    
lief&streng
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:15 pm: | 
|
Pijn en vernedering als toefje
als dominant
Ik vind het heerlijk om op die witte billen te slaan en ze rood zien worden. Met al mijn kracht, dus ik zorg ervoor dat mijn 'instrument' past bij degene die ontvangt. Doen alsof is echt geen lol aan. Bij wijs van spreken sla ik dan het liefst hard met een veer. Voorzichtig zijn vind ik maar niks. Dus voor mij is het slaan genot. Het is ook heerlijk om mijn eigen handen te voelen gloeien. De kreten van mijn slachtoffer stimuleren dat alleen maar. Dat gaat dan samen. Die mag desnoods de pijn verbijten. Maar schreeuwen zonder dat ik iets doe, da's flauw en zoute loos.
als sub
Zelf vind ik die fysieke pijn ook -als ontvangster- het lekkerst. Daar zit ook best wel wat vernedering bij, maar niet zo veel. En na afloop is dat gevoel van bran den en gloeien heerlijk. Daarna wil ik gewoon vrijen. Gewoon en niet ruw of zo. Schreeuwen tijdens het krijgen van slaag is voor mij ook belangrijk. Maar ik zal nooit om meer vragen. Want de vernedering van het gestraft worden heb ik wel nodig. Dus pijn is voor mij genot, maar zonder vernedering, zonder de acceptatie van de straffer zijn/haar macht, is het gewoon pijn. Want als je vraagt om pijn, ontken je die macht.
14/01/2001 14:55
|
Cheeks
Beoordeling: 
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:17 pm: |
|
De vernedering maakt de pijn pas lekker.
Zowel als dominant als als sub en bovendien voor mijn sub die nog altijd geen computer heeft kan ik zeggen, dat pijn niet lekker wordt gevonden. Neem nu bijvoorbeeld het geval dat je bezig bent met het kijken naar een voetbalwedstrijd, je volgt geinteresseerd een aanval van jouw favoriete ploeg en plotseling voel je voor je billen de pijn die je ook zou hebben als je op dat moment met behoorlijke kracht een klap ervoor zou krijgen. Prettig? Nee denk ik, alleen het voelen van die pijn zonder iemand die daar verder iets mee te maken heeft is oninteressant en zelfs hinderlijk.
Ik bedoel dan natuurlijk dat er een psychologisch aspect moet zijn en dat heet bij mij vernedering, eerder dan straf, (straf is niettemin vernederend). De vernedering van het spottende lachje, hier jij, over de knie met jou. Broek naar beneden. De opwinding zo door een lid van de andere sexe te worden benaderd. De opwinding bij de concentratie van je aandacht naar het voelen van de te straffen delen. Is die pijn eigenlijk wel pijn? Voor sommigen wel, begrijp ik uit eerdere reacties. Maar die willen er doorheen voor een gevoel wat zich vooral ook na de sessie openbaart; voor het gevoel gestraft te zijn. Voor mij (met weinig passieve, en veel meer actieve ervaring overigens) en mijn sub geldt dat in die staat van opwinding de klappen puur genot zijn, want eigenlijk door een soort opschuiven van de pijngrens niet meer helemaal als pijn voelen. Het zijn stevige klappen, maar als er vervolgens toch door die pijngrens heen gegaan wordt, dan vinden wij het niet lekker meer en gaat er ook iets verloren. Een echte sub ben je dan geloof ik niet. Wel zou ik in het kader van een spel om geen spelbreker te zijn pijn kunnen verbijten, maar echt ambieren doe ik dat niet. Het is dus de vernedering die de toon zet, het ritueel, waarmee de pijngrens een heel eind opschuift. De letterlijk hete klappen geven daarbij ruimte aan het gevoel dat je een vernedering ondergaat. De vernedering dus eerst, maar dat wil niet zeggen dat het genot niet vanwege het fysieke gevoel heel groot is. Volledige verstrengeling van fysiek en psychisch wat mij, wat ons betreft.
Vanwege het primaat van de vernedering komt c het meest in aanmerking.
De fascinatie wegens het vernederende van een pak voor de billen is het misschien wel die mij tot switch doet zijn. Doordat in beide rolverdelingen vernedering ligt besloten, accepteer ik beide. Alsof het niet primair om mij gaat, maar om het verschijnsel dat mij fascineert ruimte te geven en waarom zou ik me dan beperken tot 1 van de 2 rolverdelingen. Hoe meer hoe beter of zoiets. Maar nu ben ik buiten het onderwerp van deze poll geraakt.
24/01/2001 0:17
|
Subje
Beoordeling: 
Stemmen: 4 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:23 pm: |
|
Pijn is lekker; veel pijn is heel lekker
Ik vind dat je dat mooi zegt, reintoch:
Pijn en genot zijn gevoelens die dicht bij elkaar liggen.
Als iemand mijn klitje streelt en ik ben niet in de mood, dan voel ik echt geen genot.
Zelfs al wordt ik wat vochtig (hoewel ik moet toegeven dat als mijn partner dat handig aanpakt ik best wel snel wel in de mood ben -maar dit terzijde).
Zo is het dus ook met pijn. Ben ik in de mood, dan is pijn gewoon lekker. Heel lekker, dan zeurt het zo lekker dwars door me heen. Het best kan ik dat beschrijven als hij in mijn tepels knijpt: hard of zacht is dat lekker. En vooral als hard dan heel hard wordt en ik het net wel of net niet kan verdragen. Zinderen doet dat.
Dat geldt ook voor slaag op mijn billen.
Pijn is er ook in alle maten.
Warme gloedvolle pijn (met de hand).
Zwiepende pijn (met een roede of beter verse berkentakken).
Wegdragende pijn (met de zweep).
Harde machtige pijn (met de plak).
Bijtende pijn (met de cane).
Mijn maatje is heel zorgvuldig in het uitkiezen wat wanneer.
En ik wil altijd veel. Daar vraag ik om. Want dat zweept hem op.
14/01/2001 21:12
|
SlavinEva
Beoordeling:
Stemmen: 5 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:25 pm: |
|
Mijn rode opgezwollen billen spreken
Lastig hoor, die verschillende keuzes.
Straf is wat ik nodig heb, dat is duidelijk. Ik vraag echt niet om geslagen te worden, ben je gek. Niet echt. Maar daag ik dan niet uit? Iedereen weet dat ik bewust mijn slipje uitliet toen ik de stad in ging. Dan vraag je toch om gestraft te worden? Dan wil toch geslagen worden. Ja, maar om dat je straf verdiend hebt. Omdat je weet dat je het nodig hebt dat de ander je overheerst. Dat je klein mag zijn. Het gillen als je geslagen wordt. Daar hoort het gloeien van je billen pijn. Dat als je uren daarna met je handen langs je kont glijdt, dat je voelt dat je gestraft bent. Of dat je met een van niets wetende vriendin praat, terwijl je denkt: ik ben gestraft, ik heb een opgezwol len rode kont, jij weet dat niet, maar dat ben ik dus: een gestraft meisje. En dan kan ik dus zo weer nat worden.
Toch geloof ik niet dat ik opgewonden wordt van het slaan op zich. Wel van de vernedering die er mee gepaard gaat. Ik lees wel eens over vrouwen die van het slaan zelf klaarkomen. Daar kan ik me dus niets bij voorstellen. Als ik geslagen wordt, heb ik maar één idee. Stoppen. Ik heb genoeg gehad. Ook al weet ik beter en ben ik na afloop blij dat ik kreeg wat ik verdiende.
Toch zou ik niet gestraft willen worden zonder slaag. Dus de pijn is echt wel wel kom. Ook al haat ik het.
Gek hè.
Waar moet ik dan op stemmen. Op alle drie kan niet. Op b. dan maar, want dat gevoel na afloop is echt goddelijk.
eva
14/01/2001 23:37
|
MeesterPaul
Beoordeling:
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:26 pm: |
|
Die kleine traan die valt
Vervelend hoor dat ik dus eigenlijk voor d. kies: het vernederen als genot. Want het spelen van het spel tussen meester en onderdanige, dat is mijn spel. Dan hoeft er haast niets te gebeuren, of ik geniet al. Zoiets simpels als: ga met je gezicht naar de muur staan. Maar als ik kan straffen, wordt het genieten wel extra.
Natuurlijk is het voor mij noodzakelijk dat degene die ik straf ook gestraft wil worden: daarvoor kiest, daar -uiteindelijk- van geniet. Maar dat is een absolute voorwaarde voor mij: niet een bron van genot.
Nee dat is die kleine traan. Of de stem die de pijn verbijt. Dat ze zich niet wil laten kennen, maar dat je haar pijn doet. Eigenlijk heel wreed dus. Om daar van te genieten. Want ik vind me zelf allesbehalve wreed.
Toch ben ik dat dus wel
Meester Paul
15/01/2001 0:12
|
jefwee1
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:28 pm: |
|
Pijn is het middel tot
Ik ben switch dus kan ik twee keer stemmen.
Als sub is pijn voor mij meer een middel naar een lekkerder orgasme. Ik ben eigenlijk meer een B&D er dan een masochist. Ik vind het dus wel fijn om de touwtjes letterlijk uit handen te geven. Een tepel of pik marteling hoort er een beetje bij, anders heb ik niet het idee dat ik de touwtjes uit handen geef. Pijn is voor mij geen genot, maar een middel om het genot na de pijn groter te maken.
Als dominant vindt ik pijn doen ook niet het doel. Maar ze moet wel weten dat ik de baas. Haar reactie op een tepelklem of een tik op haar billen vind ik belangrijker want ik weet dat ze er van geniet. Maar het martelen op zich vind ik niet belangrijk. Ik vind bondage belangrijker.
15/01/2001 20:38
|
Master_Guido
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 08 februari 2002 - 11:30 pm: |
|
Ik geniet van mijn macht
Bij mij ligt het verhaal iets gecompliceerder.
Ik kan helemaal opgaan in bondage en dat kan veelal erg geil en opwindend zijn, maar ook erg pijnlijk. Ik kick er best wel op om de onderdanige in moeilijke situaties te zetten en dan kan het erg gevoelig zijn (ik praat niet over pijnlijk, want het gaat om gewenst pijn en de niveau is voor iedereen anders). Ik kick op vernederende situaties en macht. Ook kan ik best genieten om de onderdanige/masochist pijn te doen, maar het is wel gewenste pijn.
Anderzijds kan en wil ik best zover gaan, dat ik een ander genadeloos afstraf, zonder dat deze er zich tegen kan en mag verzetten en dus geniet ik van pijn doen, maar ik weet niet of je dit zo mag omschrijven, want je wil wel ver gaan, maar is het nog leuk als de ander het niet leuk meer vindt. Ik ben weleens tever gegaan en niet altijd mijn schuld, want grenzen worden door beide rollen bepaald en jij gaat dan uiteindelijk bepalen wat je met deze grens gaat doen, maar je hebt nu eenmaal van die passievelingen, die dit letterlijk opvatten. Toch geeft dit vaak irritaties en je krijgt er niets voor terug en is dat wel de bedoeling. Je speelt omdat je iets wil opbouwen en niet om af te breken... Hoe vernederend en hard je wel niet kan of wil zijn. Sommige fantasien moeten dit ook blijven...
Dus genot van de ander is ook belangrijk, al gaat het in eerste instantie om mijn genot en wil, want ik ben Meester in hart en ziel en de zogenaamde plaatjesverzoe kende slaven/-innen zijn bij niet welkom...
Dus (pijn)grenzen zijn leuk om te breken, maar waar liggen de grenzen...
20/01/2001 9:15
|
IkOnderwerp (Gast)
Gast
Beoordeling: 
Stemmen: 1 (Waardeer!) | | Gepost op zaterdag 11 december 2004 - 04:01 pm: |
|
macht is het spel |
Voor mij betekent Macht allles.
Het is mijn Bestaaan als Meester
Het geeft mij mijn opwinding.
Het Uitoefenen betekent de vervulling voor mijn Slavin.
Zij drinkt hem op.
Ik hoef daarvoor alleen te kijken.
Een gebaar, een enkel woord....
Waarom dan nog pijn?
Slaan is dan als Streling.
Een bevestiging wat is, was en zal zijn.
|
eelise
Nieuw lid
Bericht Nummer: 4
Aangemeld: 01-2006
Beoordeling:
Stemmen: 2 (Waardeer!) | | Gepost op dinsdag 24 januari 2006 - 11:26 pm: |
|
onderwerping in een veilig spel |
ik kan me best terugvinden in het stukje over macht in een veilig spel.
ik ben in het dagelijkse leven een assertieve vrouw.
Tijdens een spel, in alle veiligheid,met alle respect, vind ik het heerlijk die macht over mij te voelen.
Het is heerlijk op dat moment de touwtjes uit handen te geven en een "speeltje" te worden in Zijn handen, onderdanig aan Zijn wil.
onderdanige groet
eelise
|
Mairim77
Beginnend lid
Bericht Nummer: 8
Aangemeld: 02-2015
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 15 februari 2015 - 01:54 pm: |
|
Soms wel soms niet |
Als ik echt gestraft wordt omdat ik iets gruwelijk verpest heb is er niks fijns aan, maar als ik een spanking krijg in een rollenspel dan vindt ik het meestal erg lekker en dan vooral in combinatie met vernedering. Als ik daar aan denk krijg ik zo een nat kutje
Ik moet dagelijks een vooraf benoemde aantal km per uur fietsen op een hometrainer. Bij mislukken volgt straf die elke zaterdag uitgevoerd wordt
| |
Cieper
Nieuw lid
Bericht Nummer: 1
Aangemeld: 01-2017
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 06 januari 2017 - 10:32 pm: |
|
Wat is dat eigenlijk, 'ESEM'? |
Als men een moordenaar of iemand anders, die iets heel ergs gedaan heeft, een "sadist" noemt, dan erger ik me, omdat ik dan denk: dat IS geen sadist, dat is gewoon een schurk, een moordenaar of zo.
En als iemand een voetveeg-achtig type een "masochist" noemt, of aan iemand die te hard werkt of zo vraagt: ben jij een masochist of zo?" Dan erger ik me ook, om dezelfde reden.
Want dan denk ik: die snappen het niet. Gebruiken de termen verkeerd. Dan heb ik de aanvechting, het te gaan uitleggen. Dat een sadist niet noodzakelijk in het werkelijke leven een schurk is, die zich verlustigt in het lijden van medemensen; en dat een masochist niet iemand is, die over zich laat lopen en dat leuk vindt bovendien, een sukkel, een belachelijk en meelijwekkend schepsel.
Zowel S en M's zijn levensgenieters, zowel de S als de M zijn fetishen, erotische fantasieën die zoals jullie hierboven ook zeggen, gebaseerd zijn op spelen met macht en onmacht, met domineren en gedomineerd worden, met wat lekker is en wat pijnlijk is, en of het één niet het ander is, of omgekeerd.
Wij mensen zijn net als de wolven en de kippen sociale dieren, die er een hiërarchische levensstijl op na houden: je positie op de hiërarchische ladder bepaalt je leven. Wie hoog op die ladder staat, moet zich voortdurend weren om niet van zijn voetstuk te worden gestoten door wie onder hem staat en naar boven wil. Zowel voor dieren als voor mensen geeft dat veel stress.
Wie helemaal onderaan staat moet een boel slikken om te overleven, en dat geeft ook stress.
Daarom worden de meest idealistische leiders na een poos verslaafd aan de macht en offeren al hun idealen op aan één doel: hun macht behouden.
Daarom lachen kinderen, die een vriendje zien pesten, mee met de pester in plaats van hem te verdedigen: uit angst om zelf het slachtoffer te worden.
Daarom zijn wij mensen over het algemeen banger om vernederd te worden dan om de ergste ontberingen te doorstaan: omdat in het publiek vernederd worden ons naar beneden op de ladder doet storten.
En in de natuur is het vaak zo, dat wie onderaan staat, ook met eten tot het allerlaatste moet wachten, en dan is er vaak niks meer over. Dus van je waardigheid hangt je leven af.
We zijn als mensen fysiek heel weerloos: we hebben geen dikke vacht, geen schubben, geen klauwen, geen pantser, geen hoorns. We kunnen niet vliegen en de meeste dieren rennen harder dan wij. Onze fysieke weerloosheid maakt ons heel bang voor pijn, van kleins af aan. Als je het aan een kleuter vroeg, wat hij liever wil, nu één prikje en later geen pokken, of kinderverlamming, of wat dan ook voor ergs, dan kiest-ie zonder aarzelen voor "geen prikje". Die ziekte later, dat zegt'm niet half zoveel als dat pijntje in het gezichtsveld.
Tegelijk kost het ons heel veel moeite om zélf macht uit te oefenen, of anderen pijn te doen. Student-artsen, verpleegkundigen of dierenartsen moeten lang oefenen vóór ze in staat zijn om een patiënt een prik te geven, of op een andere manier pijn te doen, al is het met de beste bedoelingen.
Al die dingen bezorgen ons stress.
Wel, daar dient Sadomasochisme nu voor.
Om met een seksuele fantasie een hoop van die stress te ontladen, door de werkelijke situaties waar we zo bang voor zijn, na te spelen. In je eigen hoofd, op papier, getekend of geschreven, of geacteerd, ingeval je een gelijkgestelde partner hebt. Dat is fijn, dat lucht op, dat is gezond. En het is (meestal) onschuldig, zolang het fantasie blijft.
En zolang het alléén in de fantasiewereld blijft, en niet in het werkelijke leven wordt getransponeerd, want daar moet het wegblijven. Als het zich daar laat zien, wordt het meteen ofwel eng, ofwel belachelijk. Daar hoort het niet thuis.
Voilà, dat is mijn theorie. Kunnen jullie je er een beetje in vinden?
Ik begin niet meteen met fantaseren. Ik begin liefst helemaal bij het begin: hoe komt dat? Waar is dit goed voor?
Wel, dit is mijn poging om hier een antwoord op te geven.
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?