Hoofdstuk 5 van 'Het feest van Kim', Meisje bedankt Kasper en speelt verder met Loes
Boekonderdeel I: Dat gaat naar Den Bosch toe
10.51 – Roosendaal – ‘s-Hertogenbosch – 11.40 - tot Breda
Na een minuut of tien legt Loes haar tijdschrift weg.
“Vind je ook niet dat Kasper vanmiddag veel voor jou gedaan heeft? En nog goed ook. Met de floggers, in de douche, de warme olie en een hapje en een drankje. En net kwam hij je nog te hulp toen je weigerde klaar te komen. Wordt het niet eens tijd dat je wat terug doet?”
“Ja, Loes, graag. Wat wil je dat ik voor hem doe?”
“Wat denk je dat hij fijn zou vinden, Meisje.”
“De meeste mannen vinden het fijn om gepijpt te worden, Loes.”
“Dat denk ik ook, maar zou hij het ook niet fijn vinden om je te neuken?”
Meisje schrikt. Daar heeft ze nog niet over nagedacht, of ze Kasper in haar lichaam zou willen toelaten. Het was niet in haar hoofd opgekomen dat Loes dat zelf zou voorstellen. Over pijpen had ze om die reden ook niet nagedacht, maar dat vindt ze niet zo’n probleem. Zou ze het neuken kunnen weigeren? Maar wil ze het wel weigeren? Wil haar lichaam op dit moment ook niet graag door een man bezeten worden. Ze komt er zo gauw niet uit.
“Meisje?”
“Ik denk dat hij het allebei wel wil, Loes.”
“Dat weet ik wel zeker. En wil jij hem vanmiddag wel pijpen en in je kutje toelaten?”
“Ja, Loes, ik denk het wel, maar alleen als jij het ook goed vindt natuurlijk. En bij het neuken doet hij toch wel een condoom om?”
“Natuurlijk, Meisje. En in je kontje neuken, mag dat ook?”
Meisje voelt paniek opkomen. Ze wil absoluut niet in haar kontje geneukt worden. Daar heeft ze een heel vervelende, pijnlijke ervaring mee. Ze vindt zichzelf er nog niet aan toe. Misschien later, maar nu niet.
“Nee, Loes, DAT WIL IK ECHT NIET”, zegt ze harder en feller dan ze zelf eigenlijk wil.
“Kalm maar Meisje”, zegt Loes, “een rustig ‘nee’ is ook ‘nee’.
“Ja, Loes, je hebt gelijk. Sorry.”
“Geeft niet Meisje. Kruip maar naar Kasper toe, ga op je knieën voor hem zitten en haal zijn pik maar tevoorschijn.”
Meisje kruipt op hem af, pakt voorzichtig de rand van zijn boxer vast en trekt die een eind van zijn lichaam af voordat ze naar beneden begint te trekken. Als zijn lul dan al wat hard is trekt ze die tenminste niet ruw mee.
Zo voorzichtig te werk gaan was echter niet nodig geweest, want zijn lul ligt er slapjes bij. Dat verbaast Meisje en het stelt haar ook een beetje teleur. Dat één of ander vaktijdschrift hem niet opwindt, kan ze begrijpen, maar zou hij helemaal niet opgewonden geraakt zijn van het spel dat hij tot nu toe met haar speelde?
Rondom de pik in ruststand ziet Meisje een bed van kort geschoren haartjes. Daar is ze wel blij mee, dan wordt ze tijdens het pijpen tenminste niet afgeleid door haren bij haar mond. Ze trekt de boxer ook onder zijn billen vandaan. Hij licht zichzelf daarvoor even van de zitting, maar blijft gewoon zijn tijdschrift lezen, of doet in ieder geval alsof.
Kasper is besneden en ook in slappe toestand is de eikel goed bereikbaar voor Meisje. Ze gaat met haar gezicht dichterbij en likt er heel zachtjes over. Ze proeft licht de smaak van zaad. Kennelijk heeft Kasper die middag al wat voorvocht geproduceerd en is hij dus wel degelijk al eerder hard geworden. Omdat Meisje in de buurt was. Opgelucht gaat ze verder.
Meisje voelt hoe Kaspers pik direct op het likken reageert. Ze neem hem daarom maar gauw helemaal in haar mond, omdat ze vermoedt dat hij het fijn zal vinden om daar hard te worden. Zelf vindt ze dat ook wel een plezierige sensatie, ook al zou ze zichzelf op dit vlak nog niet echt ervaren durven noemen.
Meisje gaat met haar tong zacht om zijn pik heen en voelt hoe het bloed snel toestroomt en ervoor zorgt dat ze al heel gauw zijn lul niet meer helemaal in haar mond kan houden.
Als Kasper bijna helemaal stijf is, pakt Meisje zijn pik met één hand vast en begint hem daarmee te strelen. Ze gaat daarnaast met haar mond op en neer op zijn lul en probeert hem op te winden met de mogelijkheden die haar mond meer heeft dan haar kutje. Haar tong draait wilde rondjes om zijn eikel.
Dan legt hij eindelijk zijn tijdschrift neer, zakt onderuit in de stoel, doet zijn ogen dicht, legt zijn hoofd achterover en zet zijn benen wijd uiteen. Zo kan Meisje er veel beter bij.
Na een poosje pijpen voelt ze hoe Kasper haar hoofd streelt en met zijn beide handen door haar haren gaat. Uit haar ooghoek ziet ze Loes opstaan en achter haar komen zitten. Zij pakt Meisje’s hand bij Kaspers lul weg, pakt ook haar andere hand, brengt haar polsen op haar rug bij elkaar en doet haar handboeien om. Ze blijft Meisjes handen, ook al zijn ze geboeid, vast houden.
“Knijp maar hard in mijn handen als het niet meer gaat.”
Dat is voor Kasper het teken om Meisje stevig bij haar haren te grijpen en de besturing van haar hoofd over te nemen.
Dat is nieuw voor Meisje. Ze heeft al wel een paar jongens gepijpt, maar hield altijd zelf de regie. Als ze hun handen op haar hoofd legden en haar dieper over hun pik wilden duwen dan Meisje prettig vond, weerde ze die handen af. Ook hield ze altijd een hand om hun stijve pik, om te diep in haar keel doordringen te voorkomen.
Kaspers handen kan ze niet afweren en hij begint nu haar mond als kut te gebruiken. Hij maakt stevige neukbewegingen haar mond in en duwt haar hoofd tegelijkertijd naar beneden. Zijn lul komt daarbij diep in Meisje’s keel en ze vindt dat niet prettig. Toch wil ze ook niet gelijk in Loes’ handen knijpen. Ze wil doorzetten.
Maar na nog een aantal stoten die ze maar net kan incasseren, gaat Kasper een keer zo hard haar keel in dat Meisje zich verslikt en hard hoestend haar hoofd met geweld uit zijn handen trekt. Speeksel druipt uit haar mond, over haar borsten, en ze kan maar net voorkomen dat de hapjes en het drinken weer door haar mond naar buiten komen.
“Hier stoppen we mee Kasper”, zegt Loes, “doe een condoom om en kom haar neuken. Maar je mag niet in haar klaarkomen. Als dat dreigt, meld het me dan.”
Loes doet Meisje’s handboeien af en trekt haar mee naar haar stoel. Ze gaat zitten en Meisje moet voor haar komen staan, met haar gezicht naar Loes toe en met haar benen gespreid. Ze moet voorover buigen en met haar onderarmen op de leuningen van Loes’ stoel steunen. Loes pakt Meisje’s hoofd in haar handen en legt het tegen haar eigen hoofd aan op haar schouder.
Meisje voelt hoe Kasper achter haar komt staan. Hij controleer met zijn vingers nog even haar vochtigheidsgraad, heerlijk vindt Meisje dat. Het is nog heerlijker als hij kalm, en zonder enige weerstand van haar kutje, bij haar binnenglijdt.
Kasper begint in een rustige cadans in en uit haar te glijden, maar al gauw beweegt hij onregelmatiger, en stoot hij harder en dieper in haar. Meisje geniet ervan.
“Gebruik één hand om met je klit te spelen”, fluistert Loes in Meisje’s oor, “en kom nu klaar als een gehoorzaam subje.”
Meisje probeert het, maar deze middag zit er een blokkade. Telkens gaat ze goed op weg, maar steeds komt er een moment dat ze de angst voelt dat het weer niet zal lukken, en dan ziet ze haar orgasme als het ware weer uit beeld verdwijnen.
Eén keer is ze er echt bijna, maar net op het moment suprême fluistert Loes:
“Lukt het nou nog steeds niet. Ik vind dat eigenlijk geen acceptabel gedrag voor een subje. Doe nou gewoon een beetje beter je best.”
En daarmee is die kans ook verkeken. Het huilen staat Meisje nader dan het lachen. En ze kan zo ook niet zo goed genieten van de fijne neukbewegingen die Kasper in haar maakt. Die begint trouwens steeds meer geluid te maken. Meisje verwacht dat het niet lang meer zal duren voordat hij zijn zaad zal willen lozen. En inderdaad:
“Ik ben zover, Loes”, zegt Kasper.
“Kom dan bij me en geef het me.”
Meisje voelt hoe Kasper uit haar glijdt. Loes houdt haar hoofd nog steeds vast, zodat ze voorover gebogen moet blijven staan. Wel draait ze Meisje’s hoofd een beetje, waardoor ze vlak voor haar ogen de stijve pik van Kasper, inmiddels zonder condoom, in de mond van Loes ziet schuiven. Hij maakt nog maar een paar neukbewegingen in haar mond voordat hij kreunend klaarkomt. Meisje ziet Loes een paar keer slikken voordat ze haar mond van zijn lul afhaalt.
“Steek je tong eens uit, Meisje”, zegt Loes.
Ze brengt Kaspers eikel boven Meisje’s tong en knijpt de laatste spermadruppeltjes eruit.
“Zo, dan heb jij ook een proefje, Meisje. Slik het maar door.”
Meisje doet het. Dat kost haar geen moeite, ze is niet vies van vocht dat mannen en vrouwen produceren als ze opgewonden raken.
“Kasper, laat ons nu maar een poosje alleen. Ik wil nog wat dingetjes met Meisje bespreken. We zien elkaar weer bij het eten. Goed?”
Kasper knikt en verlaat zijn kantoor.
Meisje staat nog steeds voorover gebogen, haar hoofd weer tegen dat van Loes, rustend op haar schouder. Toen Kasper haar kutje leeg achterliet is Meisje gestopt met vingeren. Daar had ze geen opdracht voor gekregen, maar Loes heeft het niet gemerkt omdat Kasper haar mond kwam vullen, of ze heeft het bewust maar zo gelaten.
Loes streelt een poosje over Meisje’s hoofd, geeft een paar kusjes op Meisje’s wang en duwt haar dan overeind. Als ze begint te praten is haar commanderende stem verdwenen.
“Blijf maar gewoon hier zo vlak voor me staan. Pak op je rug je onderarmen vast en duw je schouders naar achteren.”
Als Meisje in de gewenste houding staat, met haar knieën ongeveer op dezelfde hoogte als de knieën van Loes, komt Loes iets omhoog uit haar stoel, neemt Meisje’s borsten in haar handen en blijft die strelen en kneden terwijl ze praat.
“Mooie volle borsten voor zo’n jonge meid. We hebben een beetje hetzelfde figuur en dezelfde vorm borsten. Niet van die harde ronde appels, maar meer volle zachte peren. En die moet je nooit met elkaar vergelijken, toch? Verder lijk je geloof ik ook wel een beetje op mij. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik voor het eerst met ervaren mensen speelde. Ik wilde het graag, vertrouwde ze ook wel, maar toch was ik erg gefocust op wat ze met me gingen doen, of ik dat wel aan zou kunnen, ik wilde het van tevoren allemaal precies weten.
Daardoor was er eigenlijk geen ruimte om dingen te ervaren. Ik was steeds zo bezig met bedenken wat ik mogelijk zou kunnen gaan ervaren dat ik aan het werkelijk voelen niet toekwam. Omdat ik besloot iets niet te doen, of omdat ik zo met mijn hersens bezig was dat ik onvoldoende in mijn gevoel zat. Volgens mij zie ik dat bij jou ook. Is dat zo, Meisje?”
“Ik zou het niet zo kunnen verwoorden, Loes, maar je hebt wel gelijk. Ik ben steeds bang dat jullie me iets zullen laten doen dat ik niet wil of niet kan.”
“Dat begrijp ik dus vanuit mijn verleden heel erg goed, Meisje. En ik neem het je ook niet kwalijk, maar geloof me, je moet daar zo snel mogelijk doorheen zien te breken. Bedenk heel goed dat jouw ‘nee’ hier ook ‘nee’ betekent. Maar bedenk ook dat je door vooraf ‘nee’ tegen iets te zeggen misschien ook wel iets heel enerverends mist. En je kunt altijd nog tijdens het spel ‘ik stop nu’ zeggen, als het echt niet gaat. Dan overleggen we of het om een specifieke handeling gaat of dat je het hele spel wilt stoppen.
Kasper en ik doen ongetwijfeld dingen die je niet verwacht, die je misschien vreemd vindt of denkt niet aan te kunnen. Treedt ze alsjeblieft open tegemoet, als een avontuur. Als je niet van wat avontuur hield, dan stond je nu niet naakt voor me met je borsten in mijn handen.
Wij houden ook in de gaten of het goed met je gaat, of je het aankunt. Maar nogmaals, als je iets echt niet wilt, mag je dat altijd aangeven, en dan gebeurt het niet.
Ik wil nu graag nog een poosje met je spelen om je op die manier een stap verder te helpen. Dan verwacht ik wel de houding van je die ik net beschreef. Als je dat nu niet ziet zitten, even goede vrienden, maar dan stoppen we met het spel. Wat wil je, Meisje?”
“Ik wil heel graag nog met je doorspelen en ik zal proberen te voelen in plaats van te denken. Ik vertrouw je echt wel, hoor Loes.”
“Waarschijnlijk zou ik nu zoiets moeten zeggen als ‘dat is lief van je’, maar ik vind het meer het geslijm van een bang meisje, als ik eerlijk ben. Ik heb liever dat je door je gedrag laat zien dat je me vertrouwt. Maar wees gerust, daar ga ik voldoende mogelijkheden voor bieden.”
Loes heeft zonder moeite haar dominante rol en bijbehorende commanderende toon weer aangenomen. Tegelijkertijd is het strelen van Meisje’s borsten gewijzigd in een ruwe vorm van kneden en knijpen. Loes staat op en duwt Meisje daarbij een stukje naar achteren.
“Nog één waarschuwing voordat we beginnen: ik treed wat harder op als Kasper er niet bij is. Ik vind hem eigenlijk net iets te lief voor beginnende subjes. Dat vertraagt het proces van overgave alleen maar. Dus wees maar blij dat hij even iets anders is gaan doen. Nou, afkoeltraining hebben we nu genoeg gehad. Laten we maar eens wat korte oefeningen met pijnprikkels doen, vind je ook niet?”
Volgens Meisje is Loes daar al mee begonnen. Ze voelt het kneden van haar borsten heel goed en sluit niet uit dat ze er een paar blauwe plekken aan zal overhouden.
Loes pakt Meisje’s rechtop staande tepels tussen duim en wijsvinger en knijpt ineensp¸` p¸` ð%` À#` ظ` ¸` @ ¸` zou willen slaan.
Gelijk geeft Loes haar een klap op haar wang, met haar vlakke hand.
“Dat wil ik dus niet. Je moet niet bij de eerste de beste pijn gaan schreeuwen en met je armen gaan zwaaien. Dan kan iedereen pijn incasseren, als je het van je afschreeuwt. Een subje die met mij speelt moet laten zien dat ze de pijn die ik uitdeel wil incasseren en aanvaarden. Je moet het in je lichaam voelen en absorberen. Ik wil dus dat je bij wat we verder gaan doen zoveel mogelijk stil blijft en je armen strak op je rug houdt. Zeker als ik met je tepels speel, want dan valt het allemaal best mee. Misschien heb je even een pijnscheut, maar nooit lang. Als je een echt subje wilt zijn moet je die pijn kunnen verbijten. Laten we het nog maar even wat oefenen.”
Dan begint ze met Meisje’s tepels een spel van knijpen, trekken en draaien. Soms laat ze precies los op het moment dat ze ziet dat Meisje moet gaan schreeuwen. Maar soms draait ze op zo’n moment nog net even iets verder, wat dan een paar rauwe kreten aan Meisje ontlokt.
“Nou, dat was nog niet geweldig, Meisje, ik denk dat we dit nog wat vaker moeten oefenen. Maar niet nu, we gaan wat anders doen.”
Loes loopt naar Kaspers bureau en pakt een doosje uit een la. Ze komt terug naar Meisje, zet het doosje op de grond en haalt er wat kettingen en klemmetjes uit.
Loes plaatst met zorg twee klemmen op Meisje’s grote schaamlippen en daarna ook twee op haar kleine. Meisje wil niet weer ‘Auwauw’ roepen, maar dat kost haar wel moeite. Met diep ademhalen lukt het net.
“Goed zo, Meisje, nu ben je aan het aanvaarden en absorberen”, zegt Loes die het versnellen en verdiepen van Meisje’s ademhaling opmerkt.
Vervolgens pakt Loes een kettinkje met aan beide uiteinden iets van een duimschroef. Maar Loes plaatst ze op Meisje’s tepels en draait ze om en om aan, totdat Meisje weer met diep ademhalen begint. Ze gaat aan Meisje’s zijkant staan en bewerkt met één hand haar borsten en schuift met haar andere hand tussen Meisje’s billen door naar haar kutje en klit. Beide handelingen voelt Meisje doorwerken in de klemmen die ze draagt. Ze wordt zich zo nog bewuster van de aanwezigheid ervan en de gevoelens die ze veroorzaken. Het diepe ademhalen ter voorkoming van ongewenst geluid gaat daardoor onverminderd door.
Loes gaat ook hier niet lang mee door, maar de klemmen en tepelschroeven worden nog niet verwijderd. Erger nog, Loes pakt een hand met gewichtjes uit het doosje en hangt zo’n gewichtje aan alle vier de klemmetjes en aan beide tepelklemmen. De pijn wordt niet heftiger, maar vooral het uitrekken van haar kleine schaamlippen geeft Meisje weer een heel aparte, nieuwe sensatie. Het pijnlijke komt pas als Loes er nog iets aan toevoegt.
“Doe je wel genoeg aan sport, Meisje?”
“Ik ben bang van niet, Loes. Ik doe aan badminton en zwemmen, maar eigenlijk te weinig.”
“Dat dacht ik al, je hebt best een mooi lijf, maar iets strakkere spieren zou geen kwaad kunnen. Dat is ook belangrijk voor de toekomst en ik kan het weten, want ik heb net zo’n lijf als jij. Laten we dan ook maar wat aan fitness doen.”
Ze legt een steps opstapje, dat ergens tegen een boekenkast geleund stond, voor Meisje op de grond en legt uit wat de bedoeling is.
“We houden het simpel, Meisje. Deze digitale metronoom tikt een vierkwartsmaat en jij gaat in hetzelfde tempo in twee stappen erop en in twee stappen achteruit er weer af. Links, rechts, links, rechts. Begrepen?”
“Ja, Loes.”
En dan zet Loes de metronoom aan. Meisje begint op en af te stappen. Met je armen stijf op je rug valt dat nog helemaal niet mee. Om je evenwicht te bewaren moet je met je lichaam corrigeren, in plaats van met je armen. Haar borsten bewegen en daardoor slingeren de gewichtjes die aan de tepelklemmen hangen. Ook de gewichtjes aan haar schaamlippen bewegen alle kanten op en botsen op elkaar tussen haar benen. En al dat bewegen levert wel pijn op, maar Meisje verbijt zich en gaat door.
Loes voert het tempo op en als Meisje uit de maat raakt corrigeert Loes dat met een klap op Meisjes billen waar Kasper nog iets van zou kunnen leren. Het zweet breekt Meisje uit en loopt in kleine straaltjes van haar lichaam. Ze begint te hijgen, maar ze begint ook in een soort van trance te raken, waarin ze de pijn tegelijkertijd als vervelend en prettig ervaart.
Als Loes het genoeg vindt zet ze de metronoom uit en haalt één voor één alle gewichtjes van Meisje’s lichaam. En daarna eveneens één voor één alle klemmen. Bij elke klem die ze verwijdert heeft ze even liefdevolle strelende aandacht voor de gekwelde schaamlip of tepel.
“Ik heb je helemaal niet gehoord”, zegt Loes, “we gaan de goede kant op.”
Ze geeft Meisje een zachte kus op de wang waar zojuist haar hand nog met kracht landde.
“Kom mee”, zegt Loes, “we gaan weer naar de speelruimte.”
Ze neemt Meisje bij de hand en samen lopen ze langs de naar voren geschoven boekenkast de deur door.
“Doe zelf de enkel- en polsboeien om die daar nog liggen, dan pak ik even wat ik nodig heb voor het volgende onderdeel.”
Zelf boeien omdoen is een nieuwe activiteit voor Meisje, maar geen moeilijke en het geeft haar even de tijd om een beetje bij te komen. Haar ademhaling wordt weer rustig en het transpireren stopt.
Als ze de boeien om heeft weet ze niet wat ze moet doen en Loes is even naar de badkamer gegaan. Meisje besluit om maar weer in dezelfde houding te gaan staan die Loes haar daarnet had opgedragen, armen die elkaars onderarm vastgrijpen achter haar rug, benen licht gespreid en schouders naar achteren. En daardoor borsten naar voren.
Loes komt terug uit de badkamer met een plastic emmertje. Met een deksel erop, dus Meisje kan niet zien wat erin zit.
“Kom Meisje, ik ga je weer net zo vastzetten tussen de palen als toen we je gingen floggen.”
Als Meisje weer met haar armen en benen wijd gestrekt aan de palen vast staat, doet Loes het emmertje open. Er zitten houten wasknijpers in en Loes begint die op Meisje’s lichaam te plaatsen. Overal. Aan de binnenkant van haar bovenarmen, op haar zijkanten, op haar buik, op haar bovenbenen, op haar rug. En tot slot op haar borsten, op beide tepels en op haar schaamlippen, direct waar haar gleuf begint.
De ene knijper doet meer pijn dan de andere. De ene plek op haar lijf is nu eenmaal gevoeliger dan de andere. Maar alle knijpers bij elkaar vormen een behoorlijk pijnlijke ervaring.
“Hoeveel knijpers heb ik op je lijf geplaatst?”, vraagt Loes.
“36, Loes.”
“Dat is altijd zo leuk”, lacht Loes, “ik heb nog nooit een subje meegemaakt die de knijpers niet telde.”
Ze loopt naar de wand met zwepen en pakt een rijzweep. Bij haar teruggekeerd houdt ze de zweep vlak voor Meisje’s gezicht.
“Hiermee ga ik één voor één de knijpers van je lijf slaan, Meisje. Je voelt zo’n knijper al goed als hij op je lijf staat, maar je zult zien dat het veel heftiger is als ik hem eraf sla. Het gaat je dus ook niet lukken om dat zonder geluid te incasseren.
Maar wacht even, je hebt volgens mij de hele middag nog niet geplast. Daar moeten we eerst maar iets aan doen, anders begint het misschien straks ineens te lopen als ik met je bezig ben.”
Ze pakt het emmertje, waar de knijpers ingezeten hebben en houdt dat onder Meisje’s gleuf en zegt aanmoedigend:
“Plassen maar, Meisje.”
Meisje vindt dit erg vernederend. Ze staat naakt, als een X vastgezet tussen twee palen, met vlak voor haar aan aangeklede vrouw die twee keer zo oud is als zij. En die verwacht dan dat zij op commando in deze houding kan plassen in een emmertje dat tegen haar schaamlippen geduwd wordt. Ze voelt wel wat aandrang om te plassen, ze doet ook wel haar best om de straal op gang te brengen, maar het lukt gewoonweg niet.
“Het gaat me niet lukken, Loes, het spijt me”, zegt Meisje.
“Nou, dan niet, maar ook niet zomaar ineens op de vloer spetteren. Denk erom! Ik moet trouwens dat hele gebied tussen je benen straks maar eens goed onderzoeken, want daar moet iets mee aan de hand zijn. Het lukt je niet om klaar te komen door je klitje te vingeren, je krijgt je plas niet naar buiten geperst, Kasper mocht niet in je kontgaatje neuken, en toen Kasper en ik net met je begonnen kwam er veel meer sap uit je kutje dan je normaal gesproken zou verwachten. Even voelen hoor, ja, dat is nu ook weer zo.”
Ze heeft al pratend haar hand weer tussen Meisje’s billen door naar haar kutje gedirigeerd. Meisje voelt zich opgelaten.
“Nou, dan gaan we maar weer met de knijpers aan de slag. Omdat dit de moeilijkste pijnoefening wordt van vandaag, krijg je een ballgag. Dan kun je daar lekker in bijten als het pijn doet. En ik heb niet zo’n last van de herrie.”
Loes plaatst de rubberbal tussen Meisje’s tanden en maakt het riempje achter haar hoofd vast. Ze geeft Meisje ook nog een stressballetje in haar linkerhand.
“Je kunt nu niet praten, dus dat balletje is je stopteken. Als je het laat vallen stop ik. Oké?”
Meisje knikt. Ze overweegt of ze het balletje maar gelijk zal laten vallen om de komende kwelling niet te hoeven ondergaan. Maar ze heeft Loes beloofd geen dingen meer bij voorbaat af te wijzen. En Loes heeft haar beloofd goed op haar te letten en geen dingen met haar te doen waarvan ze denkt dat Meisje het nog niet aankan. Ze besluit dus vol te houden. Als ze het afslaan van de knijpers echt niet aankan, kan ze het balletje altijd nog laten vallen.
Loes pakt haar rijzweep weer in haar hand. Ze geeft drie korte voorzichtige tikjes op een knijper op Meisje’s buik. Die vindt dat al niet zo’n heel plezierig gevoel. Maar dan volgt de echte zweepslag op de knijper, die daardoor als een kogel door de ruimte schiet. Meisje heeft het gevoel dat er een naald in haar lijf gestoken wordt op de plek waar de knijper zat.
Het is maar goed dat ze een geluiddemper in haar mond heeft zitten, want achter de rubber bal schreeuwt ze het uit. Hoe kan ze dit nog 35 keer incasseren? En dan ook nog op gevoeliger plaatsen.
Dan behandelt Loes een knijper op Meisje’s arm op dezelfde wijze. Dat is heftiger dan op haar buik, maar omdat ze de verschijningsvorm van de pijn nu herkent, ziet ze kans die te incasseren zonder geluid te maken. Wel gebruikt ze het rubber in haar mond om de pijn van zich af te bijten.
Nu verdwijnt er een knijper van de binnenkant van haar bovenbenen, wat bij Meisje ongeveer dezelfde reactie oproept. Tot haar schrik beweegt Loes de rijzweep nu naar de knijper op haar linker tepel. Wat ze voelt bij het afslaan daarvan doet de voorgaande slagen verbleken. Haar lichaam probeert zich dubbel te vouwen en haar knieën willen zich buigen, ondanks het feit dat ze vastgebonden tussen de twee palen staat. Ze gooit het stressballetje op de grond.
Loes maakt het riempje om haar hoofd los en haalt de rubber bal uit Meisje’s mond.
“Zeg het maar, Meisje, wordt dit te zwaar?”
“Het is heel erg zwaar, Loes, maar ik wil dit afmaken, ik wil weten waar het me heen leidt. Maar ik voel wel dat ik nu echt moet plassen, anders laat ik het misschien ineens lopen bij een volgende pijnscheut. Mag dat alsjeblieft?”
“Nee, natuurlijk mag dat niet”, zegt de commanderende Loes, “een subje bepaalt niet wat we wel en niet doen. Je hebt je kans gehad, en toen moest het niet. Nu houd je het maar gewoon op.”
Dit had Meisje echt niet verwacht, maar opnieuw merkt ze dat dit wel is wat ze fijn vindt. Ze wordt heel erg geil als iemand zo tegen haar praat. Mits het iemand is die ze vertrouwt natuurlijk en als de manier van optreden maar tot het afgesproken spel behoort.
Loes duwt de rubber bal weer in Meisje’s mond en maakt het riempje achter haar hoofd nog strakker vast dan daarnet. Ook raapt ze het stressballetje op en stopt dat weer in Meisje’s hand.
Ze tikt nu voorzichtig met haar zweepje op de twee knijpers die vlakbij elkaar aan het begin van Meisje’s gleufje op de schaamlippen zitten. En slaat ze in één keer van Meisje af. De pijn schiet in stereo door het hele gebied tussen Meisje’s benen. Weer probeert haar lijf zich dubbel te vouwen. En dan geeft haar blaas het op.
De urine klettert op de grond en Meisje voelt de spetters tegen de binnenkant van haar benen komen. De tranen lopen uit haar ogen over haar wangen. Het is lang geleden dat zij zich zo klein gevoeld heeft.
“Bah, Meisje, wat is dat nou. Kijk nou eens wat er van komt als je zo eigenwijs bent om niet te plassen als ik je daar de gelegenheid voor geef. Nou, je moet het straks zelf maar opruimen allemaal.”
Loes begint nu de knijpers die nog op Meisje’s lichaam staan met de hand weg te halen. Ze trekt ze niet ruw weg, maar knijpt ze eerst open en haalt ze dan pas naar zich toe. Ook het op deze manier verdwijnen van de knijpers is niet pijnloos voor Meisje, maar het is geen vergelijk met het slaan. Het feit dat de weliswaar minder heftige pijnscheuten elkaar nu zo snel opvolgen geeft wel weer een nieuw gevoel.
Loes stopt pas als er nog maar vijf knijpers over zijn op Meisje’s lijf. Die staan op haar borsten, één ervan op haar rechter tepel. Ze maakt het riempje achter Meisje’s hoofd loos en haalt de rubber bal uit haar mond.
“Je bent moedig, Meisje, dat moet ik toegeven, maar alle knijpers van je afslaan is zo’n eerste keer echt te veel van het goede en dus onverantwoord. We sluiten nu heftig af en je mag voor één keer net zo hard schreeuwen als je wilt.”
Loes tikt nu meer dan een paar keer voorzichtig op de knijper die het dichtst in haar buurt zit. Meisje ziet hoe ze zich concentreert.
En dan: PATS!-PATS!-PATS!-PATS!-PATS!, in vijf slagen die elkaar direct opvolgen slaat Loes de overgebleven knijpers van Meisje’s borsten, die op haar rechter tepel als laatste. Meisje heeft geen oog voor het feit dat dit een knappe prestatie is, ze schreeuwt het uit van de pijn en hijgt als een paard na zware arbeid. Ze voelt tranen over haar wangen lopen, terwijl ze niet huilt, en ze merkt ook dat overal op haar lichaam het zweet naar buiten breekt.
Gelijk na de laatste knijper laat Loes de rijzweep vallen, gaat achter Meisje staan en duwt haar eigen lichaam tegen dat van Meisje aan. Ze slaat een arm om haar heen en begint voorzichtig haar borsten te strelen. Ze legt haar hoofd op Meisje’s schouder en geeft zachte kusjes in haar nek. Ze streelt met haar andere hand eerst over Meisje’s hoofd en door haar haren, daarna over haar billen. Meisje vindt dit heel fijn en voelt zich langzaamaan ontspannen.
“Heel knap, Meisje, echt heel knap van je.”
“Dank je, Loes, ik vond het wel heel erg heftig, hoor.”
“Dat was ook wel de bedoeling. Wacht, ik zal je losmaken.”
Als Meisje’s boeien zijn losgemaakt neemt Loes haar opnieuw in haar armen en knuffelt haar nog eens. Totdat ze haar ineens weer loslaat en teruggaat naar haar dominante rol.
“Zoals gezegd ga ik straks het gebied tussen je benen eens goed onderzoeken. Dan wil ik natuurlijk dat het daar fris en schoon is. Je gaat dus zo in de douche even aan je persoonlijke hygiëne werken. Maar eerst moet je die troep die je net gemaakt hebt opruimen. In de douche vind je een dweil, een emmer en schoonmaakmiddel. Ik zou zeggen succes ermee. Als de vloer schoon is en je hebt je ook goed voorbereid op het onderzoek dat ik bij je ga uitvoeren, kom je dan bij mij melden in het kantoor van Kasper. Met de leren boeien die je in de douche vindt om. Duidelijk?”
“Ja, Loes, duidelijk.”
Loes loopt de ruimte uit, naar het kantoor van Kasper. Op de drempel roept ze nog:
“En laat het niet te lang duren, Meisje, want Kasper is niet de enige die weet hoe je meidenbillen kunt laten verkleuren.”
Hoewel het allemaal spannend en opwindend is, vraagt het spelen ook veel energie van Meisje. Het vooruitzicht om ook nog een pak op haar billen te krijgen, is niet erg aanlokkelijk. Natuurlijk kan ze ook gewoon stoppen, maar dat wil ze toch ook weer niet, want zowel de algemene spanning van het spelen met Loes als haar aankondiging Meisje eens goed tussen haar benen te onderzoeken, zorgen voor een plezierig gevoel op die plaats. Ze gaat dus maar snel aan de slag.
Ze dept eerst met toiletpapier haar plas van de gladde, met rubber beklede vloer, waarna ze aan de slag gaat met de dweil en een sopje. Ze kijkt even om zich heen, terwijl ze op haar knieën zit. Het moet een bijzonder plaatje zijn, een naakte jonge vrouw op haar knieën tussen al die bdsm spullen. Meisje voelt zich, omdat er verder niemand aanwezig is, niet echt vernederd, maar wel een beetje klein.
Als de vloer schoon is gaat ze snel naar de badkamer, gooit het vuile water weg, en spoelt de dweil uit en de emmer om. Ze zet de spullen weer neer waar ze die eerder vond.
Dan stapt ze gauw in de douche, want ze kan wel alleen haar geslacht en tussen haar billen wassen, maar ze heeft inmiddels ook een paar keer flink getranspireerd en haar benen met haar eigen plas bespetterd. Het lijkt haar van meer respect voor Loes getuigen, en dat is toch haar dom op dit moment, als ze zich even helemaal wast. Ze heeft geen idee hoe ze al die spuitopeningen moet bedienen, maar gelukkig zit er ook gewoon een kraan die een standaard douchekop in werking stelt.
Ze wast zich snel en droogt zich in hetzelfde tempo af.
Op een klein tafeltje liggen pols- en enkelboeien, maar ook een riem van zo’n 15 cm breed die met drie kleine gespjes dicht gemaakt kan worden. Aan de zijkanten van de riem zitten metalen ogen. In het midden van de verzameling boeien staat een klein flesje parfum en daarnaast ligt een plastic stokje. Meisje doet de boeien om en gespt de riem losjes om haar middel. Ze maakt het geheel af door het stokje even in de parfum te dopen en er daarna op een paar plaatsen haar huid mee aan te raken: achter haar oren, tussen haar borsten, bovenin haar gleufje en bovenaan de spleet tussen haar billen.
Meisje loopt nu snel naar Kaspers kantoor. Loes zit een tijdschrift te lezen en doet alsof ze Meisje niet opmerkt. Meisje gaat voor Loes staan in de houding die ze eerder van haar moest aannemen.
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
De trein vermindert vaart en komt rustig tot stilstand. Dit keer laat Meisje zich niet verrassen. Ze checkt of de borden op het station inderdaad ‘Breda’ aangeven. Als ze ziet dat dit zo is, laat ze zich weer lekker in de stoel en haar gedachten terugzakken. Straks alleen nog Tilburg en dan komt Den Bosch.
© SubAdoration, 03-2011
Klik hier voor de flaptekst.
Lees verder in hoofdstuk 6: Lichamelijk onderzoek - Loes onderzoekt enkele van Meisje's vitale functies
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Dankbaarheid en vertrouwen 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?