Nostalgie
of een ervaring uit - alreeds - vorige eeuw
Met schroom en een zekere gelatenheid begin ik aan dit stukje. Het is nog niet zo lang geleden dat ik ben ingelogd en - heel eerlijk gezegd - de overvloed aan tactische, redactionele en technische richtlijnen om een verhaal te schrijven, maakt het niet makkelijk om te weten of je op het juiste spoor zit.
Bovendien weet ik ook niet of mijn verhaal als verhaal wel deugt.
Het gaat immers om een waarheidsgetrouwe beschrijving van wat me destijds is overkomen en mogelijk kunnen bepaalde passussen ronduit grof overkomen op een site die is voorbestemd voor spanking en niet dadelijk voor BDSM in het algemeen.
Mijn lot leg ik in handen van de beheerder. Hij zal wel uitmaken of het kan of niet.
Alleszins vind ik al geruime tijd dat ik een soort eerbetoon dien te leveren aan twee mensen die veel betekend hebben in mijn SM-leven.
Terug in 1974. Al enkele jaren was duidelijk dat in Nederland (nu schijnt het terug anders te liggen) een grote openheid aan de dag werd gelegd voor afwijkende vormen van sexualiteitsbeleven. Razend geestdriftig voor deze geboden kans nam ik als 25-jarige contact op met wat toen het meest gestructureerde en ernstige in Nederland leek, de Werkgroep Algolagnie. Op de eerste avond leerde ik het echtpaar L. kennen, toen zestigers en in mijn ogen ontiegelijk oud (nu heb ik stilaan zicht op dezelfde leeftijd!).
Ze waren zo vriendelijk me na de tweede ontmoeting op hun ruim appartement te laten overnachten (afstand Antwerpen-Den Haag) en gaandeweg kwam van het een het ander. De heer L. - heel breeddenkend - ging 's zaterdags de stad in en mevrouw speelde een spel met me.
Het eerste spel was redelijk afstandelijk. Zij droeg een zwarte slip en BH en ik werd voornamelijk gemonsterd en uitgetest. Lichamelijke contacten waren uitgesloten.
Tot wanneer na een verenigingsavond (ik herinner me nog goed dat het om een tentoonstelling ging waar alle leden hun spulletjes konden uitstallen) in een zomermaand, zij me bij aankomst op het appartement verplichtte meteen naar de slaapkamer te gaan. Ik moest me uitkleden en ze bond me stevig vast op het bed, de handen aan elke zijdelingse spijl en de voeten uitgespreid aan de poten. Ze gooide een laken over me, deed het licht uit en sloot de deur.
Uiteraard lag ik daar opgewonden als gek, machteloos en naakt. Van slapen was natuurlijk weinig in huis gekomen. 's Ochtens hoorde ik na enig gestommel de voordeur toeslaan, wat inhield dat de heer L. naar de stad was. De deur ging open en mevrouw verscheen, enkel gekleed in haar nachtpon.
"Zo, alles zit nog goed vast" merkte ze voldaan op terwijl ze het laken wegtrok. Ik schaamde me dood voor mijn erectie doch ze deed alsof ze het niet zag. Ze maakte me los en ik moest, nog met een half versufte kop, tegen de muur gaan staan. Een hondenzweep werd uit een la gehaald en daar kreeg ik mijn eerste drie harde slagen van de dag, alsof ze me wilde wakker meppen. De erectie verdween meteen. Daarna moest ik op mijn knieën gaan zitten. Ze kwam voor me staan, trok mijn hoofd bij mijn haar achterover en bekeek me doordringend enige tijd. Ze liet me los, draaide zich om en hefte haar pon op zodat haar blote zitvlak zichtbaar werd. Ze kwam met haar billen tot vlak voor mijn neus en trok ze uiteen. Ik kon de zweterige verdorven geur van haar aars ruiken. Hij zag er vochtig en vies uit en rond de uitpuilende kringspier merkte ik bruine tikkeltjes.
"Zo, slaafje, en dit mag jij nu eens lekker zuiver likken".
Ik kokhalsde en kon enkel stamelen: "Sorry, Mevrouw, maar daar ben ik helemaal niet aan toe".
"Dat had ik al gedacht", beet ze en de pon zakte terug naar beneden.
Nu werd ik omgekeerd, met de buik naar beneden, op het bed gebonden. Ze opende blijkbaar een kast waaruit ze een heleboel instrumenten nam en begon me te slaan, een hele ochtend lang.
In het begin met een zachte strokenzweep die meer opwinding dan pijn teweeg bracht. Daarna met zwaardere zwepen. Af en toe pauzerend om op de rand van het bed een sigaret te roken. Ook soms ondervragend:
"Hoe lang heb je die SM-gevoelens al?"
"Heb je daar nooit met anderen over gesproken ?"
Mijn rug en billen waren nu roodgloeiend. Uiteindelijk nam ze terug de hondenzweep van die ochtend. Uit volle kracht begon ze te slaan. Mijn lijf schokte van de pijn. Alle opwinding was weg en ik steunde dat het een aard had. Mijn ogen schoten vol tranen. Na twaalf slagen, hield ze op.
"En slaaf, al van gedacht veranderd ?"
Enkel de idee aan die vieze bedoening al, bracht me terug tot de orde.
"Sorry, Mevrouw, zonder beledigend te willen klinken, vrees ik echt die indernis niet te kunnen nemen".
"Zoals je wil", klonk het koel.
Toen hoorde ik een rammelend geluid. Er suisde iets door de lucht dat uit volle kracht op mijn linkerbil terecht kwam. Het gaf een gevoel alsof ik met een broodmes werd opengereten. Ik schreeuwde het uit van de pijn en ze drukte mijn hoofd in de kussens.
Er was geen tijd om te bekomen want mijn rechterbil werd door dezelfde pijn getroffen.
"Houdt U asjeblief op, Mevrouw, ik zal doen wat U vraagt" smeekte ik terwijl de tranen over mijn gezicht biggelden.
"Goed zo. We worden nog verstandig".
Ze liet me even bekomen en, terwijl ze een sigaret rookte, toonde ze me het foltertuig in kwestie. Het bleek om een dun kettinkje te gaan dat uit een koekoeksklok kwam en diende om de gewichtjes op te halen.
Ze maakte me los, mijn handen werden op mijn rug gebonden en toen kleedde ze zich voor de eerste maal uit in mijn bijzijn. Haar zware hangborsten met grote donkere tepels steunden op de aanzet van haar dikke buik. Ze ging op haar buik op bed liggen en ik snapte dat ik moest beginnen. Eerst probeerde ik met mijn tong zoveel mogelijk naast en rond haar uitgestulpte aars te likken om zo enkel het verdorven zweet weg te krijgen. Ze begon zacht te kreunen en met haar bekken op en neer te bewegen. Dit leek me genoeg als uitvoering van de nog steeds walgelijke opdracht.
"Neuk me met je tong, slaaf !" klonk het bedreigend en hitsig.
Nu kon ik niet anders dan verstand op nul zetten en met mijn tong haar aars binnen dringen. Ik likte de restanten op en toen gebeurde er iets eigenaardig. Ik voelde me zo naakt, machteloos, gefolterd en vernederd door het feit een vrouwenaars te moeten likken, dat ik een onverwachte en gigantische opwinding gewaar werd. Wellicht zijn we samen op hetzelfde ogenblik klaar gekomen.
Nadien is er niet veel meer gezegd. We waren beiden doodop. Bij het afscheid heeft ze nog de naam van een crème tegen de striemen op een briefje geschreven doch ik ben die nooit gaan kopen. Die striemen heb ik gekoesterd zolang ik kon. Tijdens het naar huis rijden bedacht ik dat ze toch een groot risico had genomen door haar strikte intimiteit zo bloot te geven. Voor hetzelfde geld was ik weggelopen en had zij met de afwijzing gezeten.
Veel contacten zijn er sindsdien niet meer geweest. De afstand was te groot en - ten minste in die periode - was de werkgroep Algolagnie wat verworden tot een steriele praatgroep.
Jaren geleden heb ik in het toenmalige tijdschrift "Sado" een in memoriam over de heer L. gelezen. Ik heb toen een brief aan haar geschreven, hem toegestuurd aan de redactie met verzoek hem aan mevrouw L. te overhandigen. Nooit heb ik er nog wat van gehoord. Het was me onbekend of ze zelf nog leefde.
Zij heeft me eigenlijk laten gewaar worden dat hevige pijn en diepe vernedering kunnen omgezet worden in zinderend genot en dat is een SM-basisgegeven waaraan ik tot heden toe (32 jaar later!) veel aan heb gehad.
Het is ook voornamelijk vanuit de dankbaarheid daarvoor dat dit stukje werd geschreven.
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?