Het inwijdingsdiner begint
deel II (dit verhaal is opgeknipt in 2 delen)
De achterkant was klaar. Theo en Frank kwamen de resultaten van hun werk even van dichtbij bekijken. Claudia voelde hoe ze op verschillende plaatsen op haar lichaam met hun vingers voorzichtig de lijnen volgden die het martelwerktuig had achtergelaten. Ze hoorde, verdoofd en alsof ze op grote afstand stond, hoe ze elkaar complimenteerden met het resultaat en hoe enthousiast ze waren over het nieuwe attribuut.
Maar al snel verplaatsten de Meesters zich naar haar voorkant om ook daar een kunstwerk van gebogen rode lijnen te creëren. Intussen had Madelon twee stukken zacht verband op haar tepels geplakt.
“We willen je tepels vanavond niet beschadigen”, zei ze, “bovendien kan niemand een hit met dat snoer op een tepel verdragen zonder in elkaar te krimpen, al is het maar even.”
Claudia was er dankbaar voor. Ze verwachtte zelf ook al dat de behandeling aan de voorkant nog pijnlijker zou zijn dan wat ze achter de rug had, maar er was ook een voordeel: ze kon de slagen nu zien aankomen. En plotseling bedacht ze nog iets waar ze zich op kon concentreren. Ze keek even zoekend opzij en zag Ellen en Eveline wat op afstand staan. Alle ingrediënten voor de aanstekelijke vrolijkheid van hun gezichtjes waren er nog, maar toch was de vrolijkheid verdwenen. Claudia zag een mengeling van verdriet, angst en verbijstering in hun ogen, maar ook spanning en iets van liefde en zorg voor haar. Of wilde ze dat laatste alleen maar graag zien?
“Meester, mogen mijn Newbies hier voor me komen staan?”, vroeg Claudia.
Daar was geen bezwaar tegen en Ellen en Eveline moesten recht tegenover haar plaatsnemen, dichtbij, maar natuurlijk wel op zodanige afstand dat ze niet door een uithaal van de Meesters geraakt zouden kunnen worden.
Claudia gebruikte het tweetal nu als een soort blinddoek. Ze concentreerde zich op de schoonheid van hun lijfjes, vooral die prachtige borstjes, en op hun lieve gezichtjes. Het bleef grappig, die naakte lijfjes met alleen een oberschort voor. Claudia bedacht welke oefeningen zij de komende twee dagen met het tweetal zou doornemen. Ze zou hen in ieder geval op allerlei manieren vastbinden en dan heel voorzichtig over hun hele lichaam met verschillende zwepen en klemmen laten kennismaken. Ook leek het haar een goed idee hen te laten ervaren hoe het is om vastgebonden geneukt te worden. Een man zou dit weekend ontbreken, maar ze kon de één vastbinden en de ander van een voorbinddildo voorzien. Zelf wilde ze het liefst kijken.
Ook zou er vast wel voldoende tijd zijn om te werken aan hun vaardigheden met andere vrouwen. Claudia zag al voor zich hoe zij zelf op bed zou liggen terwijl zij één van de meisjes over haar klitje likt en de ander datzelfde bij haar doet.
Ze creëerde op deze wijze zoveel afleiding in haar hoofd, dat ze de pijn hopelijk iets kon reduceren. Je moest dan wel het verschil kunnen voelen tussen zeer heftige pijn en diep snijdende of onverdraaglijke pijn.
De Meesters kwamen even dicht bij haar staan, aaiden haar kort over haar hoofd en kusten haar licht op een wang.
“Je doet het geweldig”, fluisterde Frank in haar oor.
“Ik heb hier twee jaar naar uitgekeken”, fluisterde Theo in het andere, “ik ben heel erg onder de indruk.”
Claudia spande alle spieren weer aan, waarna een nieuwe beproevingstocht van knie- naar schouderhoogte van start ging. Claudia keek nu strak in de ogen van één van de twee meisjes, en wisselde naar de ander tussen de sets slagen. Ze wist de eerste vier sets zonder geluidsproductie te doorstaan. Maar bij de vijfde werden haar schaamlippen door beide heren geraakt op de hoogte waar de gleuf begint. In één keer kwam al het geluid dat ze tot nu toe had binnengehouden eruit. Tranen stroomden over haar wangen. Ze zag dat Ellen en Eveline elkaar nu bij de hand hielden. De handen knepen elkaar bijna fijn, zag Claudia aan de witte plekken bij de knokkels en in de vingers. En ook bij de jonge meiden rolden een paar tranen over hun wangen. Het speet Claudia dat ze dit heftige tafereel gelijk moesten meemaken en dat ze op haar verzoek ook nog eens heel dichtbij geplaatst waren. Maar ze had het ook bewust gedaan, zodat Ellen en Eveline zo snel mogelijk konden ontdekken of ze het trainingstraject bij VBL echt wilden gaan volgen.
Claudia bemerkte bij zichzelf, ook al kende ze het stel pas een paar uur, dat alleen al denken aan een mogelijk afscheid van de tweeling haar verdrietig maakte en een leeg gevoel gaf.
De pijn rond haar gleuf doofde maar nauwelijks en was zo heftig dat ze de nog volgende vijf sets minder voelde en in een soort trance incasseerde, behalve misschien de één na laatste, die vol op haar stevig borsten terechtkwam en zeker haar tepels opengetrokken zou hebben als die niet door Madelon beschermd waren.
Het was voorbij. Ze had het gehaald, niet zonder geluid, niet zonder tranen, niet zonder snotteren. Maar ze had het gehaald zonder haar houding te veranderen en waarschijnlijk toch met minder geluid dan anderen in haar plaats naar buiten gegooid zouden hebben.
Claudia stond trouwens nog steeds in de houding waarin ze haar straf had moeten ondergaan, terwijl Madelon al had aangegeven dat ze de stang mocht loslaten en haar benen mocht sluiten. Ze was helemaal verkrampt. Het gevoel was weg uit haar lijf en ze kon haar spieren niet meer besturen. Ze wilde wel loslaten, maar het ging gewoon niet.
De twee gemaskerde vrouwen die op een stoel zaten gaven de leidsels van hun gezellen in handen van Anneke en kwamen naar Claudia toe. Ze gingen elk aan een kant van Claudia staan en maakten van hun armen een soort draagbaar waarin ze Claudia optilden, terwijl Frank de stang iets liet zakken en voorzichtig haar vingers daarvan losmaakte. Daarna kuste hij haar even innig op de lippen en veegde met zijn duimen voorzichtig de tranen uit haar ogen. Daardoor kon Claudia ineens heel helder zien hoe trots hij haar aankeek.
De vrouwen droegen haar naar de slaapkamer en legden haar op haar rug op handdoeken die al op het bed uitgespreid waren. Er stond ook al een pot met een licht verwarmd smeersel klaar, waarmee ze de striemen op Claudia’s lichaam met één hand begonnen in te smeren. Ze begonnen in de buurt van de borsten en verwijderden tijdens het eerste masseren met hun andere hand het verband van Claudia’s tepels.
En ze zetten met die andere hand hun maskers af.
“Linda?! Miranda?!” Claudia kon het bijna niet geloven, “ik dacht dat jullie mijn vriendinnen waren, maar ik kom er steeds meer achter dat ik een heel complot om me heen had om me klaar te maken voor jullie bedrijf.”
Ze voelde dezelfde weerstand als op het moment dat ze ontdekte dat Anneke onderdeel van VBL was en wilde zich van de twee vrouwen afdraaien. Maar als ze van de één afdraaide, draaide ze naar de ander toe. En bewegen en draaien kostten haar moeite en pijn. Ze maakte zich met enige moeite zo klein mogelijk op haar rechterzij en sloot haar ogen.
“Ga weg,” zei ze, “laat me alleen, ik kan jullie handen nu niet aan me velen, ik moet nadenken.”
Linda boog zich van achter Claudia’s rug voorover en fluisterde in haar oor: “Wij mogen je niet alleen laten, want we doen dit in opdracht van de Meesters. Overigens een opdracht die we heel graag uitvoeren, want we houden van je, we hebben veel ontzag voor je incasseringsvermogen en helpen je graag de pijn en de spanning in je lichaam te verlichten. Maar, ook al ben je Ingewijde en zullen wij normaal gesproken voortaan al je opdrachten zonder vragen en onmiddellijk uitvoeren, opdrachten van de Meesters gaan voor en zijn de enige uitzondering op die regel. Wij blijven nu dus om de opdracht van de Meesters verder uit te voeren en ik hoop dat je ons daarin niet zult dwarsbomen, omdat wij dan straks ook gestraft moeten worden.”
Claudia draaide voorzichtig terug, ze wilde haar vriendinnen ook niet in de problemen brengen en bovendien realiseerde ze zich door de opmerking van Linda, dat ook zij in feite van haar Meester de opdracht had gekregen zich door de twee vrouwen te laten verzorgen. Ook als een Meester je iets fijns en verzorgends aanbood als dit, was het nog steeds een opdracht die uitgevoerd moest worden.
“Je hebt gelijk, Linda,” zei Claudia, “bovendien helpt wat jullie doen heel goed. Maar ik krijg steeds meer het gevoel dat ik bij heel veel dingen die ik deed, in opdracht van Frank in de gaten gehouden werd. Waarom hebben jullie dat gedaan? Waarom hebben jullie nooit iets gezegd? Was het eigenlijk wel vriendschap? Hoe moet dat nu verder?
Dit keer antwoordde Miranda.
“Lieve Claudia, nu je op een haar na Ingewijde bent, is het onze plicht, maar vanuit onze hechte en echte vriendschap ook onze diepe wens, jou te gehoorzamen en je vragen volledig en eerlijk te beantwoorden. Ik hoop dus dat je wat ik nu ga zeggen accepteert als de volledige waarheid, want dat is wat het is. Onze Meesters gaan strikt met ons om, maar laten ons geen dingen doen die we niet aankunnen, ook al zit het fysiek soms op het randje, en zij dragen ons ook geen dingen op die achterbaks zijn. Ons bedrijf zou het niet lang volhouden als zij van ons eerlijkheid verlangen, maar zelf zaken oneerlijk aanpakken en ons daar dan ook nog eens bij inschakelen. Ik durf je, en dan spreek ik volgens mij ook namens Linda, recht in je ogen te kijken als ik zeg dat Meester Frank ons nooit gevraagd heeft jou te bespioneren en dat wij dat ook nooit gedaan hebben.
Wij wisten natuurlijk wel dat hij jou aan het trainen was, buiten het normale traject om. Daardoor had hij minder overlegmogelijkheid met andere trainers dan bij een normaal traject. Het enige dat hij van ons gevraagd heeft is hem een signaal te geven als wij de indruk zouden krijgen dat het met jou niet goed ging, op wat voor manier dan ook. Op ons initiatief en alleen als wij het nodig vonden, geen regelmatige rapportages over je gedrag of zo, lekker klikken zeg maar, absoluut niet. Alleen een signaal en een korte verklaring waar we ons gevoel op baseerden. Niet onze mening over mogelijke oorzaken, niet onze ideeën over hoe het opgelost kon worden.
Wij hebben zo’n signaal maar één keer afgegeven toen je naar ons gevoel al een paar weken te stil en te bleek was. Gelukkig bleek dat je, hoewel ook onverstandig, een griep verwaarloosde en na een paar dagen door Frank verplicht in bed, was je weer de oude.”
Linda nam het weer over: “Je moet ook niet vergeten dat wij vriendinnen van jou werden in onze eigen tijd, als we niet voor VBL werkten. En dat was voordat je Meester Frank leerde kennen. Sterker nog, waarschijnlijk had je hem nooit ontmoet als je niet door ons aan hem was voorgesteld. Ik wil je wel opbiechten dat we dat gedaan hebben in de hoop dat je één van ons zou worden. En ook in de hoop dat wij je zouden mogen trainen, maar dat is dus helaas aan ons voorbij gegaan.”
Miranda weer: “Enerzijds wilde Meester Frank je strak opvoeden, maar aan de andere kant, en misschien mag ik dit eigenlijk niet zeggen, is hij vanaf het moment dat jullie elkaar leerden kennen echt helemaal smoorverliefd op je en wilde hij vanaf toen vanuit de grond van zijn hart dat je een zelfstandige, sterke, vrije en vooral gelukkige vrouw zou worden, die er zelf voor koos met hem samen te werken, aan hem onderdanig te zijn en hem nooit meer te verlaten. En gelukkig zijn we nu op dat geweldige punt aangekomen.”
Beide vriendinnen van Claudia hadden haar recht aangekeken bij hun verhaal en Claudia zag in hun ogen wat ze wilde zien, oprechtheid en vriendschap. Hoewel het haar niet lukte elk klein duiveltje direct en volledig uit haar gedachten te bannen, kreeg het gevoel van zekerheid over de onvoorwaardelijke liefde van haar Meester toch steeds meer de overhand. Tijdens hun gesprek waren de vrouwen doorgegaan met de verzorging van haar lichaam. De voorzijde en de zijden voelden nu weer een beetje soepel en Claudia kon zich, toen Linda en Miranda haar dat vroegen, redelijk gemakkelijk op haar buik draaien, waarna de verzorging van haar achterzijde begon. Toen dat klaar was en Claudia weer op haar rug lag, zei Miranda:
“We hebben nog een minuut of tien voordat we terug moeten zijn aan tafel om nu echt het voorgerecht te gaan eten. Wilt u nu al terug, Ingewijde, of wilt u nog even rusten?”
“Ik wil in ieder geval nog even met jullie hier blijven. Vinden jullie dat goed?”
“Zoals Miranda al zei, is het onze wens en plicht u te gehoorzamen,” antwoordde Linda.
“Ik hoopte al op zo’n antwoord, want ik wil graag nog even iets voor mezelf duidelijk krijgen. Miranda, ik wil dat jij nu even van het bed afgaat en in onderdanige houding op de poef naast het bed gaat zitten, naakt natuurlijk.”
Miranda deed wat haar werd opgedragen, maar Claudia zag verbazing in haar ogen, waarschijnlijk veroorzaakt door de setting waarin ze bij elkaar waren en het feit dat Claudia hen voor het eerst commandeerde, want elkaars naakte lichaam kenden ze wel van regelmatige saunabezoeken met de vriendinnenclub.
“Linda, jij blijft op het bed, maar je jurkje moet ook uit.”
Ook nu gehoorzaamheid en ook nu een wat verbaasde blik.
“Kom nu over mij heen zitten, trek je schaamlippen open en breng je kutje heel dicht bij mijn mond, maar niet ertegenaan.”
De gehoorzaamheid bleef onberispelijk, de verbazing nam toe. Claudia likte over het roze vlees boven haar, ging toen met haar tong op zoek naar de klit en speelde daar wat mee totdat het ademen boven haar dieper en beter hoorbaar werd. Toen schoof ze haar tong een beetje bij Linda naar binnen en zoog wat van haar geil op. Claudia ervoer het als heerlijk en concludeerde dat als het niet met urine begon en je het bij een vriendin deed, dit gewoon fijn was om te doen. Heel anders dan met Carla. Maar één keer was natuurlijk geen echt bewijs.
“Dank je wel, Linda, je bent erg lekker, we doen dit later nog weleens uitgebreider. Wil je nu van plaats wisselen met Miranda?”
Beide dames gehoorzaamden soepel, nu ook zonder verbazing, want deze wissel hadden ze inmiddels voorzien. Miranda kwam over Claudia heen zitten en bracht haar gleufje heel dicht bij Claudia’s ogen, trok pas toen haar lippen uiteen en zakte iets naar Claudia’s mond. Claudia herhaalde de actie die ze ook bij Linda deed. Eerst een paar keer likken over het rose gebied, daarna de tong laten spelen met de klit tot het hele lichaam daarop reageert en tot slot een kort binnendringen en geil proeven.
Miranda smaakte iets anders dan Linda, leek ook sneller lichamelijk te reageren en eerder en meer vocht te produceren. Maar ook dit was in één woord heerlijk.
“Miranda, dank je wel, ook jij bent heel smakelijk, en iets om naar uit te kijken. Maar laten we ons nu weer aankleden en aan tafel gaan.”
Toen de drie vrouwen zichtbaar werden in de kamer, verstomden de gesprekken en ging iedereen staan. Linda en Miranda brachten Claudia naar haar plaats tussen Theo en Frank in, en daar aangekomen zette Madelon een applaus voor haar in. Op een teken van Theo gingen alle aanwezigen zitten. Behalve de overgebleven gemaskerden. Dat waren de vrouwen die ter linker- en ter rechterzijde van Linda en Miranda stonden, met ontblote bovenlichamen en met de ‘rokken’ die vrij uitzicht verschaften op hun heuveltjes en.
“We moeten nu maar aan Claudia laten zien wie deze vrouwen zijn, want eten met zo’n masker is nogal onhandig,” zei Frank.
De vrouwen zetten, één voor één, in een vertraagde beweging het masker af en knikten kort naar Claudia. Bij Linda kwamen van achter de maskers de bekende gezichten van Nicolette en Barbara tevoorschijn. Frank fluisterde in Claudia’s oor: “Zij zijn newbies, vandaar het paars, zwart is voor trainees. Je ziet dat we al een heel deel van jullie meidenclub binnenboord hebben. Misschien een leuke opdracht voor jou om ook Els en Carmen binnen te loodsen. Dan kunnen jullie de vriendinnen avonden gewoon op Mareelstaete houden.”
“Ik zal mijn best doen, Meester,” zei Claudia die heel goed begreep dat Frank het als grapje bracht, maar serieus bedoelde, “ik zal proberen hen te verleiden met mij naar een Ver Buiten-Land te reizen.”
Frank keek haar even liefdevol aan en glimlachte haar vrolijk toe.
Achter de andere twee maskers bleken Ingrid, Claudia’s diëtiste tot een half jaar geleden, en Caroline schuil te gaan. Caroline was het hoofd van het directiesecretariaat waar Claudia tot en met gisteren voor één van de directeuren werkte. Ze kreeg het vermoeden dat het bij die werkgever dus al een poosje duidelijk was dat zij na vandaag niet zou terugkeren. Ook schoot door haar hoofd, en ze moest er zelf een beetje om lachen, dat zij nu naar de naakte borsten en de heuvel van haar directe chef zat te kijken en dat die chef haar zou gehoorzamen als ze haar een opdracht gaf. Ze zou die gleuf ook nog weleens likken, bedacht ze vrolijk.
Toen alle gezichten bekend waren gingen ook deze vier vrouwen zitten en zei Theo ‘Eet smakelijk’, waarop iedereen aanviel op hetgeen Ellen en Eveline geserveerd hadden terwijl Claudia’s striemen verzorgd werden: koude stukjes gegrilde kip in een kruidenjasje, omringd met stukjes vers fruit. Er ontstonden geanimeerde gesprekken.
Fast Forward
Claudia kijkt op de klok. Tien over half drie. Ze realiseert zich dat ze moet opschieten om voor drie uur alles nog eens herbeleefd te hebben. Ze probeert de film in haar hoofd door te spoelen. De opmaat naar de soep, overigens heerlijk, een krachtige runderbouillon met een scala aan paddenstoelen, was leuk geweest, maar gelukkig voor Claudia niet zo heel spannend.
De aanwezige trainers en trainees moesten één voor één opstaan en in een korte vaste formulering hun trouw aan de nieuwe Ingewijde uitspreken. De newbies stonden wel met hun trainer op, maar zeiden niets, omdat zij alleen hun trainer hoefden te gehoorzamen. Wel was het zo dat de trainers van de newbies in hun formulering aangaven dat ze verzoeken van Claudia om hun newbies ergens voor in te mogen zetten, alleen zouden weigeren als ze daar sterke argumenten voor hadden.
Het enige bijzondere moment was toen Madelon haar zoons een lesje leerde voor hun fouten van die middag. Ze hadden namelijk helemaal niet bij Carla mogen blijven na het afleveren van de koffer en de speciekuip, had Madelon Claudia later ingefluisterd, maar ze waren nogal overdonderd geweest door Carla en door wat ze zagen. Ze waren ook nog maar net als newbie gestart.
Toen Anneke uitsprak dat ze haar newbies aan Claudia ter beschikking wilde stellen als haar verzoeken daartoe in de training pasten, zei Madelon ineens: “Maar Claudia heeft nog geen compleet beeld van de jongens. Dat is vergeleken met de andere newbies niet helemaal eerlijk. Is het geen goed idee, lieve Anneke, om daar nu wat aan te doen.”
Anneke beval de jongens hun broekjes naar beneden te schuiven tot net onder hun ballen. Claudia zag twee mooie, half harde, besneden pikken naar buiten floepen. Niet erg dik, wel lekker lang en inderdaad volkomen identiek.
Anneke liet de jongens ronddraaien zodat ook hun billen door Claudia gekeurd konden worden. Claudia vroeg zich af of de jongens van zichzelf onbehaard waren op rug, borst en billen of dat ze hun hele lichaam geschoren hadden. In ieder geval hadden ze dat rond hun lul en ballen gedaan. Ook daar was geen haartje te bekennen.
“Ik vind het eerlijk gezegd maar een beetje half half, Anneke,” zei Madelon, “mogen we ook zien of het allemaal goed functioneert?”
Anneke pakte in elke hand een pik, maakte die hard en streelde door tot de jongens dreigden te gaan lozen. Ze knikte naar Linda en Miranda, die snel de glazen van Koen en André pakten en voor de spuitopeningen hielden. Vanaf dat moment liet Anneke de heren niet meer los en konden alle aanwezigen zien hoe hun glazen met een laagje van hun eigen witte vocht gevuld werden. Toen de jongens leeg waren, gingen hun broekjes weer omhoog en mochten ze gaan zitten. Ze keken met hoogrode wangen naar de tafel, bang om ook maar iemand anders aan te kijken. Claudia had van de act genoten. Die Madelon wist precies hoe ze vernederende details moest toevoegen. Wat een mens. Wat een moeder!
Wat Claudia zo mogelijk nog leuker had gevonden was hoe Ellen en Eveline naar de jongens zaten te kijken met een mengeling van vrolijkheid, angst en ontzag. Ze was benieuwd hoe ze met de op bijzondere wijze gevulde glazen zouden omgaan bij het afruimen.
Maar de film moest door. De inleiding op het hoofdgerecht wilde ze gedetailleerd langs laten komen. Ze opende haar ogen even om in de spiegel boven haar naar het resultaat ervan te kijken en zo de herinnering op te roepen.
© Subadoration, 02-2010
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
»
Het inwijdingsdiner begint
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?