Madeleine - deel II
deel III (dit verhaal is opgeknipt in 3 delen)
Net als ik los wil, net als ik haar eens flink wil gaan meppen, mezelf eens lekker wil gaan uitleven, kijk ik in haar ogen. Uitgaande van de gedachte dat ik wraak wil zou ik dat natuurlijk niet moeten doen. Maar ik ben eigenlijk wel blij dat ik het doe.
Eigenlijk is mijn woede ook al wat gezakt, niet in de laatste plaats door haar gedrag. Daar komt nog bij dat haar tengere lijf eerder beschermende gevoelens in mij boven brengt dan destructieve. Ze heeft iets van een meisje en van meisjes blijf je af en zelfs zorg je ervoor dat je haar voor anderen in bescherming neemt. Een stemmetje in mijn achterhoofd waarschuwt me nog dat vrouwen en meisjes die onschuld maar al te handig weten te misbruiken maar daar wil ik niet van weten. Daarvoor trilt dit lijfje teveel, daarvoor is het kippenvel te dik. Ik krijg medelijden, maar dat wil ik nou ook weer niet. Straf zal ze hebben, wat zullen we nou krijgen!
Maar dan zie ik die ogen. En hoe het kan weet ik nog niet, maar ik zie haar strijd tussen angst en tegenstribbelen aan de ene kant en geilheid en het vervullen van haar diepste wens aan de andere kant. Kristalhelder is die strijd te zien. Haar ogen zijn het ene moment groot van angst en het andere peilloos diep van geilheid. En dat alles gecombineerd met dat strak samengebonden lichaam, al haar bekoorlijkheden binnen handbereik en haar verlokkende geur maakt dat ik, nou ja, een mietje word. Het is veel meer dan compassie voelen omdat ze zo dapper is. Eigenlijk geef ik me gewoon gewonnen. Eigenlijk vind ik haar veel te lief om nog te slaan. Liever zou ik haar knuffelen. Zoenen. Beminnen.
Maar ja, dat kan eigenlijk ook niet. Want geeft ze niet tegelijk te kennen dat ik een droom waarmaak?
De knoop hoef ik niet door te hakken. Dat wordt voor mij gedaan. Ze doet het zelf. Want als ze me weer aankijkt zie ik hoe diep haar verlangen is. En dus zal ik haar geven wat ik kan.
Met barse stem geef ik wat aanwijzingen over wat mag en wat niet. Volgens mij niet erg origineel, maar wat kan het schelen. Ik weet dat ze ze zal ondergaan. Ik weet dat ze zich zal geven.
Hoe groot haar verlangen is blijkt ook duidelijk uit haar vuurrode kutje, de sappen overvloedig glinsterend tussen de lippen. Het is dat ze zo strak in de touwen zit anders zou haar kut zich openen als een bloem.
Ik trek ook mijn kleren uit en ik probeer even of ik mijn penis in haar kan steken. Dat lukt, en ze kreunt het uit, maar het is nog lang geen tijd voor dat soort pret.
“Zo meisje. Dan gaan we los. Ik zal het simpel houden. Ik heb hier wat takjes en stokjes. Daarmee ga ik je slaan. Op je billen, op je dijen, op je rug. Helaas kan ik nauwelijks bij je tietjes en al helemaal niet bij dat puddingbuikje van je. Daar heb je dus wat geluk en zal ik je ontzien. Je voetzolen, ja daar kan ik wel bij, evenals bij je kut. Drie gevoelige plekken. Au!
Ik zal zachtjes beginnen en ik zal spreiden. Alles krijgt uiteindelijk een beurt, alles zal uiteindelijk rood zijn. Ik streef eigenlijk niet naar strepen en ook niet naar striemen, maar als ik denk dat het nog niet hard genoeg geweest is zul je ook daarmee te maken krijgen.
Kortom: ik zal je uiteindelijk hard slaan, ik zal je streng slaan. En tussendoor zal ik steeds even bij je naar binnen gaan. Je verlangen wekken om keihard door mij geneukt te worden. Maar dat zul je dan toch echt moeten verdienen. Vooraf zeg ik niet hoe dat moet. Een geil teefje zoals jij weet zelf wel hoe dat zit.
Schaam je je trouwens al dat je hier met een natte scheur ligt? Wachtend op een man die je nauwelijks kent? Verlangend dat hij je zal mishandelen? Druipend van geilheid?
Vast wel he? En toch kun je er niets aan doen. Volgens mij WIL je er zelfs niks aan doen. Als ik je losmaakte zou je blijven liggen. Als ik je de deur uitduwde zou je terugkruipen. En als je kon zou je je kut in mijn hand duwen. Jezelf aanbieden. Smekend om bevrediging van je dierlijke lusten.
HA! Hoe vaker ik je kut noem hoe natter het ding wordt. Praat mij nooit meer van zedige meisjes. Beesten zijn het. En jij voorop. Een wandelende kut ben je. Een wandelende druipende kut!”
Een traan biggelt langzaam over haar wang naar beneden. Beschaamd is ze, verschrikkelijk vernederd. Maar niet in de laatste plaats ook door haarzelf want zij weet net zo goed als ik kan zien hoeveel natter ze door dat verhaal is geworden.
Ondertussen heb ik de eerste twijg gepakt. Niet te dun want dat zou gelijk te gemeen zijn.
Uiteraard begin ik met haar kont. Linkerbil, rechterbil. Een gestage stroom slagen, niet te snel, goed gespreid, niet te hard. Eerst maar eens rood maken die dingen. Goed rood. Het vlees opwarmen, niet meer dan dat.
Ze ligt rustig, afwachtend, haar ogen dicht.
Na een minuut of tien krijgt ze de eerste keer mijn lul te voelen. Hij glijdt moeiteloos naar binnen. Ze knijpt haar spieren samen, voel ik, drukt tegen me in. O ja, ze wil zeker graag geneukt worden. Hard geneukt worden. Misschien wel een soort verkracht worden.
Vijf minuten, in een zo rustig tempo dat ze niets krijgt van wat ze wil. En in mijn verbeelding maakt haar kut een zuigend geluid als ik me terugtrek, alsof ze me wil vasthouden.
Nog eens vijf minuten. Weer de twijg, dezelfde twijg, ook op de billen. Maar wel harder. Niet veel harder, maar genoeg om haar zo af en toe ‘oef’ te laten zeggen.
Dan weer mijn lul, maar nu in haar mond. Een tegenvallertje misschien, maar ze doet haar best, dat moet ik zeggen.
En net als ze het leuk lijkt te gaan vinden trek ik me weer terug en begin haar borsten te geselen. Helaas kan ik alleen bij de bovenkant en maar amper bij haar tepels, maar als compensatie daarvoor sla ik wat harder. En toch ook wel minstens een keer of vijftig. Op elke borst wel te verstaan.
En aangezien ik de smaak te pakken krijg volgen daarop direct vijftig slagen op haar kut. Eerst voorzichtig, om af te tasten, maar allengs harder. Harder zelfs dan ik zou hebben gedacht dat ze uiteindelijk zou kunnen hebben, laat staan voor een eerste ronde.
Om haar kutje weer wat te laten afkoelen kijk ik eens in de keuken of ze ook een komkommer heeft. Ze heeft er zelfs twee. Nog beter.
Die in haar kut schuift zo naar binnen maar die andere, dat kost meer moeite. Maar ze krijgt al snel door dat ik niet zal ophouden voordat ie er in zit dus uiteindelijk geeft ze het op.
Haar getormenteerde ogen spreken boekdelen, haar kippenvel en keiharde tepels nog veel meer. Geen pretje kennelijk, die koude dingen daar. Maar om te voorkomen dat ze zal gaan zeuren haal ik een gedragen slipje uit de wasmand en stop dat in haar mond. Voor een man is dat geil, voor een vrouw gewoon vuil wasgoed, dus ik maak me sterk dat ik haar er een plezier mee doe.
Maar het zal in elk geval wel lekker stil blijven terwijl ik even relax. En als de nood aan de man komt kan ze het ding altijd weer uitspuwen. Maar ik zou haar niet aanraden dat zonder een heel goede reden te doen.
Ik denk eens even na. Al de tijd dat ik nu sla heb ik haar beschimpt. Haar gruwelijk gebruuskeerd eigenlijk. En hoewel ze soms de tranen in de ogen kreeg heeft - het wordt zo langzamerhand saai - haar kut duidelijk laten zien dat ze niet alleen maar schaamte voelt. Wel veel, heel veel. Ze zou het liefste anders zijn, een gewoon lief meisje zijn. Gewoon met een man en drie kindertjes. Eens per week - hooguit - kort geneukt worden. Onder het dekbed. En hij slaapt al voordat ze door heeft dat hij er alweer klaar mee is.
En tegelijk weet ze als geen ander dat dat allemaal zo dodelijk saai is. Gebruikt worden door een sterke man, misschien misbruikt zelfs. Dat blijft haar maar trekken. Dat blijft haar maar opwinden.
“Moet je dat nou zien liggen. Miss natte pruim. Zal ik jou eens wat zeggen? Als ik mijn lul nu in je stop dan zal ik dat nauwelijks kunnen voelen. Open, nat, gereed. Kom maar, dikke lul, neem mij. Ram in me, scheur me uit. Nou, zo’n dikke lul zul je niet snel vinden. Die scheur van jou lijkt wel een moeras.
Ik ga toch niet te ver voor je fijngevoelige aard? Is dat wipneusje niet gewend aan de geur van de waarheid? Mag die niet gezegd worden? Ik zou de deur open moeten doen, midden op straat moeten gaan staan en luid schreeuwend alle buurmannen uit moeten nodigen zich eens uitgebreid aan je te vergrijpen. Misschien wel de buurmannen van om de hoek ook nog. Je zou er op kicken. De neukgleuf van de buurt. Ga je gang mannen, neuk haar zoveel je wilt. Trek je niks aan van haar tranen want ze vindt het heerlijk. Ze geilt erop.”
---------------------------------------------------------------------------
Hoewel ik bang ben, ben ik tegelijkertijd ook zo bereid me over te geven. Ik heb geen idee wat zijn wensen zijn om over de rest maar niet te spreken. Ik heb geen idee hoe dit alles lopen gaat.
Maar toch voel ik mijn eigen bereidheid om er aan te voldoen, om mee te werken. Om zijn wensen en verwachtingen te verwezenlijken.
Aan de andere kant blijft het besef dat ik niets in te brengen heb in de situatie waar ik nu in zit. Ik weet dat ik zo een hulpeloos wezen ben want met al die touwen is er geen beginnen aan. Er is geen weg terug.
Maar ik wil ook niet terug…. Dit is wat ik wil. Heel mijn gevoel, heel mijn wezen wil dit.
Alleen mijn verstand blijft dit tegenspreken.
Mijn eigen gedachtenkronkels gaan over in de woorden die uit zijn mond komen. Hoewel ik alles het liefste zou ontkennen weet ik dat hij gelijk heeft. Het zijn ook niet zozeer zijn woorden die het hem doen maar het gevoel dat het in me opwekt. Ik kan het gevoel maar niet plaatsen. Nog nooit heb ik dit gevoeld. Dat gevoel maakt me zo reddeloos en onverantwoord geil dat ik het zelf niet tegenwerken wil.
Of kan.
Ik voel me nederig, nietig, bijna minderwaardig… en toch, toch voelt het zo immens goed dat ik zou willen dat ik dit gevoel tot in de eeuwigheid vasthouden kon. Het laatste stuk van zijn zin schalt door mijn hoofd. “Beesten zijn het. En jij voorop!”
Ik wil niets zeggen maar mijn eigen gedachten persen de tranen naar buiten. Het is niet waar, ik ben geen beest zelfs verre van dat. Hij moest eens weten dat ik de man waar ik afgelopen jaren gelukkig mee was aan de kant heb gezet omdat ik tijdens mijn stomme afspraakje met hem “iets” gevoeld had. Ik kon me niet in de spiegel aankijken met het idee dat ik iets met anderen deed terwijl mijn partner het idee had dat alles nog wel oké was. Terwijl ik, alhoewel het erg gezapig was, een goed leven had met mijn partner.
Hij moest eens weten dat ik dankzij het gevoel wat ik voor hem had gehad tijdens ons afspraakje ik mijn relatie beëindigd heb.
En daarna komt hij me besluipen in mijn eigen huis en dan durft hij mij een beest te noemen.
Ik borrel van woede.Ik zal hem eens de waarheid vertellen dat verwaande stuk vreten. Net als ik mijn mond open wil gaan doen om hem eens te vertellen wat ik er allemaal van vind van zijn volkomen belachelijke en uit de hoogte komende verwoordingen komt er een besef.
Mijn kut glimt, niet het glimmen van een opgepoetst appeltje. Ook niet het glimmen zoals van mijn pas gelapte serre. Nee, het lijkt wel het glimmen van een perfect geslepen briljant.
Ik zie in mijn ooghoeken mijn eigen vocht als een oase midden in een bloedhete woestijn.
De schaamte stijgt me tot op mijn kaken en ontneemt me mijn kracht en mijn stem om hem tegen te spreken. Er druppelen wat tranen weg en ik besef dat er voor mij maar een ding op zit: ik moet alles maar ondergaan.
Telkens als ik voor mezelf mijn situatie, mijn gevoel, mijn gedachten evalueer lijkt mijn eigen gevoel en mijn lijf me tegen te spreken.
Met mezelf spreek ik af dat ik alles zal ondergaan. Eerst alles ondergaan en pas achteraf alles evalueren want ik wil mezelf niet nog tien keer tegenkomen.
Ik voel de slagen neerkomen op mijn lijf. Ik voel een siddering door mijn lijf gaan. Langzaam ontstaat er een licht brandend gevoel over mijn lichaamsdelen. Kleine geluidjes komen vrij maar dat maakt me niet uit. Hij mag weten dat ik het onderga. Hij mag horen wat het met me doet. Zowel de pijn als de geiligheid zal hij zien. Maar vooral de gewilligheid van beide en de bereidwilligheid van mij.
Dan ebt het gloeiende gevoel weg. Even later voel ik hoe hij heel even bezit neemt van mijn sneetje. Tergend langzaam.
Ik snap zijn bedoeling: ik mag nog niet genieten.
Zoals ik mezelf beloofd heb onderga ik het. Natuurlijk vind ik het niet vervelend aanvoelen en ik geniet van zijn warmte die me vult. Wat kleine kreuntjes kan ik niet onderdrukken en die laat ik dan ook ontsnappen. Ik wil hem laten voelen dat ik welwillend ben en druk mijn bekken naar hem toe.
“Neem me maar wanneer jij dat wil.” maar nu weet hij dat ik wel wil als hij vindt dat het zover is. Maar hij heeft mijn sneetje alweer verlaten en opnieuw voel ik de stokjes neerkomen op mijn lijf. De pijn loopt op maar ik probeer me goed te houden.
Zijn pik en de stokjes lijken elkaar op te volgen alsof er een ritme in komt. Even ben ik verschrikt als hij zijn pik in mijn mond stopt maar al snel ga ik gedwee mee. Maar als ik goed en wel zijn tempo te pakken heb trekt hij zijn pik weer terug. En weer wordt het gevolgd door een reeks slagen.
Heftiger en pijnlijker deze keer.
Ik besef meer en meer dat dit is wat ik heel die tijd zo gemist heb en het maakt me ondanks de pijn en vernedering steeds geiler en geiler.
Sterker, het is niet ondanks de pijn en vernedering. Maar dankzij de pijn en vernedering.
Ik laat me mee glijden in de pijn en vernedering die deze bodemloze geilheid veroorzaken. Ik voel mijn borsten en spleetje branden van hitte en hij lijkt me even te laten liggen.
Ik schrik van het ijzig koude dat ik binnen voel gaan.
Door mijn geiligheid zijn mijn sappen zo veelvuldig vrijgekomen dat iets er met al het gemak van de wereld zijn plaats gevonden heeft. Opnieuw voel ik hoe hij met nog iets naar binnen wil dringen maar ik kan niet zien wat. Maar ik weet wel dat het me niet bevalt.
Brrrrrrrrrr, koude rillingen trekken van mijn kruin tot mijn tenen en terug.
Mijn lichaam biedt alle weerstand en ik kan maar niet ontspannen.
Dan ineens een stem in mijn hoofd. Mijn eigen stem: onderga…onderga…onderga. Het neemt niet de pijn weg maar heel even ontspant mijn lichaam.
Mijn god wat doet het pijn. De handelingen, de pijn, ik onderga het.Het lukt me ontspanning te vinden. Ik heb me nog nooit zover laten gaan. Nooit heb ik toegestaan aan iemand mij zover mee te voeren.
Mijn god wat is dit geil.
Ik kijk hem aan en vraag me af wat er in zijn hoofd rond gaat. Het is slechts gissen wat ik kan doen want veel wijzer word ik er niet van.
Van een vrouw had ik het gegarandeerd kunnen raden maar van een man? Ik ben met het eerste het beste serieuze vriendje samen gaan wonen. En van mijn vader en broers heb ik ook nooit veel begrepen.
En dus is wat er door deze man zijn hoofd heen moet gaan voor mij helemaal abracadabra. Maar hij zal wel tevreden zijn over wat ik voor hem onderga. Ik neem aan dat hij anders niet zo nietszeggend naar me zal zitten te staren.
En als zijn mond eenmaal open gaat verwacht ik eigenlijk dat hij eindelijk eens iets van waardering uit zal spreken.
Maar niets van dat. Hij maakt me met zijn woorden tot aan de grond gelijk. Een waterval van valse misplaatste woorden die zinnen vormen. Niets van wat hij zegt heeft ook maar enige grond.
Maar het vloert me volledig voor even.
Als ik ergens niet van houd zijn het “buurmannen”. Van die slonzige types bedoelt hij zeker.
Het idee van meer mannen tegelijk maakte me prompt misselijk voor zover die slip die meneer zo even in mijn mond gepropt heeft dat al niet deed.
Wat hij te zegge heeft over mijn kut dat moet hij zelf weten maar wat sommige dingen betreft kan hij ook te ver gaan.
Ik spuug met alles wat ik kan het slipje uit mijn mond om hem eens flink de waarheid te vertellen. Ik zal hem er eens van langs geven dat is zeker.
“Ik wil geen buurmannen, geen vieze mannen, geen slonzige types. Ik ben niet neukbaar en pakbaar voor iedereen. Wie denkt u niet dat u bent om dat tegen mij te kunnen zeggen? Wat haalt u zichzelf in godsnaam in uw hoofd? U komt hier zomaar binnen in mijn huis en u haalt van alles met me uit. Ik werk met u mee en geef mezelf zelfs bloot. En dan doet u dit. Ik zal u een ding zeggen he, u , u hè, u bent het type man …………………
waar ik altijd al naar zocht.’
Even zwijg ik, geschrokken van mijn eigen woorden.
“Ik bedoel……………..ik wil zeggen dat…….ow grrrrrrr…..”
Ben ik dit nu? Heb ik dat nu gezegd? Ik kom zelfs niet eens meer uit mijn woorden. O, mijn god ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Zo had ik het niet bedoeld.
Toch?
Ik ook met mijn stomme kop, waarom zeg ik dat toch ook? Waarom denk ik nu nooit eens rustig na en zeg ik toch altijd weer zo maar wat ik denk?
Zeg ik wat ik dacht?
Mijn god wat een zelf-lessen weer. Dit was inderdaad wat ik wou realiseer ik mezelf.
Natuurlijk wil ik niet echt die buurmannen. Maar ik wou een man die zo tegen me zou praten.
Ik wou een man die me zo behandelt.
Ik wou zo graag dat gebruiksvoorwerp zijn van een man die me zou nemen wanneer hij dat wil en ik zou hem dienen zoals hij dat van mij verlangt. Dat is maar eens te vaak mijn eigen fantasie geweest. Maar het is nu allemaal zo echt en dichtbij. Zo echt en zo ontzettend eng.
Op dit moment verlang ik zo naar meer. Ik wil alles ondergaan en toelaten. Mijn lieve hemel wat zou ik graag gewoon even van hem zijn. Zijn bezit, zijn gebruiksvoorwerp.
Maar ik wil meer dan dat: ik wil duidelijkheid.
Ik wil in grote lijnen weten wat zijn verdere plannen zijn. Is hij van plan dit door te zetten of was dit iets eenmaligs? Heeft hij überhaupt een idee van wat hierna kwam? Komt er hierna iets?
Veel langer hoef ik niet na te denken. Tenminste niet voor nu.
Na mijn overpiekeringen zie ik hem peinzend naar me kijken en al snel begrijp ik dat ik nog geen antwoord zal krijgen op mijn vragen en verlangens.
Naast het geweldige genot is er ook een lijden.
Eerst wordt het nog meer ondergaan.
-------------------------------------------------------------------------------- ------
dit account wordt alleen gebruikt om te lange oude verhalen in meerdere delen op te splitsen
reacties vind je in deel I
gebruik onderstaande links voor het volgend/vorige deel
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
