pesten. Als een rood, klein, rimpelig en plakkerig worstje ligt zijn eerst zo gezwollen geslachtsdeel nu te rillen op zijn buik. Intussen voel ik me minstens twintig jaar jonger. Ook hij bemerkt het verschil, maar blijft versuft op de keukenvloer liggen door alle energie die ik aan hem onttrokken heb.
Met mijn twee langste tanden prik ik een paar kleine gaatjes in zijn hals, en een paar druppels bloed verspreiden zich over mijn tong.
Ik laaf mij aan deze godendrank, want het is mijn leven en mijn kracht. Zorgvuldig lik ik telkens de in het schijnsel van de olielamp weerkaatsende rode pareltjes helemaal op en wacht tot er nieuwe verschijnen.
Maar ik heb niet veel tijd. Ik moet weg zijn voor de zon opkomt, want anders verander ik volledig in een vrouw, in een menselijk wezen. En dat zou de rollen kunnen omdraaien. Dus moet ik voor de eerste zonnestralen verdwenen zijn in mijn schaduwrijke hol.
Met spijt laat ik de uitgebluste toerist daar liggen, op de grond van zijn hut, en verdwijn in de oliedonkere oosterse nacht. Grappig eigenlijk zoals hij daar op de grond ligt, temidden van zijn verscheurde kleren. Hij heeft alleen zijn schoenen nog aan.
Ik neem me voor om hem te volgen als hij nu verhuist en nog vaker te gebruiken.
Tenminste: zolang ik me kan beheersen en niet teveel ineens wil
Zo kan hij een tijdlang mijn reserve-leverancier van de bron der jeugd en de levenskracht zijn èn blijven.
Stefanie
|
|
    
SaMuel
Nieuw lid
Bericht Nummer: 3
Aangemeld: 10-2006
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 03 februari 2007 - 11:40 pm: |
|
Fascinerend vernieuwende fantasie |
Stefanie,
Ik genoot van je verhaal, vooral vanwege de beeldendheid en natuurlijk je fasinerend vernieuwende fantasie. Dit is iets dat ik nog niet eerder gelezen of bedacht had, maar het was zeker boeiend. Ga zo door.
SaMuel
|
Verteller
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 77
Aangemeld: 09-2005
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 04 februari 2007 - 02:19 pm: |
|
Catwoman, maar dan anders |
Hoi Stefanie,
Ik heb genoten van je verhaal. Ht is gewoon helemaal goed. Het intro, de sfeer, de gebeurtenissen. Het is ook nog een prachtige knipoog naar alle weerwolfverhalen en andere transformatie fantasiën. Blijf doorgaan met dergelijke verhalen, die zonder meer in de Fantasy wereld kunnen thuishoren en daar een beetje ondeugd en wellust aan toevoegen.
Verteller
|
anitatg
Nieuw lid
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 04-2012
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 21 april 2012 - 06:21 pm: |
|
zelfde fantasie |
Hoi Stefanie,
Ik heb erg genoten van je verhaal, ik heb altijd gedacht dat ik de enige was met dit soort fantasie, ik zal binnenkort de verhalen die ik zelf geschreven heb hier plaatsen, hopelijk volgen er meer met verhalen over dit onderwerp.
groet, Anita
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?