bevrijd door de onderwerping
De bloem van de vrouwelijkheid
Drie heren en een vrouw zaten in de grote rookkamer waar Estelle door Paul werd binnengebracht. Het gezelschap rookte en was gezeten in zware lederen clubzetels die in een ruime kring waren geplaatst. Niemand sprak of bestede enige aandacht aan hen. Hij leidde haar tot in het midden van de kring, fluisterde in haar oor, ‘blijf hier staan,’ en nam plaats in een van de zetels. Het duurde waarschijnlijk maar enige minuten maar haar leek het een eeuwigheid dat ze daar gestaan had zonder dat er iemand sprak, of haar zelfs maar een blik gunde. Wat kwam ze hier doen? Wie waren die mensen? Waarom had Paul haar die middag gebeld en haar gevraagd om tien uur ‘s avonds klaar te staan op de hoek van de boulevard De Grenelle en avenue De La Motte Piquet? Waarom had hij er op aangedrongen dat zij die rode blouse en die weide zwarte rok moest dragen zonder bustehouder of slipje en zeker geen panty’s, maar donkere Dior kousen met naad en een kousengordeltje?
Al die vragen spookten door haar hoofd toen ze daar midden in die kamer stond waar zelfs de tijd bevroren leek. Tot opeens een oudere man rechtstond en achter haar knielde nadat hij, met zijn koele grijze ogen haar blik voor een moment had vastgehouden.
“Heeft zij zich gehouden aan de kledingsvoorschriften?”
“Ja,” hoorde zij Paul antwoorden.
Hij liet zijn hand onder haar wijde zwarte rok naar boven glijden. Zij wist niet wat er gebeurde, een lichte vorm van paniek overmande haar. Haar mond werd droog en zij kreeg het alsmaar moeilijker om te slikken. Koel en zacht, streelden die opdringerige vingers haar kuiten, onderbraken hun tocht om even stil te staan in de vouw van haar knie. Dan gleden ze tussen haar knieën en geboden haar deze meer te spreiden. Eerst reageerde Estelle niet maar de indiscrete tengels dwongen haar nu nog duidelijker te gehoorzamen. Zachtjes plaatste ze haar voeten iets verder uit elkaar en ze voelde hoe de rondingen van haar dijen zich net genoeg van elkaar verwijderden om de lipjes van haar buik de frisheid van de lucht te laten voelen. Weg was de warmte van haar derde oksel. De hand vervolgde zachtjes haar weg naar boven tot de zijkant ervan heel even de bloemblaadjes van haar geslacht beroerde.
Ze hield even de adem in, net of ze daardoor controle over die opdringerige vingers kon krijgen en hen op die manier probeerde tegen te houden. Een rilling gleed over haar rug, ze wist goed dat het niet lang meer zou duren vooraleer haar nectar zou beginnen te vloeien. Ze vond het nog altijd vreemd dat niettegenstaande haar geestelijk verzet, haar lichaam er zo naar verlangde. Maar nu ze er toe gedwongen werd, voelde zij zich niet meer verantwoordelijk en kon ze, vrij van het door haar opvoeding ingebakken schuldcomplex, echt genieten.
Paul, de twee andere heren en de mysterieuze dame keken naar haar. Niet naar wat de gastheer, die zijn hand had gedraaid, zodat haar vrouwelijkheid in zijn handpalm ruste deed, maar naar de wissellende expressies van haar gelaat. Ze werd zich pas echt van hun aandacht en de heersende stilte bewust, toen ze zichzelf zwaar hoorde ademen als een vinger van die verwaande hand, zich van haar uiterst gevoelige kittelaar tussen haar labia’s door naar de toegang van haar vagina gleed. De wijsvinger penetreerde als vanzelf de romige schede. Ze voelde haar gezicht gloeien en was zich bewust dat niets van haar reacties de aandachtige toeschouwers ontging. Enkel het rustige tikken van de klok benadrukte nog meer haar onrustige ademhaling. De vinger maakte een zachte draaiende beweging en schraapte met de gemanicuurde vingernagel over de gevoelige g-vlek ter hoogte van haar schaambeen. Net toen haar knieën zwak werden en zij doorboog als om te gaan zitten plaatste hij zijn duim tegen haar aars, zodat zij zichzelf spieste op de rijkelijk van haar sappen voorziene digitus impudicus.
Dit had zij niet verwacht, zij richtte zich onmiddellijk op om zich van die onbeschaamde indringer te bevrijden. Hetgeen haar aanrander toeliet zijn middenvinger bij in haar gastvrije buik te steken om zo haar baarmoeder zowel langs haar vrouwelijkheid als langs de fijne wand van haar warme darmen te kunnen prikkelen. Estelle slaakte rauwe kreten van bevrijding. Ze kon haar lichaam niet meer beheersen en maakte met haar heupen wilde rollende en op en neergaande bewegingen steeds heviger en heviger op het ritme dat de vingers die in haar bewogen, aangaven, terwijl de ringvinger haar gezwollen genotknopje plaagde.
“Dit is de dans van het genot,” zei de man van de hand, terwijl hij de andere aanwezigen wenkte.
Hun gezichten waren rood aangelopen maar buiten dat lieten ze geenszins hun opwinding blijken. Paul bleef als enige toeschouwer achter. De eerste kwam achter haar staan en legde zijn handen in haar nek en begon die zachtjes te strelen de tweede kwam naast haar staan maar deed niets. Het was net of hij op iets stond te wachten. Toen kwam de vrouwelijke gaste langzaam uit haar zetel en ging voor Estelle staan die zich nu bewust werd van het zware sensuele parfum dat die mysterieuze dame als een sluier omgaf. Tergend traag knoopje na knoopje maakte ze Estelle’s corsage los, nam de beide warme zware borsten in haar handpalmen schraapte lichtjes met de roodgelakte vingernagels over de gezwollen tepelhoven en liet de door opwinding opgerichte tepels tussen duim en wijsvinger rollen.
Toen zij hard in die spenen kneep, hoorde ze nog net haar handtastelijke minnaar tegen zijn medeplichtige zeggen: “ze spuit! Ze zet haar goddelijke liefdessluizen open.”
En verloor toen het bewustzijn in de armen van de man die al die tijd zonder een vinger naar haar uit te steken naast haar was blijven staan.
Toen ze weer bij kwam had men haar op een zetel geïnstalleerd met de dijen gespreid en de knieën over de armleuningen, zodat de intimiteit van haar buik aan de gastheer en zijn vier gasten zo voordelig mogelijk werd aangeboden. De oudere man sprak zacht tot zijn genodigden. Hij sprak op een toon die op het eerste moment leek alsof hij een college gaf.
“Sommige idioten noemen dit aanlokkelijk lichaamsdeel schaamstreek.”
Toen hij zag dat ze haar ogen terug opende, stond hij op, liep naar haar, nam Estelle’s hand en gaf een zoen in de palm van de hand.
“U bent verrukkelijk Estelle”, zei hij zacht.
Zich tot Paul wendend: “Paul wij moeten U dankbaar zijn dat U ons deelachtig maakt aan zo een mooi schepsel.”
Hij wandelde terug naar zijn plaats en ging rustig verder met zijn betoog.
“Zij die dit doen zouden ze moeten ontmannen.”
“Of dichtnaaien,” beaamde de vrouw die haar borsten had gestreeld.
“Wat bloemen zijn voor de planten is het geslacht van de vrouw voor de mens. Wij mannen zijn enkel maar bijen die door deze bloemen worden aangetrokken. Door hun aanlokkelijke vorm, hun kleur en zeker niet te vergeten hun geur.”
Hij rook aan de hand die nog net haar intiemste had beroerd, ze kreeg een rode kleur van schaamte want ze herinnerde zich maar al te goed hoe haar nectar zo overvloedig over die hand was gevloeid. Maar tegelijk voelde ze zich fier en gevleid.
“Het is een idioot die de geur van zulk een bloem niet weet te waarderen. Ach dames, en beste vrienden er zijn praktisch zo veel verschillende mooie vulva’s als dat er bloemen zijn. Fijne, gesloten, onbehaard en ongerept zoals een gesloten lotus voor wie van groene vruchtjes houdt, zoals de prille knopjes van de sneeuwklokjes in de vroege lente. Roze en teer met een zacht toefje dons die U doet denken aan een frêle thee roos. Donker met een groot hart en een flamboyante haardos als een zonnebloem in volle zomer. Of de rijpe open gebloeide peoen die onze aandacht opeist door haar aanlokkelijke bloemkelk aan ons te openbaren.”
Hij stond op.
“Mijn geliefde gasten, het wordt laat en het is tijd om afscheid te nemen, bij deze wil ik U allen ook uitnodigen om mijn tuin te bezoeken. Ik maak de afspraken en zal jullie telefonisch verwittigen, dan kan U de juistheid van mijn theorie staven.”
De oudere man knielde tussen de gespreide benen van Estelle snoof de geur van haar vrouwelijkheid op, beroerde zacht met zijn lippen haar geslacht en verliet de kamer. De drie andere gasten deden net hetzelfde, toen stond ook Paul recht herhaalde ook het ritueel maar liet daarna zijn tong van af haar aars langs het gevoelig plekje tussen anus en vulva glijden om via haar gezwollen lipjes haar klitje te bereiken. Op dat moment kwam Jullie, de Afrikaanse kamerdienaar, met de mantels binnen.
“Mijn meester vroeg mij om U uit te laten,” zei ze terwijl haar ogen op de twee minnaars gekluisterd waren.
Paul stond rechtop, nam haar benen van de armleuningen en hielp haar bij het opstaan.
De klok op Montparnasse wees één uur aan toen ze huiswaarts keerden.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?