Onze eerste ontmoeting (fantasie...)
Het mailcontact is veelbelovend.
Jij verwacht al een poosje dat ik je van mijn doen en laten op de hoogte houdt, dus je kent zo ondertussen mijn schema al een beetje.
Op een dag krijg ik dus gewoon een mailtje van je met daarin de opdracht om vrijdagavond om 19.00 uuur klaar te staan. Geen uitgebreide instructies qua kleding, maar als enige eis dat ik toegankelijk moet zijn en niet van tevoren moet eten.
Verder totaal geen bijzonderheden. Spannend, maar ook angstig.
Om klokslag 19.00 uur krijg ik een sms’je van je dat je nu de straat inrijdt, dus ik loop naar beneden. Behoorlijk zenuwachtig, omdat ik weet dat het nu geen spelletje meer is.
Wat zou er gaan gebeuren? Je weet inmiddels dat ik bést een grote mond kan hebben, maar terwijl ik naar je auto loop voel ik me verre van stoer. Dít is even wat anders dan een beetje stoerdoenerij achter aan toetsenbord...
Ik zie hoe je me observeert terwijl ik naar je toeloopt, je doet geen moeite om de auto uit te komen, maar kijkt in plaats daarvan alleen maar.
Ik weet dat ik er goed uitzie, ik heb er een best op gedaan, dat maakt het makkelijker je blikken te weerstaan.
Ik ga zitten, draai m’n gezicht naar je toe en lach m’n liefste lach naar je.
Wat verwacht ik nu? Een zoen, een lach?
In plaats daarvan ga je direct met je hand onder m’n rok om te controleren of ik heb gedaan wat je me gemaild had...
Tuurlijk. Had je anders verwacht? Ik lig best wel ‘s dwars, maar als het er écht op aan komt doe ik tóch wel wat er van me verwacht wordt.
Dus keurig sliploos en gladgeschoren.
Mooi, mompel je. En nú krijg ik dan toch die welkomskus..
Pfff. Ik durf een beetje te ontspannen. De kop is eraf.
We rijden Rotterdam uit, richting Utrecht. Ik wil een gesprekje voeren over koetjes en kalfjes, maar je bent niet écht toegankelijk. Dus hou m’n mond maar.
Waar woonde jij ook weer? Oh ja, Gouda. Zou je me mee naar je huis nemen?
Maar nee. We stoppen op een parkeerplaats bij een hotel. Ow?
Je geeft me als we net uitgestapt zijn iets in m’n handen. Dat ken ik wel. Dat zijn van die eitjes, die heb ik wel ‘s vaker in gehad. Geven een geil gevoel als ik loop.
“Moet ik die zo binnen indoen?” vraag ik.
“Nee, doe gelijk maar,” grijns je.
“Nu? Had je dat niet beter kunnen zeggen vóordat we de auto uitstapten?”
“Neuh, wil wel ‘s zien hoe inventief jij bent.”
Nou ja, wat een lol. Ik ben gelukkig niet voor één gat (lol) te vangen, en half verscholen tussen twee auto’s frommel ik de dingen m’n kutje in. Voor het eerst kijk je écht naar me. Ik zie je glimlachen, en ik ben trots op mezelf dat ik de eerste proef doorstaan lijk te hebben.
Ik moet zegen dat ik van zulke eitjes over het algemeen weinig merk, maar dat hou ik maar wijselijk vóór me. Ik zal niet snel liegen, maar wat niet gevraagd word hoef ik ook niet te vertellen hè, toch?
We lopen de trappen op van het hotel en ik verwacht dat we naar de receptie lopen om een sleutel te halen.
In plaats daarvan loods je me het restaurantgedeelte in.
Daar aangekomen kijk je rond naar een vrije tafel.
Het is niet héél druk, maar toch redelijk wat tafeltjes bezet. Je vindt een tafeltje wat een beetje uit de loop ligt, met uitzicht op de garderobe. Én, maar dat zal pas later blijken, de garderobe ook een goeie kijk op ons. 
Je houdt de stoel voor me naar achter om me te laten zitten, en gaat zelf naast me zitten ipv tegenover me, zoals logischer zou zijn.
Je vraagt of ik me een beetje op m’n gemak voel. Tsja. wat zal ik zeggen. Nu wel, maar ik ben bang dat dat niet zo lang zal duren bij een man die als hobby heeft: ‘subjes plagen’.
En ja hoor. Je hebt het nog niet gevraagd of ik voel een zacht gerommel in m’n onderbuik.
Ik had het kunnen weten. De eitjes werken. En wel op afstandsbediening.
Ik verbaasde me er al over dat je me de dingen liet dragen om vervolgens te gaan zitten. Dan voel je die dingen nl haast niet meer.
Ja, tuurlijk, je bent je wel constant bewust van je kut omdat er iets in zit. Maar zó vreselijk groot zijn die dingen nou ook weer niet, en het effect van het trillen heb je niet als je zit.
Maar bij deze wel.
Djiezus! Zo zachtjes en subtiel je begon. Ik denk dat het zelfs wel eventjes heeft geduurd voordat ik me realiseerde dat er überhaupt iets trilde.
Maar dat was nú anders.
“Ik laat je alleen nog maar even voelen wát de mogelijkheden zijn lieverd.”
Let op, van niks naar 100 in 5 minuten.
Het ding ging helemaal terug naar 0. Ik voelde nog wel iets, maar meer omdat ik het wist. Dit was de fase van de eitjes zónder electronica, een héél licht gezoem in de onderbuik. En dat zónder te bewegen.
“Waar heb je trek in?” vraag je.
De volgende fase was ook nog controleerbaar.
Vreselijk bewust van m’n geilheid, maar ik functioneer nog normaal.
“Euh, pff, zeg jij het maar. Ik lust alles wel. ‘s Kijken hoe dat nou voelt: een subje zijn en niet na hoeven denken.” lol.
Of is het tóch de uitwerking van de eitjes.
“Ja, das goed,” zeg je.
Je noemt wat gerechten op, en ik lust het allemaal, dus zeg overal ja op. Lekker makkelijk zo.
Als de ober komt en de bestelling opneemt voel ik het motortje weer wat harder gaan.Ik probeer wat quasi voor me uit te kijken. Soms móet ik de ober wel aankijken, als hij bijvoorbeeld vraagt wat ik wil drinken.
‘Pfffttt, nu word het écht moeilijk,’ denk ik.
“Is dit de hoogste stand??”
Je glimlacht. Meewarig?? Níet geruststellend in ieder geval.
Zitten we al aan de 5 minuten??
Pff geen idee. We werden vrij snel na binnenkomen bediend, het was een goed restaurant. het zal er om hangen. 4, 5, 6. Geen idee.
Niet dus.
Dan gaat het ding zeker nog een anderhalve minuut van hard, harder naar hardst en dán nóg harder. Jezus.
Maar je houdt me goed in de gaten. Als ik het écht niet meer kan verbergen ga je terug. Ik kan nog nét een schreeuw onderdrukken. Kan er nog net een nies van maken. Ik weet niet meer waar en hoe ik kijken moet.
Als ik goed om me heen kijk zie ik dat we redelijk uit het zicht zitten, qua onderlijf.
De enigen die een vrij zicht ónder de tafel hebben zijn diegenen die bij de garderobe staan.
“Voel ‘s of je kut nat is,” zeg je.
Alsof je m’n gedachten raad.
Bij de garderobe staat een echtpaar van een jaar of 50.
Ik kijk je aan, nee toch.
“Voel ‘s of je kut nat is.”
Ik kijk naar het stel. Ze kijken naar ons. Ik met m’n decolleté, zwarte kousen onder de tafel.
Hij kijkt ook. Anders dan zij. ;)
“Hoor je me niet mop. Voel ‘s of je kut nat is?!”
Ik kan het nog rekken tot zij net buiten is en hij nog net een glimp kan zien, en verder alleen maar kan ráden of ie het nou wel goed zag.
“Dat was niet écht vlotjes hè.?”
“Nee, dat weet ik ook wel.”
“De rest van de avond doe je je knieën bij elkaar zo gauw er iemand binnenkomt, en je spreidt ze zodra er iemand bij de garderobe komt die vertrekt. Nét voordat ze naar buiten stappen laat je aan iedereen boven de 18 zien dat je een openstaande kut hebt.
“Maar nu weet ik nog steeds niet of je kut nat is?”
“Ja, wat denk jij zélluf?”
Oeps. Fout antwoord zie ik aan je blik. Zo lang je buiten beeld bent en achter een mooi scherm kan ik een grote mond hebben.
Maar iets zegt me dat je dit nú niet allemaal pikt.
Er komt een stel binnen, jaartje of 35, en terwijl ze hun jassen uittrekken grijp je ruw onder m’n rokje, en prikt 2 vingers hard naar binnen. Ze glijden als vanzelf, zo nat ben ik.
“Alleen als mensen wéggingen had je gezegd!!!” sis ik.
“Ja, en?? Jij wilt zo bijdehand doen, misschien leer je dr wat van.”
Gelukkig ziet het stel niks. Ik zou me écht niet prettig voelen als ze zouden weten hoe en in welke hoedanigheid ik daar zat. Ondertussen dwing je me subtiel m’n eigen geil van je vingers af te likken.
Daar is de ober weer. Met de drankjes. Hij moest ‘s weten dat ik hier zeiknat op zn stoel zat.
Twas een lekker ding trouwens. Ik vraag me ondeugend af hoe je zou reageren als ik héél stiekum m’n blote natte kut aan m zou laten zien als hij een gast uitliet bij de deur.
Nou ja. Waar die gedachten nou opeens vandaan komen? Die neiging heb ik nog nooit gehad. Kun je nagaan wat geilheid met me doet. Ik ben gewoon nog bloedgeil van die eitjes.
En wéér alsof je m’n gedachten leest zet je het ding aan terwijl de ober de drankjes op tafel zet. Terwijl ik beleefd naar hem glimlach, geef je er een draai aan, zodat m’n glimlach nog net geen kreun wordt.
Als de ober weer weg loopt kijk je me lachend aan.
“Ben je geil wijffie?”
Ik knik wijselijk van ja. Zo’n bijdehante opmerking als daarstraks laat ik maar héél even achterwege.
“Denk je dat??”
Je glimlacht naar me.
“Denk jij écht dat je nu al geil bent?”
Ik bloos. Jezus, wat ben je allemaal van plan, als dit nog niks is?
Terwijl we op het eten wachten kletsen we een beetje over van alles en nog wat.
Het ding in m’n kut is rustig.
Ik voel langzaam het gevoel weer wat terugzakken.
T’is háást gezéllig. lol
Je lijkt oprecht geïnteresseerd in me. Dat maakt me ontspannen en niet meer op m’n hoede. Maar dat duurt niet lang.
Terwijl ik de ober onze kant uit zie komen met onze borden voel ik het ei beginnen te trillen. Rucksichtloos. Ik voel het aan de doelgerichtheid. Hij begint zacht, maar gaat in rap tempo omhoog.
Djiezus! Dit kun je niet menen.
Bij elke stap die de ober onze kant uitzet voel ik het ei één stap omhoog. Op vol tempo staat het ding als hij bij onze tafel staat en het eten opdient.
Véél te langzaam naar mijn zin zet hij het eten neer, onderwijl dom tegen ons lullend. Ik heb geen idee meer wát hij zei. Ik voelde nog maar één ding. M’n kut met die eitjes erin. Ik moest me volledig concentreren om mezelf onder controle te houden.
“Eet smakelijk,” zegt de man. Véél te laat naar mijn zin.
“Eet smakelijk,” verzucht ik terwijl m’n kut naar normale waarden daalt.
“Jezus! Wil je dat asjeblieft nóóit meer doen??”
Je wenkbrauwen gaan omhoog, en de kracht in de eitjes daarmee ook. Van 0-10 in 1 seconde.
“Dat maak ik zelf wel uit,” zeg je met je wenkbrauwen nog steeds omhoog.
“Ga je nou nog naar me luisteren dan of niet??”
“Hoezo dan? Ik luister toch naar je??”
Wéér naar 10.
“Ohja?”
“Ja!”
Wéér naar 10.
“Nou, hou op, asjeblieft. Ik trek het niet, ik ga zo schreeuwen.”
“Ga je nou luisteren dan??”
“Jaha!!”
“We zullen zien, eet smakelijk.”
Je geeft me een kusje op m’n lippen, likt met je tong even langs m’n lippen. Djiezus, wat ben ik geil.
We beginnen te eten, heérlijk. Je hebt het goed uitgekozen voor me.
Ik ben gelukkig makkelijk. Er is weinig dat ik niet lust. Maakt het makkelijker mijn lot in jouw handen te leggen.
Wéér zónder waarschuwing vooraf dat ding op 10. Djiezus, das écht niet menselijk in gezelschap. dat ding heeft zó veel kracht!
Shit!
“Goeienavond,” hoor ik de ober zeggen.
Shit! Vergeten! Dáárom!
Ik vergeet hélemaal m’n benen te spreiden als er iemand het restaurant verlaat!
Dát is het.
“Sorry.”
Ik kijk schuldbewust naar je. Ik wíl het zo graag goed doen, maar de spanning, de geilheid. Ik moet nog leren geil te zijn en normaal te functioneren.
Ik werd altijd alleen maar geil als ik van de wereld kon.
“Je hoeft je niet te excuseren voor fouten c, je moet ze zelf bekopen. En als je slim bent leer je snel. Anders kan ik het je erg lastig maken.”
If i could change the alphabet, i would be next to U...
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?