| Gepost op maandag 26 oktober 2009 - 08:37 am: | 
|
|
Buitensporige daden blijven voor subs nooit zonder gevolgen...
Dave grinnikte tevreden, terwijl hij keek hoe ze nietsvermoedend met smaak zat te eten. Het liep uitstekend, ook dit deel van zijn wraak zou slagen. Ze hadden zeker gedacht dat het geen consequenties zou hebben, wat ze hem die vrijdagavond een paar maanden geleden hadden geflikt, die twee krengetjes.....
‘Hee meis, ik moet al weer weg,’ tikte Quirina in het kleine chatvenstertje.
‘Jammer, had wel zin om even bij te kletsen,’ was het antwoord van Mercedes. ‘Heb je vrijdagavond iets te doen?’
‘Training…’
‘Ik kom wel naar de sporthal, zien wel wat we daarna doen.’
‘Leuk! Komt me ook niet slecht uit ;o) …’
‘O?’
‘Grijns. Vertel ik nog wel. Ik ben weg, kus!’
‘Kus.’
Quirina sloot de programma’s af en klapte de laptop dicht. Leuk, vrijdag zou ze Mercedes dus zien. Ze spraken elkaar bijna dagelijks, maar van écht bijkletsen kwam het minder vaak. Soms zaten ze met z’n drieën te chatten, Dave, Mercedes en zij. Dan was het vooral lol en zij samen als subs tegen de Dom. Tot het Dave te gek werd en hij Quirina tot de orde riep, maar meestal konden ze hem aardig plagen en prikkelen. Ze leken erg op elkaar, Quirina en Mercedes. Hoe vaak gebeurde het niet dat ze hetzelfde tikten op hetzelfde moment? Ze reageerden ook vaak identiek, waardoor het voor Dave soms verwarrend was als hij Mercedes eens alleen aan de chat had. De band tussen hun drieën was bijzonder. Door hun gezamenlijke vriendschap had Mercedes een klein jaar geleden haar onderdanige gevoelens ontdekt. Ze hadden al eens heel voorzichtig samen wat gespeeld en Dave had inmiddels ook al het nodige met haar alleen ondernomen, maar er viel nog veel te ontdekken voor deze sub.
Quirina wist dat Dave plannen had gehad voor die avond na de training. Plannen waar ze niet veel zin in had. De dag voor ze Mercedes op de chat sprak, had hij al een hint gegeven. Na de training nog een stukje rijden, naar het strandje, waar hij haar ongetwijfeld opdrachtjes zou geven. Een showtje geven vanuit de auto voor aanwezige cruisers bijvoorbeeld. Quirina had er een hekel aan, van die geile hijgers naast haar, die dan het autoportier stonden te bevuilen. Maar dat ging deze avond dus mooi niet door, want haar vriendin zou komen. Ze konden met zijn drietjes iets gaan drinken in de sportkantine, of naar Mercedes’ huis, of naar Dave. Heel wat beter dan koukleumen bij dat strandje met van die vieze geilaards!
Quirina zwaaide enthousiast toen ze Mercedes zag binnenkomen. De training was bijna afgelopen. Een paar minuten later begroette ze licht bezweet haar vriendin.
“Hij had plannen voor vanavond,” grijnsde Quirina.
“Oooh, dus daarom zei je dat het je wel goed uitkwam!”
Ze lachten samenzweerderig en keken elkaar aan met ondeugende pretogen.
“Hee Mercedes, leuk dat je er bent!”
Dave was aan komen lopen en begroette hun vriendin nu met een hartelijke zoen. Quirina had hem voor de training al gezegd dat ze zou komen, dus een verrassing was het niet.
“Wat gaan we doen? Gaan we naar mijn huis, of willen jullie de stad in?”
Hij liet niets merken van in rook opgegane plannen.
“Bij jou, lijkt me een goed idee. Laten we snel even douchen dan, dan kunnen we onderweg nog iets te drinken kopen, want alles is op.”
Hij knikte en verdween de kleedkamer in. Mercedes liep met Quirina mee naar de dameskleedruimte. Hun gegiechel, gelach en geklets ging gewoon door, ook toen Quirina onder de douche stond. Door de dunne muur ving Dave flarden van hun vrolijke gesprekken en gelach op. Het bracht een glimlach op zijn gezicht. Heerlijke meiden vond hij het. Het was leuk om naar ze te kijken, hoe ze met elkaar omgingen. Ze maakten hem vrolijk en gaven hem een prettig gevoel. Quirina was van hem. Mercedes niet, maar toch ook wel weer een beetje.
Hij was pas half aangekleed toen hij de deur van de kleedkamer ernaast al hoorde dichtvallen en hij het gekakel zich hoorde verplaatsen naar de gang.
“Hèhè, hij is er hoor! Ongelooflijk zo lang als dat altijd duurt!”
Mercedes klopte plagend op Dave’s arm. Hij lachte. Ze had gelijk, hij was nooit zo snel en dat was standaard reden voor de dames om hem lekker te plagen. Door het putje gespoeld, opgelost, ach, hij had het al zo vaak gehoord.
“Zullen we gaan, kunnen we nog net iets te drinken kopen!”
Quirina zwaaide energiek haar enorme sporttas over haar schouder. Met een grijns naar Mercedes hield ze de deur open om haar en Dave naar buiten te laten. Ze voelde zich goed. Lekker gesport en nu nog een paar gezellige uurtjes met haar vriendin en Dave. Samen met Mercedes voelde ze zich altijd sterker en gedroeg ze zich uitdagender naar haar Meester dan wanneer ze alleen met hem was. Wat dat betreft werkten de vriendinnen als een katalysator voor elkaar. Teasen en plagen, ze waren er allebei goed in. Ze vulden elkaar aan en hadden de grootst mogelijke lol.
Het zag er knus uit. De tafel stond vol met chocolade, nootjes en frisdrank, en om het extra gezellig te maken brandden er een paar kaarsjes. Quirina en Mercedes waren op de bank neergestreken. Quirina had haar schoenen al uitgeschopt. Thuis had ze nooit schoenen aan, ze liep het liefst op blote voeten. Bij Dave had ze ze wel vaak aan, omdat de vloer er koud was, maar hier boven, waar een kleed lag, was het uittrekken van haar laarsjes het eerste wat ze had gedaan.
Dave hield van voeten. Hij was gek op die van Quirina. Zij begreep daar helemaal niets van.
“Mercedes, doe je schoenen uit.”
Mercedes trok een gezicht, maar deed toch wat haar gezegd werd, onderwijl dreigementen en waarschuwingen uitend over de geur die er los zou komen van pootjes die een hele dag in schoenen opgesloten hadden gezeten. Dave reageerde er niet eens op. Het interesseerde hem totaal niet, hij kickte nou eenmaal op voeten. Hij ging dichterbij de meiden zitten en knuffelde en kuste links en rechts. De sfeer was goed, het was fijn zo.
Quirina trok haar sjaaltje los en deed het af. Ze liet de gladde stof door haar handen glijden en stond op. Impulsief sloeg ze het om Dave’s hoofd, die op dat moment net met zijn rug naar haar toe zat en zijn aandacht even op Mercedes had gericht.
“Kijk schat, zo voelt dat! Lijkt het je niets?”
Ze lachte. Dave lachte ook en trok het van zijn gezicht.
“Echt niet?”
Nogmaals legde ze de sjaal om zijn ogen en trok de blinddoek meteen stevig aan, om hem daarna vast te maken met een strakke knoop.
“Kijk, zo. Zo voel je alles extra goed!”
Mercedes haakte er meteen op in en schoof de trui van Dave omhoog, om bij zijn gevoelige tepels te kunnen. Samen streelden en likten ze, terwijl Dave ze even liet begaan en genoot van wat ze deden. Malle meiden…
Quirina had zijn broek inmiddels losgemaakt en liet haar handen langs zijn buik naar beneden glijden.
“Ooooooooh, heb je geen onderbroek aan??”
“Nee, die was ik vergeten,” mompelde hij.
Hij voelde haar vingers strelen en overwoog een einde aan het spelletje te maken. Nog heel even dan.
Quirina en Mercedes keken elkaar aan. Ze hoefden niets te zeggen, een blik was voldoende. Ze lachten ondeugend. In een oogwenk had Mercedes de riem uit de loshangende spijkerbroek getrokken en een fractie van een seconde later had ze hem handig om de polsen van Dave geslagen en op snelle en kunstige manier vastgeknoopt. Dave was te overdonderd om adequaat te kunnen reageren. Hij had ze even laten gaan, maar dit was toch niet helemaal de bedoeling. Toen hij de riem om zijn armen voelde slaan, was hij in de veronderstelling geweest dat hij met een klein rukje weer los zou zijn, maar Mercedes was handiger dan hij dacht. Ze had zijn polsen met een paar slagen aan elkaar gebonden en hield zelf het uiteinde van de riem vast, waardoor die strakker trok toen hij los probeerde te komen.
“Hee, maak los. Dit is niet leuk.”
Zijn protest klonk zwak en de dames moesten er dan ook hartelijk om lachen.
“Aaaaach, hij vindt het niet leuk! Wat vervelend nou!”
Ze trokken hem overeind. Quirina trok de spijkerbroek wat verder naar beneden en liet haar vingers terloops langs wat gevoelige plekjes glijden.
“Jeetje, Dave, daar sta je nou, geblinddoekt en gebonden, met je broek op je knieën, gênant hoor!”
“Dat hadden we van jou toch niet verwacht,” vulde Mercedes aan, “zo’n keurige man!”
“Maak me los,” herhaalde Dave op rustige toon.
“Zullen we dat doen, Qui?”
“Hmm, lijkt me niet, we zijn nog niet eens begonnen! Ik denk dat we hem maar even daar aan die paal moeten vastmaken.”
Mercedes keek naar de paal langs het traphek en knikte.
“Goed idee, dan heb ik ook mijn handen vrij.”
“Maak me los.”
De vrouwen deden of ze niets hoorden en trokken Dave mee naar het traphek, waar Quirina al zo vaak aan vast had gestaan. Dave struikelde half, gehinderd door de broek om zijn knieën en door het feit dat hij niets zag.
“Voorzichtig, voorzichtig, straks valt hij nog van de trap, dat kunnen we niet hebben!”
Samen hielden ze hem in bedwang, want Dave probeerde gebruik te maken van het moment en zich los te wurmen. Voorzichtig duwend en de riem strak houdend, zetten ze hem tegen het traphek. Mercedes had in een mum van tijd de riem aan de paal vastgemaakt en samen bekeken ze tevreden het resultaat.
“Hier krijgen jullie spijt van. Maak me los.”
Hij klonk nog steeds heel kalm en de ondertoon in zijn stem ontging Quirina niet, maar deze situatie was te uniek en te leuk om op te geven, dus ze negeerde het. Ze zakte op haar knieën en nam de pik van haar Meester in haar mond, terwijl Mercedes zachtjes op Dave’s tepels zoog en beet. Hij zag niets, maar voelde des te meer. Overal strelende handen en plagende vingers en nagels van die vrouwen. Stiekem genoot hij van deze letterlijke overMeestering, terwijl hij tegelijkertijd een sterke drang voelde om die rotmeiden een lesje te leren. Met z’n tweeën tegelijk beten ze nu in zijn tepels, nét iets harder dan lekker was.
“Auw, Mercedes, kreng! Quirina! Auw! Schei uit!”
Hij hoorde ze lachen. Quirina stond op.
“Waar is de speeltas, lieverd? Ligt die boven? Of beneden, in de studeerkamer? In de auto soms?”
Hij gaf geen antwoord. Hij zat er niet erg op te wachten dat ze die tas zou gaan halen. Maar hij wist ook dat Quirina hem toch wel zou vinden, ongeacht of hij antwoord zou geven. Inderdaad hoorde hij haar opgewekt ‘ik vind hem wel’ zeggen, gevolgd door haar snelle voetstappen op de trap naar boven. Dat was nou jammer, in één keer goed.
Terwijl Quirina de tas haalde, ging Mercedes door met het verwennen en plagen van zijn lijf. Ze aaide zijn lippen met een natte vinger, likte en kuste, maar was steeds net weg als hij naar haar vinger of lippen hapte. Quirina kwam vrolijk de trap af gehuppeld en lachte naar Mercedes.
Ze keek ondeugend naar de hulpeloze vastgebonden en geblinddoekte man aan het traphek.
“Zo, kijk, al gevonden. Jammer hè, schat?”
Hij bromde wat. Een brede lach krulde om haar lippen. Haar Meester, zo sterk en breed, streng en soms ook zo heerlijk gemeen, stond hier volkomen weerloos voor haar, overgeleverd aan de grillen van haar en haar vriendin. Ze konden doen wat ze wilden, geweldig! Ze voelde wel dat deze actie waarschijnlijk niet zonder gevolgen zou blijven, maar dat kon de pret van dit moment even niet drukken. Voor alsnog was het het waard. Opgewonden als een kind in de speelgoedwinkel rommelde ze in de tas.
“Eens even kijken wat hier allemaal in zit… oh kijk Merc, deze zijn wel leuk!”
Ze pakte twee wasknijpers en klemde ze op Dave’s tepels. Hij gaf geen krimp, maar aan zijn ademhaling hoorde Quirina dat hij het wel degelijk voelde. Een volgende knijper zette ze op zijn balzak. Even overwoog ze een heel rijtje naast elkaar te maken, maar zo veel knijpers zaten er niet in de tas. Jammer.
“Heeee, deze wil ik ook wel eens proberen!”
Mercedes liet een oorlel tussen haar tanden vandaan schieten en keek naar de mooie donkerrode leren strokenzweep die Quirina omhoog hield.
“Oh ja, doe es?”
Met een soepele beweging liet ze de zweep Dave’s buik en schaamstreek beroeren, om vervo0þJ 0þJ @”@ °ß@ ˜þJ PþJ @ PþJ de lippen van haar Meester te zien. Het kon ook nauwelijks pijn doen wat ze deed, maar toch durfde ze niet nog harder te slaan. Ze had geen ervaring met die zweep en wie weet veroorzaakte ze er schade mee. Nee, dan kon ze beter iets anders doen. Ze verwijderde de knijpers van zijn tepels en scrotum, nadat ze de zweep naast de tas had gemikt. Dave zei niets. Hij onderging zwijgend de behandeling van zijn sub en haar vriendin.
“Goh schat, wat ben je stil? Vind je het niet leuk dan?”
Mercedes liet plagend haar nagels over zijn rug glijden.
“En het is nog wel zo gezellig! We hebben zelfs kaarsjes aan…, “ fleemde Quirina.
“Oh, die kunnen we misschien ook wel gebruiken…”
De meiden keken elkaar aan en knikten. Mercedes stond op en pakte één van de dikke kaarsen van tafel.
“Niet met die kaarsen! Rot op, maak me los! Krengen.”
Ze grinnikten. Mercedes doopte een vinger in het hete gesmolten kaarsvet en drukte het op Dave’s rug.
“Auw! Dat is heet!”
“Niet zo aanstellen, ik schenk het er niet eens rechtstreeks op.”
Ze ging door met het maken van kleine hete stipjes, terwijl Dave protesterende geluiden maakte.
Quirina maakte intussen mooie patroontjes met een radeerwieltje aan de voorkant van zijn lijf. Leuke dingen hadden ze toch! Toen ze alle gevoelige punten een paar keer had gehad, legde ze het radeerwiel weer weg, haalde wat spullen uit de tas en vond wat ze zocht. Tegelijkertijd viel haar oog op een flinke dildo en een kaars. Ze aarzelde even. Nee, die dildo kon ze niet maken, dat was zielig, maar die kaars misschien wel. Mercedes ving haar blik toen ze hem uit de tas pakte en vragend omhoog hield. Ze trok vol voorpret haar wenkbrauwen op, stak haar hand uit en pakte de kaars met een grijns aan. Quirina gaf haar een knipoog. Zij had een paar tepelklemmen in haar hand. Uit ervaring wist ze dat ze gemeen waren. Dave was niets gewend, dus ze kon ze er niet zo op zetten, besloot ze. Een stukje opendraaien dan maar. Ondanks dat was het effect van de klemmen verbluffend.
“Auw, dat doet pijn!! Haal eraf! Dit doet echt zeer!”
“Weet ik toch schat…, lekker hè?”
“Nee, ik ben niet masochistisch, haal eraf, schiet op!”
Quirina aarzelde even. Zou ze ze eraf halen, of toch nog even laten zitten?
“Het went wel, even doorbijten, lieverd.”
Hij maakte nu rare kronkelende bewegingen.
“Mercedes, schei uit!! Wat ben je aan het doen?!”
“Ik? Niets, hoezo?” vroeg ze liefjes, onderwijl proberend de kaars bij Dave in zijn anus te duwen.
“Sta eens stil, ik kan er zo niet bij!”
Dave bewoog als een buikdanser om de snelle handjes van Mercedes te ontwijken. Hij leek nu echt boos te worden. Quirina besloot de tepelklemmen er toch maar af te halen. Het leverde wederom wat boze pijnkreten op. Misschien was het zo ook wel genoeg geweest, bedacht ze.
Mercedes was nog steeds in de weer met een onwillige kaars, of beter gezegd: met een onwillig kontje.
“Zullen we hem maar losmaken?”
Mercedes keek haar verbaasd aan.
“Nu al?”
“Ja, ik denk het wel…”
Ze haalde de knoop uit de sjaal en trok de blinddoek los. Een paar felle bruine ogen keken haar aan, met een mengeling van diverse emoties erin. Quirina sloeg haar ogen neer onder zijn blik, zich afvragend of ze niet te ver waren gegaan. Wat zou hij doen als ze hem losgemaakt hadden? Zou hij meteen lik op stuk geven? Toch wel jammer eigenlijk, ze hadden nog lang niet alles uitgeprobeerd. Ze deed een stap achteruit en keek naar Dave, die nog steeds aan de paal stond vastgebonden, de vrouwen met een onpeilbare uitdrukking op zijn gezicht opnemend.
Mercedes haalde de riem van de paal, waarop Dave een paar stappen naar voren deed, voor zo ver zijn afgezakte spijkerbroek hem dat toeliet.
“Oh wacht even,” zei Quirina in een opwelling.
Ze had het tasje met elektrospullen zien liggen. Dát konden ze nog wel even doen! Mercedes keek haar vragend aan.
“We kunnen nog wel even elektro op hem zetten, dat vindt hij vast wel fijn.”
Mercedes’ ogen begonnen te glanzen. Ze was er wel voor in om nog even door te gaan.
“Ja, leuk!”
“Niét doen…”
Quirina keek hem bewust niet aan, maar liep naar de rommelige hoop spullen op de grond, waar ze het kleine tasje uit viste. Onverstoorbaar ritste ze het open en haalde de inhoud eruit.
“Niét… doen…”
Ze keek hem heel even zwijgend aan, richtte haar aandacht daarna weer op de spullen in haar handen. Wat zou ze gebruiken, de klemmen of de pads? Die klemmen waren best heftig, beter de pads. Ze sloot alles netjes aan op het controlekastje en bevestigde de pads rond Dave’s tepels, terwijl Mercedes nog altijd de riem stevig vast had.
“Quirina… ik wil het niet!”
Ze lachte smalend.
“Hij wil het niet! Oh dat is grappig! Kom aan zeg.”
‘Ik wil het niet.’ Vaak was dat precies wat zij riep, als hij op het punt stond om rottigheid met haar uit te halen en dit was exact wat hij dan zei. Wat heerlijk om hem nu steeds om de oren te kunnen slaan met zijn eigen woorden!
“Dit ga je vast lekker vinden, lieverd. Kom Qui, zet maar aan. Doe meteen maar een paar standjes hoger.”
Mercedes genoot met volle teugen. Ze was nog steeds niet vergeten dat Dave haar een tijd geleden flinke blauwe plekken tussen haar benen had bezorgd. Weliswaar onbedoeld en hij had zich daar ook voor verontschuldigd, maar ze had er maar liefst drie weken mee gelopen. Het had haar toen veel gedoe en problemen opgeleverd, omdat ze in de sauna en onder de douche in de sporthal veel vragen had gekregen. Dit was een heerlijke gelegenheid om eens goed wraak te nemen!
Quirina bekeek het controlekastje nauwkeurig en zette het apparaatje aan, intussen Dave aandachtig observerend om het effect te zien. Al bij het eerste streepje in de display begon hij te piepen dat hij het toch echt wel voelde en dat het niet lekker was.
“Kom aan, stel je niet aan, dit stelt niets voor. Er kan nog best een streepje bij.”
Ze drukte nogmaals op het plusknopje. Tot haar ergernis zag ze het kleine batterijtje in het scherm knipperen. Aargh, lege batterijen! Inderdaad viel het apparaat vrijwel meteen daarna uit.
“Nou schat, daar heb je dan mazzel aan.”
Dave haalde opgelucht adem.
“Mag ik nu dan los?”
De meiden keken elkaar eens aan.
“Doen?”
“Hm ja, doe maar.”
Mercedes maakte de vernuftige knoop in de riem los. Dave wreef zijn polsen en trok zijn broek omhoog.
“Krengen. Ik krijg jullie nog wel. Dit kan echt niet.”
Het kwam er niet erg overtuigend uit. Quirina vroeg zich af hoe hij deze gebeurtenissen had ervaren. Hij leek haast wel een beetje onder de indruk. Misschien had hij het wel leuk gevonden, er zelfs van genoten? Of zat hij gewoon al op wraak te zinnen en deed hij alsof? Het werd haar niet duidelijk.
Ze waren weer op de bank gaan zitten. Dave keek de vrouwen eens aan.
“Dit doen jullie dus niet nog eens.”
Mercedes was nog steeds in de stemming. Met een uitdagende blik in haar ondeugende ogen kwam ze wat overeind.
“O nee? Als we willen zit je zo weer vast hoor!”
Voor Dave in de gaten kreeg wat ze deed, had ze de riem al weer om zijn polsen geslagen.
“Hey! Kappen nu! Schei uit, het was genoeg!”
“Nee hoor, moet je maar niet uitdagen.”
Ze zat half bovenop hem en met een klein beetje hulp van haar partner in crime was de riem zo weer vastgemaakt.
Met een vermoeide blik zakte Dave achterover.
“Hou op, het was genoeg zo. Maak los.”
“Wat is hij toch grappig hè?”
Quirina knikte instemmend, terwijl haar hersens razendsnel werkten. Wat konden ze nog meer voor leuks verzinnen? Iets onschuldigs, op ander gebied. Ze draaide zich om en pakte wat chocoladerozijnen uit het bakje op tafel.
“Rozijntje, lieverd? Moet je wel wat voor doen, pak ze maar…”
Ze trok haar rokje op en stopte de rozijnen tussen haar lipjes. Half staand boven Dave bood ze hem haar kutje.
“Likken kreng!”
Hij gehoorzaamde meteen en gretig. Dat beviel Quirina niet, want hij had er duidelijk veel plezier in en dat was eigenlijk niet wat ze wilde. Hij zat natuurlijk ook anders in elkaar dan zij, dit was niet de manier. Eén van de rozijnen was gevallen. Quirina pakte hem van de bank, voor de chocola vlekken zou maken. Ze vroeg zich af waar die andere gebleven waren. Had hij die wel opgegeten dan? Nou ja, het zou wel.
Ze stapte weer van hem af. Het moest niet te leuk worden. Wacht even, ze wist nog wel wat!
“We kunnen hem wel losmaken Merc, maar ik vind dat hij ons wel eerst netjes moet bedanken.”
Mercedes begreep meteen waar Quirina heen wilde.
“Oh ja, zeker! Op zijn knietjes!”
Ze trok Dave overeind van de bank.
“Kom op, ga eens even staan! Zo en nu netjes knielen.”
“Dat kan ik niet, ik heb een stijve knie,” bromde hij.
Quirina’s ogen schitterden. Raak! Dit wilde hij niet. Weer een ander aspect, leuk.
“Wat nou stijve knie, stel je niet aan zeg. Hup!”
Quirina gaf een duwtje in zijn knieholten, waarmee ze hem al aardig de goede richting op hielp.
“Nee, ik wil niet. Ik ga niet op mijn knieën.”
De meiden keken elkaar aan en lachten.
“Dacht het wel schat! Op je knieën en bedanken!”
Na nog wat gepruttel en gemor gaf hij toe. Stijfjes ging hij door de knieën en richtte zich eerst tot Mercedes en vervolgens tot Quirina.
“Lieve Mercedes, dank je wel voor wat jullie vanavond gedaan hebben. Lieve Quirina, dank je wel voor wat jullie vanavond gedaan hebben. Het was echt heel fijn.”
Quirina was eigenlijk niet erg tevreden met deze zo duidelijk niet gemeende verklaring, maar vooruit. Voor de tweede keer maakte Mercedes de riem los. Dave wreef stevig over zijn zere polsen.
“Hier, moet je kijken wat je gedaan hebt! Het is helemaal blauw, die gesp staat gewoon in mijn vel!”
Hij toonde een rode vlek op zijn pols. Mercedes haalde haar schouders op.
“Moet je maar niet zo tegenspartelen. Het is trouwens niets vergeleken met die blauwe doos die je mij bezorgd had, dus je moet niet zo zeuren.”
Dave trok een gezicht en zei niets. Quirina stond op. Ze begon alle rondslingerende spullen terug te stoppen in de tas. Het was inmiddels al aardig laat geworden en ze moest zo langzamerhand wel eens terug naar huis. Dave zat op de bank en schonk nog een glas drinken in. De dames hadden nog volop napret. Ze bespraken wat voor doorbraak dit toch wel niet was en hoe het naar meer smaakte. Met een schuin oog naar Dave stelden ze vast dat hij het toch eigenlijk ook wel erg lekker had gevonden en dat ze de sub in hem hadden ontdekt. Dave zei niets. Hij bekeek het tafereel van de opgewonden kletsende meiden met een blik waar niets uit viel af te leiden. Hij zou nog wel iets bedenken. Als ze dachten dat dit zo maar kon, vergisten ze zich schromelijk, die domme gansjes…
Met een glimlach keek Quirina naar de e-card op haar scherm, die ze zojuist had opgehaald. Een duister dreigend plaatje, met als tekst ernaast ‘Mijn tijd komt nog wel, dames!’. Dat voorspelde weinig goeds. Was wel te verwachten natuurlijk, grinnikte ze in zichzelf.
In de kantlijn werd het bolletje voor Mercedes’ naam groen. Online. Een tiende seconde erna, nog voor ze Mercedes had kunnen aanklikken, verscheen er een chatschermpje onderin haar beeld.
‘Hi meis!’
‘Hee hoi! Jij zeker ook een e-card gekregen?’
‘Ja, haha! Dat belooft nog wat! We pakken hem nog wel een keer, was leuk gisteren!’
‘Grijns. Ja! Ik heb de smaak ook wel te pakken, heb nog veel meer ideetjes. Komt nog wel.’
‘:o). Is goed. Ik moet trouwens mijn rode slipje nog terug zien te krijgen dat hij van de week heeft gepikt. Hoort verdorie bij een setje!’
‘Sukkel, had je een slipje aangetrokken dan? Had je kunnen weten…’
‘Ja, stom hè? Hee, spreek je later nog, moet met kind naar zwemles.’
'Ok, cu! Kus en out.’
‘Kus meis, out.’
Er waren diverse weken voorbij gegaan. Quirina was constant op haar hoede geweest, maar het leek erop dat Dave niet van plan was om hun stoute actie van die bewuste vrijdag te vergelden. Zowel zij als Mercedes had hem er natuurlijk wel steeds mee geplaagd en voorgespiegeld wat ze een volgende keer nog meer zouden doen. Hij ging er echter nooit op in. De gebeurtenis raakte daardoor na een poosje wat op de achtergrond, de verhoudingen waren weer als normaal. Ze gingen samen of met z’n drieën uit, ze speelden en ze sportten.
Deze ochtend had Dave voorgesteld om wat te winkelen. Ze hadden toch geen tijd om uitgebreid te spelen, daar de kinderen van Quirina maar een halve dag school hadden. Ze waren naar het centrum gereden, waar hij de auto nu in een parkeergarage had gezet. Hij zette de motor af en draaide zich naar Quirina toe.
“Zo sletje. Kom eens, even benen wijd en ogen dicht.”
Ogen dicht? Wat was dat nou weer voor onzin? Wat was hij van plan, knijpers? Alsof ze dat niet in de gaten zou hebben! Ze voelde hoe hij iets in haar lijf begon te stoppen. Ha, die balletjes zeker, die ze laatst hadden gekocht. Hij had er duidelijk moeite mee, merkte Quirina stiekem glimlachend. Ze hadden twee sets balletjes, de ene set was gemakkelijk in te brengen, maar de andere set niet, daar moest je echt wat moeite voor doen.
“Lukt het niet, schat?” vroeg ze liefjes.
“Houd je mond.”
Hij rommelde door tot het eindelijk gelukt was.
“Zo, kom maar. Zorg je wel dat je niets verliest?”
Quirina glimlachte. Die balletjes vielen er heus niet zo maar uit, zeker die ene set niet, die er zo lastig in ging.
Ze liepen wat door de stad en gingen hier en daar een winkel binnen.
“Ik ben benieuwd of Mercedes nog komt,” merkte Dave op. “Ik had haar gesms’t of ze zin had om met ons in de stad een bak koffie te komen drinken. Ze is vrij vandaag.”
“Anders bel je haar even?”
“Nee, we merken het wel. Als ze komt laat ze het wel weten, denk ik. Waarschijnlijk heeft ze een heel programma.”
Quirina haalde haar schouders op.
“Wow, die zijn mooi!”
Ze wees naar een paar hooggehakte sandaaltjes in een etalage.
“Wil je ze passen?”
“Hm, nee. Maar mooi zijn ze wel.”
Ze slenterden verder.
“Kom, we gaan koffiedrinken.”
Dave wees naar het warenhuis, waar een groot dakterras bij zat. Het was heerlijk weer en je zat daar redelijk beschut, waardoor het er waarschijnlijk aangenaam toeven zou zijn.
Dat bleek inderdaad het geval te zijn. Ze waren alleen bepaald niet de enigen die op dit idee gekomen waren. Alle plekjes in de zon waren bezet. In de schaduw was het nog best fris, maar na een poosje gingen er mensen weg en konden ze verhuizen naar een tafeltje met twee bankjes tegenover elkaar in het zonnetje. Quirina genoot met kleine slokjes van haar grote kop cappuccino. Een tevreden gevoel ging door haar heen. Heerlijk, die zon zo op je gezicht, kop koffie erbij…
Een kort piepje uit de broekzak van Dave gaf aan dat hij een sms binnenkreeg.
“Ah, Mercedes. Even kijken… ben klaar in supermarkt, kom die kant op,” las hij voor. “Oké, leuk!”
“Dan is ze er met een minuut of tien. Wel kort, we hebben dan nog maar hooguit drie kwartier, een half uur als ze laat is. Nou ja, wel gezellig, beter dan helemaal niet,” vond Quirina.
Sneller dan verwacht stapte Mercedes met verwaaide haren het terras op. Ze had zich duidelijk gehaast. Ze plofte naast Quirina op het bankje neer. De sfeer was meteen los en vrolijk, zoals altijd het geval was als Quirina en Mercedes samen waren. Dave glimlachte en stond op om binnen een kop koffie te gaan halen voor hun vriendin. De eerste paar minuten zou hij er toch geen speld tussen kunnen krijgen.
“Oh, je bent een schatje! Lekker, doe mij ook maar zo’n cappuccino!” zei Mercedes, wijzend op de lege kop van Quirina.
Toen hij terugkwam waren ze inderdaad in een geanimeerd gesprek verwikkeld, met veel gelach en vrolijke uithalen. Hij zette de koffie op het tafeltje en ging op het bankje tegenover hen zitten. Alleen naar hen kijken was ook al leuk. Er speelde een glimlach om zijn lippen.
Zoals gewoonlijk ging het gesprek al snel de ondeugende kant op. De dames waren behoorlijk aan het uitdagen en plagen. Dave lachte in zichzelf. Daar wist hij wel raad mee.
“Heb jij een slipje aan, Mercedes? Laat eens zien, doe je benen eens wijd?”
“Ik kijk wel uit,” lachte Mercedes, “straks ben ik hem kwijt! Ik krijg er trouwens nog steeds een van je terug hè!”
“Die rode? Oh, die krijg je wel van Quirina terug.”
Quirina keek hem verwonderd aan.
“Geef hem zelf terug! Jíj hebt hem ingepikt, ik niet.”
“Ik heb hem niet meer. Hij paste niet.”
“Ja leuk. Ik wil hem wel terug hoor, Dave. Dat slipje hoort bij een setje!”
“Ik zeg toch dat ik hem niet meer heb. Geef jij hem maar terug, Quirina.”
Ze keek hem strak aan. Het zou toch niet zo zijn dat… nee, natuurlijk niet! Hoewel… Haar mond zakte langzaam open en haar ogen werden groot van ongeloof toen het besef ten volle tot haar doordrong.
“Heb je… Je hebt echt…? Ah neeee, nee toch? Dát heb je toch niet gedaan??!”
Dave keek haar vriendelijk aan en knikte alleen maar bevestigend.
Ze begon onbedaarlijk te lachen. Wát een kreng!!! Wat een ongelooflijke rotzak! Hoe kwám hij erop!! Wat een stunt! Het niet-begrijpende gezicht van Mercedes zorgde ervoor dat de lachstuip compleet werd. De tranen liepen over haar wangen. Mercedes grinnikte wat mee door haar aanstekelijke geschater.
“Wat is er nou?? Laat ons ook eens meelachen!”
Quirina deed een poging iets te zeggen, maar er kwam niet meer uit dan wat gesnik en gehik. Ze lag dubbel gevouwen over het bankje, terwijl Mercedes haar meewarig aankeek.
“Nou, het zal wel. Misschien horen we het zo nog dan.”
Toen Quirina weer een klein beetje bijgekomen was en weer rechtop zat, knikte Dave haar toe.
“Pak het maar dan.”
“Wat, hier?? Nee, echt niet!”
Mercedes keek van de één naar de ander. Waar ging dit in vredesnaam over?? Ze snapte er helemaal niets van.
Met de lachtranen nog in haar ogen draaide Quirina zich naar haar vriendin.
“Schat, je slipje… Ik vrees dat hij het bij mij naar binnen gepropt heeft!”
Ze schoot opnieuw in de lach toen ze het ontzette gezicht van Mercedes zag.
“Neeeeeeeee!!! Waaaaaat??? Dat meen je niet!!!”
Aan het tafeltje ernaast ging een man op een andere stoel zitten, waardoor hij beter zicht kreeg op dit drietal, dat zo veel plezier had. Het was hem duidelijk dat er iets heel leuks moest zijn en dat het waarschijnlijk niet helemaal netjes was. Geïnteresseerd probeerde hij onopvallend het gesprek verder te volgen.
Quirina was inmiddels een beetje uitgelachen en veegde de tranen van haar wangen. Hèhè. Maar nu. Dave wilde dus dat ze het uit haar lijf zou plukken.
“Echt niet hoor, niet hier. Moet je zien hoe druk het is!”
“Dan doe ik het.”
“Néé!!”
“Jawel. Ga maar iets meer in de hoek zitten. Benen wijd, kom op.”
“Ik doe het zelf wel.”
“Je moet wel opschieten, want we moeten weg. Zo meteen staan je kinderen al voor de deur.”
Fijn, hij ging haar nog stressen ook!
Onopvallend probeerde Quirina haar hand onder haar rokje te laten verdwijnen. De man aan het tafeltje ernaast verrekte bijna zijn nek om maar niets te hoeven missen. Wat gebeurde daar toch allemaal? Quirina zag hem kijken en ging snel weer rechtop zitten.
“Die kerel zit te kijken,” siste ze naar Dave.
“Nou, heeft hij even geluk! Zoiets maakt hij ook niet iedere dag mee. Schiet eens op, komt er nog wat van?”
Quirina trok een smekend gezicht.
“Alsjeblieft, niet hier! Ik ga wel even naar het toilet.”
“Nee, je blijft hier en je haalt dat slipje nu uit je kutje. Nú.”
Quirina beet op haar lip en keek snel zenuwachtig om zich heen. Behalve de kijkende man had niemand aandacht voor hen.
Ze keek nog eens naar Dave, vurig hopend dat hij zich zou bedenken, maar zijn gezicht stond onverbiddelijk.
“Het duurt te lang. Kom hier.”
Hij veegde in één beweging haar rokje omhoog, grabbelde wat tussen haar benen en trok het slipje met een ruk uit haar lijf. Quirina slaakte een gesmoord kreetje, waar ze zelf van schrok. Haar ogen flitsten naar de tafel ernaast. De man zat met verheugde blik en glimmende ogen naar haar te kijken. Shit, hij had het gezien! Met rode wangen wendde Quirina haar blik snel af.
“Hier is je slipje!”
Dave wierp Mercedes het rode, ietwat vochtige niemendalletje toe. Mercedes sloeg het als volleerd keeper terug.
“Hou nu maar, zo hoef ik hem niet meer!”
Dave lachte, raapte het slipje op, stopte zijn neus erin en snoof verlekkerd. Met een brede grijns stak hij het in zijn zak.
“Gatver!” griezelden Mercedes en Quirina tegelijk.
Dave lachte nog eens en pakte Quirina’s hand.
“Kom schat, we moeten gaan.”
Hoofdschuddend en nog nalachend over deze geweldige stunt, stonden ze alle drie op en liepen naar de uitgang. De man aan het tafeltje ernaast keek ze na tot ze door de deur verdwenen waren en vroeg zich af of hij nou echt gezien had wat hij gezien dacht te hebben.
‘Niet te geloven, wát een kreng!!’ tikte Quirina. ‘Hoe verzint hij het! Hoe krijg je twee vrouwen tegelijk mega opgelaten…’
‘Ja, echt erg! Ik heb wel ontzettend gelachen. Heb je het gezicht van die kerel naast ons gezien dan?’
‘Ja, heel fijn…’
‘Alleen, nou heb ik mijn slipje nóg niet terug! Zit ik nog in de zenuwen over waar en wanneer dat ding ineens weer opduikt, lekker dan!’
‘Haha, had je het toch mee moeten nemen! Ieks… :o)’
‘Getver. Nou, we zien wel. Ik ga weer verder, kus!’
‘Kus en out.’
Dave was tevreden. Hij had niet durven dromen dat zijn plannetje zó goed zou slagen. Maar hij was nog niet klaar. Quirina had hij op deze manier al aardig teruggepakt, nu Mercedes nog. Dat ging ook wel lukken, want ze zou volgende week bij hem komen eten. Er zou hem ongetwijfeld nog wel iets leuks invallen.
De tafel was mooi gedekt. Kaarsjes brandden, op de achtergrond speelde een stemmig muziekje. Dave had gekookt en schudde neuriënd de groente uit de pan in een bij het servies passende dekschaal. Hij schepte de geklopte dressing door de salade en zette alles op tafel. Mercedes snoof genietend en schoof haar stoel aan.
“Het ruikt zalig! Wat heb je gemaakt?”
“Gebakken courgette met nog wat andere groente erdoor. Gegrilde maïskolf en salade. Een visje en krieltjes.”
“Veel groente, lekker.”
Hij knikte.
“Wijntje?”
Terwijl hij inschonk schepte ze haar bord vol. Het was een tijdje stil, terwijl ze beiden met smaak zaten te eten. Mercedes prikte wat sla met komkommertjes aan haar vork.
“Hebben jullie gisteren nog iets leuks gedaan?”
Dave knikte, kauwde en slikte zijn hap door.
“Huhuh, ik heb Quirina gisteren een pittige anaaltraining gegeven. Was wel grappig hoor, ik heb haar eerst boodschappen laten halen met een buttplug in en daarna zijn we met die spullen gaan spelen. Rekoefeningen!”
Hij grijnsde.
Mercedes keek hem vragend aan.
“Waarmee dan?”
Hij schokschouderde.
“Gewoon, met alles wat bruikbaar was. Standaard dingen eigenlijk. Komkommer, maïskolf, courgette, dat soort dingen.”
Hij nam een nieuwe hap en schraapte de restjes op zijn bord bij elkaar. Mercedes’ volle vork bleef onbeweeglijk in de lucht hangen. Haar blik ging van Dave naar haar bord en van de salade naar de overige schalen op tafel. Komkommer? Courgette?? Maïskolf??! Ze keek hem ontzet aan. Zijn donkere ogen twinkelden.
“Is er iets, schat? Neem gerust nog, er is genoeg!”
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 417
Aangemeld: 03-2004
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 26 oktober 2009 - 10:18 am: |
|
Ge-wel-dig |
Nog nooit heb ik subtieler doch doeltreffender wraak zien nemen dan Dave op Mercedes deed.
Onbetaalbaar!!
Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
reintoch
Beheerder
Bericht Nummer: 340
Aangemeld: 02-2002
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op maandag 28 december 2009 - 05:15 pm: |
|
een zoete wraak, maar welke? |
Zeer zeker is dat een zoete wraak.
Vooral omdat de dames het niet zagen aankomen.
Als sub verwacht je dat je Meester je straft. Zeker. Met slaag en allerlei ander ongemak wellicht.
Edoch, als het onverwacht komt en buiten wat ze mochten verwachten....
Alleen: wat is er wraak aan de laatste straf.
Zijn de groenten dan minder lekker? Lijkt me niet.
En nog wel gemarineerd met de sappen van je vriendinnetje.
En die eerste wraak. Ik geef toe dat ie wel wat heftiger is. Toch denk ik niet dat een toeschouwer daar veel van meekreeg. Quirina zeurt....
Nee, lees dan de wraak van Meester Ype kort geleden. Vergelijkbaar, maar zeer effectief.
Of is de geest van een Meester niet in staat een sub te begrijpen ....
in deze... dat wel...
Het is echter een sub die dit verhaal heeft geschreven. Wellicht is juist dat veelbetekenend.
Moeten wij - Meesters - juist daar dan lering uit trekken?
billen...stil wachtend...over mijn schoot... 
| |
BondAge
Beginnend lid
Bericht Nummer: 10
Aangemeld: 05-2012
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op vrijdag 15 juni 2012 - 10:55 pm: |
|
Tranen.... |
Whooaaah, ik heb echt tranen van het lachen. Wat een verhaal. Gewoon gezellige geiligheid.
Hoe jullie Dave te pakken nemen, geweldig. Zou daar stiekem een Dom niet van dromen.
Het is toch DE kans om bijzonder wraak op te nemen !!
Maar dan die wraak van Dave, eerst met het slipje, maar nog subtieler met het eten....
Zie gewoon die blik van Mercedes in mijn gedachten. Wat moet die misselijk zijn geworden.
Quirina, je hebt jezelf weer overtroffen. Je schrijft hele spannende verhalen, maar ook heel vermakelijke !!
Nog één vraagje. Ben je ooit die ene chocolade rozijn nog tegengekomen, of heeft Dave die echt te pakken gekregen ?
Groet, Bondage
|
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?