De echte Carla?!
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Carla
“Ik wil graag wat meer zeggen, Meester, maar ik hoop dat ik dan eerst mijn ogen wat mag schoonmaken en mijn neus mag snuiten. Mag Anneke mij daarbij helpen, alstublieft.”
Het mag en Anneke gaat met een paar tissues aan het werk op Carla’s gezicht.
Kijk, denkt Claudia, dat is de manier waarop een echte Meester reageert. Mijn Frank is echt niet te beroerd om je te vernederen of iets vernederends te laten doen, maar als dat niets toevoegt aan de situatie, dan geeft hij ruimte. Carla heeft een lesje nederigheid verdiend, en is zowel fysiek als in woorden stevig neergezet, maar tranen in haar ogen en snotterend praten voegen nu niets louterends meer toe, dus wordt haar verzoek ingewilligd. Hoe makkelijk was het geweest ‘nee’ te zeggen en Carla verder te vernederen door haar het spreken te bemoeilijken.
Ik hoop dat Carla zich dit ook realiseert. Ik zal het nog weleens met haar bespreken.
Dan begint Carla te praten, met een zachte stem, bijna timide, in niets de sadistische meesteres. Zelfs toen ze zich aan Claudia’s voeten wierp was haar stem krachtiger dan nu.
“Ik ben u dankbaar, Meester, dat u mij de ruimte geeft iets meer te zeggen dan alleen welke optie ik kies. Ik ga niet proberen mijn gedrag goed te praten. Dat kan niet, want ik zat fout. Op alle genoemde punten.
Ingewijde Claudia sprak net over twee verschillende Carla’s. Ze typeerde die twee heel goed, maar haar keuze wie van de twee de echte is klopt niet. De onzekere Carla die op zoek is naar begeleiding is eerlijk waar de echte Carla. Als ik van nature de heersende sadistische Carla zou zijn, was ik toch nooit in handen van dat Arabische tuig gevallen. Geloof me, Geloof me, GELOOF ME NOU TOCH! ALSJEBLIEFT!”
Het kwam eruit als een noodkreet en op dit punt moest Anneke weer even assistentie verlenen om tranen en gesnotter weg te werken. Het gaf Claudia de ruimte na te denken over het door Carla aangedragen argument over in Arabische handen vallen. Dat kwam wel zeer overtuigend op haar over.
“Mijn echte ‘ik’ legt het steeds af tegen de sadistische vrouw, die een muur van bravoure, venijn en hardheid om de zachtere Carla heen heeft gebouwd. Het lukt me maar niet om die muur af te breken en als ik eenmaal bezig ben die nare trekjes uit te leven gaat het van kwaad tot erger. Dan schiet als het ware de rem eraf en moet iemand anders mij stoppen, wat vanmiddag gelukkig gebeurde.
Ik wil daar echt heel erg graag van af, maar dat kan alleen met hulp van iemand die dat aankan en waarmee ik een diepe verbondenheid kan opbouwen. En dat gevoel overviel me bij Claudia.”
Niemand viel erover dat ze de term Ingewijde wegliet, omdat de indruk de kamer insloop dat Carla op dit moment geen toneel speelde, maar probeerde helemaal eerlijk te zijn.
“Want, lieve Claudia, wat jij over Meester Theo zei, over sterk en meedogenloos zijn, over het goed gedoseerd combineren van strengheid, genegenheid en respect tonen, dat straal jij ook uit, uit alle vezels van je lichaam. Verder voelde ik toen ik aan je voeten lag een warm gevoel van echte betrokkenheid uit jou in mij stromen. Dat klinkt heel gek, maar zo was het echt. Ik voelde ineens mijn reddingsboei binnen handbereik. Als er één zo sterk is dat zij mij kan helpen mijn muur af te breken, dan ben jij het.”
“Meester Theo, reken uzelf alstublieft niet aan dat het niet gelukt is mij op het gewenste niveau te krijgen. Dat ligt voor de volle 100% aan mij. Ú heeft mij het leven gered, en dat bedoel ik heel erg letterlijk. Ú heeft mij altijd alle ruimte geboden om mijn hart uit te storten, maar die ruimte heb ik zelf niet gebruikt. En dat terwijl u de enige was waarmee ik dat diepe gevoel van verbondenheid voelde dat ik net bedoelde. Waarmee ik niets af wil doen aan de echte en fijne vriendschap van alle anderen hier.
En toch zal het er nooit van komen dat ik mijn hart volledig bij u uitstort, want ondanks alles bent en blijft u een man. Een man die er niet tegenop ziet naar een SM-club in een Arabisch land te gaan, want de eerste keer was u niet gekomen om mij te redden. En u heeft zelf gezien wat mannen mij aangedaan hebben, althans, u zag het topje van de ijsberg.
Hoezeer het mij ook spijt en hoezeer u dat ook niet verdient, u kunt nooit de eerste zijn waarmee ik dat vreselijke jaar bespreek. Naast het gevoel dat met Claudia mogelijk dezelfde verbondenheid kan ontstaan als met u, is zij een vrouw. Ik wil heel graag proberen of ik dat vreselijke jaar bij haar wel over mijn lippen kan krijgen.
Ik kies dus optie twee, uit volle overtuiging en met heel mijn hart. Want het is mijn enige kans om weer de Carla te worden die ik ooit was en graag weer wil zijn. Ik weet nog niet wat de laatste voorwaarde is, maar het kan nooit zo erg zijn als weg te moeten bij VBL. Natuurlijk geniet ik ook van mijn baan als ingenieur, maar VBL vervangt de familie die mij niet meer wil kennen.
Ik weet dat ik met deze keuze mijn straffen niet zal ontlopen, maar dat heb ik er voor over. Ik vind het, na wat ik vandaag van Claudia gezien heb, zelfs een eer dat zij die straffen bepaalt en zal toedienen. Dank u wel, Meesters en Ingewijden, dat ik dit mocht zeggen.”
De straf
Claudia staat op, pakt haar stoel op en loopt ermee naar Carla, laat de kabels vieren en maakt Carla’s polsen los. Ze steunt Carla als die haar armen naar beneden doet, want het is niet makkelijk met zo wijd opengesperde benen te blijven staan als je de steun van het hangen aan je polsen ineens mist. Ze helpt Carla voorover te buigen om met haar handen op de stoelzitting te steunen.
“Ik ga je vanavond één van de drie straffen die ik net noemde toedienen. De andere twee krijg je later, tijdens je training, op een moment dat mij geschikt lijkt.
De straf voor het negeren van de veiligheidsvoorschriften zul je ondersteboven hangend ondergaan. Dat lijkt me wel toepasselijk. Ik zal je bewerken met de nieuwe gesel waarmee ik vanavond zelf ook kennis heb gemaakt, Je krijgt daarmee net zoveel slagen als ik, 40 dus, verdeeld over je hele lichaam, voorkant en achterkant.
De straf voor het misleiden van de newbies krijgt weer een spelkarakter, dat lijkt me goed passen bij newbies. We gebruiken net als vanochtend de hondenriem, maar dobbelstenen in plaats van speelkaarten. Ik ga je op negen verschillende delen van je lichaam slaan met die riem. Je bovenbenen voor en achter, terwijl je in spreidstand staat, dat is al vier; je buik, je borsten, je rug en je billen, dat zijn nog eens vier plaatsen; en tot slot, terwijl je op je rug ligt en je benen hoog en wijd optrekt, over het gebied tussen je benen . Bij elk lichaamsdeel gooi jij twee dobbelstenen en we vermenigvuldigen de waarden met elkaar. Het minimum aantal slagen per lichaamsdeel is dus 1 en het maximum 36. Met jouw opleiding kun je zelf ook uitrekenen dat je dan 50% kans hebt dat je 10 slagen of minder op een lichaamsdeel krijgt en 50% kans dat je 10 of meer moet incasseren. Dat meer kan wel behoorlijk oplopen.
De straf voor het afwijken van je opdracht doen we nu gelijk. Anneke is vanavond ook gestraft voor een dergelijke overtreding, die naar mijn stellige overtuiging veel minder zwaar was dan de jouwe. Ik heb daarom wel gekozen voor dezelfde instrumenten, voor op je billen de brede houten paddle met gaten, en voor over je kut een strokenzweep, maar ik verdubbel het aantal slagen: 40 met de paddle, in tien sets van vier, en twee keer vijf slagen met de strokenzweep, eerst vijf van achteraf, dan vijf vanaf de voorkant.”
Claudia richt zich nu tot de gasten aan de tafel.
“Jullie kijken naar Carla’s gezicht. Misschien vinden jullie het leuker, of educatiever voor de trainees en newbies, om aan deze kant te komen staan. Ik wil in ieder geval dat Ellen en Eveline dat nu doen.”
Alleen Frank, Theo en Madelon blijven zitten, de anderen komen achter Claudia staan, waar ze een goed uitzicht hebben op de plek waar de paddle zal gaan neerdalen en waar de resultaten van het straffen het best zichtbaar zullen worden.
Claudia begint met het toedienen van de straf. Ze is helemaal niet gewend om dat te doen. De afgelopen twee jaar tijdens haar training is ze alleen de sub geweest die incasseerde. Daarom heeft ze de straffen gekozen die ze Carla net heeft uitgelegd. Het slaan met de paddle en de strokenzweep heeft ze van Madelon kunnen afkijken, het slaan met het dubbele snoer heeft ze zelf net ervaren en lijkt haar niet zo heel moeilijk, en met de hondenriem heeft ze aan het begin van de middag al op Carla geoefend met haar eigen alternatieve kaartspel. .
Toch valt het werken met de paddle haar een beetje tegen. Het is best zwaar en in haar angst te hard te slaan, slaat ze bij de eerste set van vier slagen juist minder hard dan ze wil. Carla wekt in ieder geval niet de indruk dat ze er veel van merkt.
Maar 40 slagen lijken Claudia genoeg om er toch ook een flink aantal met de juiste slagkracht uit te delen. Ook bij de tweede set van vier ziet Claudia geen beweging in Carla’s lichaam.
Tot Claudia’s verbazing begint Carla wel te huilen na de achtste klap. Ze maakt er niet veel geluid bij, maar een licht gesnik is hoorbaar en haar lijf begint te schokken zonder dat ze geraakt wordt.
Na nog een derde set legt Claudia haar hand op Carla’s rug, buigt zich voorover, brengt haar hoofd dicht bij dat van Carla en fluistert:
“Wat is er aan de hand, dit kun je toch wel aan?”
“Dat is het niet”, fluistert Carla snikkend, “het doet best wel zeer, maar die veertig haal ik wel, ook als u nog wat harder gaat slaan. Het is de ontlading van de spanning Ik heb best lang alleen in de strafkamer gezeten, na een nogal vernederende sessie met de jongens. Naakt, geblinddoekt en vastgezet in een blok. Dus met mijn voeten en polsen door dezelfde houten balk. Alleen met mijn gedachten en angsten. Ik mocht niet mee dineren en had dus heus wel door dat ik op de wip zat. En nu mag ik toch blijven. En niet alleen dat, u gaat me trainen. En als newbie, dus alléén met u, zonder inmenging van anderen. Voor mijn gevoel word ik dus helemaal niet gestraft, maar uitgebreid beloond. Ik huil van geluk en ik kan niet ophouden. Gaat u alstublieft gewoon door.”
Claudia gaat inderdaad verder en in de vijfde set van vier voelt ze dat ze de swing goed te pakken krijgt en ook de intensiteit goed kan doseren. Ze ziet dat terug in het feit dat nu bij elke klap een schok door Carla’s lichaam gaat. Carla’s billen laten intussen dezelfde reactie zien als Annekes billen eerder deden, maar daar was het na 20 klappen gestopt en nu zou Claudia er hetzelfde aantal nog bij gaan slaan.
Vanaf set zeven begint Carla kreten als ‘ooohhh’ en ‘auauau’ los te laten. Claudia is daar blij mee. Zowel met het geluid produceren op zich als met het moment waarop. Ze deelt kennelijk een gevoelige straf uit, ook voor iemand die gewend is stevig te incasseren, maar ook weer niet zo gevoelig dat Carla direct vanaf het begin kreten van pijn losliet. Dan zouden veertig klappen te veel geweest zijn.
Claudia besluit het eerste deel van de bestraffing nu snel, maar ook heftig af te ronden. En ze combineert dat met een stukje opvoeding van haar andere newbies.
“Ellen en Eveline, kom naast Carla’s bovenlichaam staan, elk aan een kant. Wees lief voor haar nu ik de laatste acht klappen snel achter elkaar, met veel kracht en zonder onderbreking zal toedienen. Streel met één hand haar borsten en met je andere hand haar hoofd en schouders.”
De meiden gehoorzamen keurig en zijn nu zo dichtbij de voltrekking van Claudia’s vonnis dat ze het constante snikken van Carla kunnen horen en bij elke klap de schok van spannen en ontspannen van spieren in Carla’s lichaam goed kunnen voelen.
CRACK …….. auauaua …… CRACK …… auauauau …….. CRACK ……. óóóóóóóhhhhh …..
CRACK .…… auauauauauau ……. CRACK ……. auauauauauauau ….. CRACK ….. óóóóóóóóhhhhhhóóóóóóóóhhhhhh ……. CRACK ………AUAUAUAUAUAUAUAUAU …… CRACK …..ÓÓÓÓÓÓÓÓHHHHHHÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓHHHHHHHH
Ellen en Eveline houden Carla inmiddels goed vast door hun armen langs haar borsten en over haar rug bij elkaar te brengen. Dat is nodig omdat Carla’s armen even de kracht missen om haar overeind te houden. De tweeling kijkt met schrik in de ogen naar Claudia die in die acht slagen ineens feller losging dan in de 32 slagen daarvoor. Claudia voelt zelf ook dat het goed is dat dit deel klaar is. Zij moet zich niet laten leiden door wraakgevoelens jegens Carla, en dat stak wel even de kop op. Ze moet Carla straffen als directielid VBL, omdat de regels zijn overtreden en niet als privépersoon Claudia, die vindt dat Carla haar te streng heeft aangepakt.
Claudia buigt haar hoofd naar Carla en fluistert:
“De paddle is klaar, je krijgt even rust voordat de zweep komt. Huil je nog steeds van geluk?”
Dat is een gemene vraag die nergens voor nodig is, realiseert Claudia zich, maar helaas pas nadat ze het al gezegd heeft. Vandaag treedt ze voor het eerst op als dom en ze heeft het idee dat het haar vrij natuurlijk afgaat, maar ze merkt nu toch ook dat het niet zo makkelijk is om een echt goede Meester of Meesteres te zijn. Tijdens het uitdelen van straf kun je eenvoudig in een soort van trance raken, waardoor je het zicht op grenzen kwijtraakt en daar voor je het weet zelfs overhen stapt. Claudia krijgt ineens meer begrip voor Carla.
“Uw slaan met de paddle zorgde ervoor dat het huilen niet stopte, Ingewijde, maar het huilen op zich was nog steeds van geluk. Echt waar.”
Claudia vraagt Miranda om het smeerseltje op te halen waarmee zij en Linda eerder op de avond wonderen hadden verricht op Claudia’s eigen lichaam. Als haar dat aangereikt wordt smeert ze met zachte hand een ruime hoeveelheid van het middeltje op Carla’s zwaar gehavende en op een paar plekjes zelfs kapotte billen.
Dan vraagt ze Ellen en Eveline om Carla overeind te helpen en te houden, door elk één van haar armen om hun nek te leggen en elkaar vast te houden met hun armen, voor haar borst en achter haar rug. Ze pakt een strokenzweep, gaat achter Carla staan en dient haar de eerste slag toe op haar door de extreem wijd gespreide benen geheel opengesperde en dus onbeschermde geslacht. Claudia dwingt zich rustig tot 10 te tellen voordat ze de tweede slag toedient. Ze merkt dat Carla zich niet opnieuw zo wil laten gaan als bij de laatste acht paddleslagen en doet ook geen moeite om dat toch voor elkaar te krijgen. Ze heeft zichzelf nu beter in de hand, en om dat zo te houden blijft ze ook bewust rustig tot tien tellen tussen de slagen.
Na de vijfde slag loopt ze naar Carla’s voorkant. Ze ziet dat Carla bijna volledig op Ellen en Eveline steunt, maar dat ze zich keurig aan Carla’s voorwaarden houdt door niet met haar handen in de buurt van de borstjes van de meiden te komen, wat makkelijk zou kunnen met haar armen om hun schouders. Claudia ziet dat de stroken van de zweep ook striemen hebben achtergelaten op Carla’s onderbuik, tot zo’n tien centimeter boven haar opengetrokken gleuf. Nu ze van vooraf gaat slaan kan ze dus ook de al zo zwaar gehavende billen raken. Claudia stapt iets achteruit zodat ze met de zweep alleen het gebied rond en tussen de schaamlippen zal raken. Dat is op die plek wel heftiger, omdat daar dan de uiteinden van de stroken terechtkomen, maar waarschijnlijk voor Carla toch beter te verdragen dan als opnieuw haar billen geraakt worden. Ze zal de kracht waarmee ze slaat ook iets aanpassen.
Dan start Claudia met de laatste vijf slagen. Ze ziet dat het Carla flink aangrijpt, ze hangt nu helemaal op de meisjes die haar alleen met moeite overeind weten te houden, maar er komt geen geluid meer en het snikken is ook opgehouden.
De laatste voorwaarde
Claudia legt de zweep weg, maakt Carla’s voeten los en draagt Ellen en Eveline op hun steunende taak nog even vol te houden totdat Carla haar benen bijeen gebracht heeft en weer zelfstandig kan blijven staan. Op het moment dat ze zover is bedankt Carla Ellen en Eveline hardop, geeft beiden een kus op hun voorhoofd en haalt haar armen van hun nek.
Claudia pakt een kussen van één van de banken in de kamer en legt dat voor Carla op de grond. Ze laat Carla erop knielen en vraagt Linda en Miranda een staande passpiegel uit één van de slaapkamers te halen en die vóór Carla te plaatsen. Dan maakt ze Carla’s haren los.
Die strijkt gelijk, met een automatische beweging, met haar handen door die prachtige dikke bos lang haar. Daardoor valt het haar voor een deel ook weer over en tot onder haar borsten. Dan gaat Claudia achter Carla staan, legt haar handen stevig en klemmend op Carla’s schouders, en kijkt haar in de spiegel aan.
Frank neemt het woord:
“Dames en heren trainers, trainees en newbies. Het moment dat wij als directie de laatste voorwaarde met Carla zullen bespreken is aangebroken. Het was fijn dat jullie allemaal hier waren en een positieve bijdrage aan de Inwijdingsavond van mijn Claudia geleverd hebben. Maar nu is het tijd om naar huis te gaan. Mag ik jullie vragen het appartement zo snel mogelijk met de lift te verlaten. Wie dat wil kan nog een drankje pakken in de bar bij de kleedkamers op de kantoorverdieping. En Claudia, waar blijven Ellen en Eveline in de tijd dat wij met Carla in gesprek zijn?”
“Ellen en Eveline”, zegt Claudia, “bedankt voor jullie perfecte bijdrage vanavond. Jullie mogen nu, om de spanning een beetje kwijt te raken, lekker lang de badkamer bij onze gezamenlijke slaapkamer in.Jullie krijgen daarbij bijna alle vrijheid. Maak zoveel herrie als je wilt, geniet van alle dingen die mogelijk zijn met de douche en het bad, en van alles wat er verder aanwezig is, maar houd je aan twee simpele regels:
- Kom precies om drie uur weer rustig, schoon gewassen en als goed getrainde newbies, terug de slaapkamer in;
- Natuurlijk moeten jullie je ook tussen je benen wassen, maar ik verbied jullie om te masturberen en je mag ook elkaar niet vingeren of wat dan ook.
© Subadoration, 02-2010
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
De echte Carla?!
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?