Gevangen
Het verhaal nadert zijn climax
12. Gevangen
Na dat gesprek met Ed vertoonde Mariska zich niet meer in haar eentje, als ze het kon vermijden, hoewel het enige moeite kostte om voor elk tijdstip van de dag voldoende vrouwen voor haar "lijfwacht" te vinden. Ook 's nachts sliepen er anderen bij haar op de kamer.
Op dinsdagochtend verscheen Bart met een spreidstang. Hij werd niet binnengelaten, waarschuwde haar op rustige toon voor de consequenties en vertrok weer zonder zich druk te maken.
"Dat was alleen voor de vorm", zei Mariska. "Nu kan-ie melden dat ik heb geweigerd."
Zou ze wel of zou ze niet naar college gaan? Wèl, besliste ze. Iedereen moest zien dat ze haar straf weigerde te ondergaan. Aan alle vrouwen die ze die dag tegenkwam, vertelde ze dat ze eigenlijk straf had, maar het vertikte, en vroeg ze of ze haar zonodig wilden helpen, ook morgen, als de mannen zouden proberen haar aan het kruis te krijgen.
Een paar keer zag ze uit de verte Ed. Haar eerste "beschermer". Ze had nu vrouwelijke bescherming, èchte bescherming. Prima meiden ..., maar toch knaagde er iets. Was het dat ze zich in Eds armen ... veiliger had gevoeld?
De klap kwam, toch nog onverwacht, aan het eind van de middag. De studenten haastten zich naar hun kamer of naar de kantine en buiten was het niet druk meer. Mariska liep, vergezeld door twee "lijfwachten", naar haar kamer, toen ze ineens dravende voetstappen achter zich hoorde. Gedachteloos, eigenlijk nergens op verdacht, deed ze een stap opzij om ze te laten passeren en het volgende ogenblik was ze omringd door een tiental knullen. Totaal verrast werd ze van haar metgezellen gescheiden en in een oogwenk waren hun armen en benen vastgebonden. Ze kregen doeken voor hun gezicht, die het kijken èn het schreeuwen onmogelijk maakten. Ook een deken om hen heen en als rollades werden ze weggedragen.
Mariska merkte vaag dat ze een van de huizen werd binnengedragen en naar een kamer gebracht. "Uit de kunst, mannen", zei iemand en ze herkende de stem van Bart. "We zullen haar leren zich tegen haar beschermer te verzetten en zich aan haar straf te onttrekken."
De deken werd weggenomen. Daarbij kwamen haar armen vrij en Mariska begon onmiddellijk om zich heen te meppen en pogingen te doen om de blinddoek te verwijderen. Helaas ging dat niet allebei tegelijk en een paar jongens grepen haar armen en knelden die tegen haar lichaam, terwijl een paar andere aan haar broek begonnen te prutsen en te trekken. Mariska verzette zich wat ze kon, maar het lukte de jongens om haar broek en slipje uit te trekken. De knullen grinnikten en tastten tussen haar benen. Ze legden haar op een bed en bonden haar vast met haar benen zo wijd mogelijk gespreid. Daarna trokken ze ook haar bloes en beha uit. Mariska verwachtte niet anders dan dat nu haar armen ook wijd gespreid zouden worden vastgebonden, maar voor het moment hielden de jongens haar armen alleen maar vast.
Bart tikte op haar schouder om aan te geven dat hij iets tegen haar ging zeggen: "Wedden dat je voor morgenochtend plannetjes had om uit de buurt van het kruis te blijven, maar dat zit je mooi niet glad. Voor de zekerheid hebben we je nu al gepakt. Maar we blijven hoffelijk. O ja, we blijven hoffelijk."
"O, nou, reuze hoffelijk, een kidnap", dacht Mariska, maar als ze al iets had willen zeggen, kon dat niet vanwege de dikke doek voor haar gezicht.
"Moet je luisteren", ging Bart verder. "We menen het echt niet kwaad met je en we willen het niet moeilijker voor je maken dan strikt nodig is. We gaan zometeen wat eten, maar ik kan me vanavond beter niet in het openbaar laten zien; dat zou complicaties kunnen geven. Dus gaan de jongens zometeen wat halen. Als je wilt, kunnen ze ook wat voor jou meebrengen, maar met die doek voor je gezicht kun je moeilijk eten. Als je nu belooft dat je niet zult gaan vechten of gillen, mag die blinddoek af en zullen we je armen nog even niet vastbinden en dan kun je ook wat eten."
Mariska besloot om niet te reageren.
"Heb je gehoord wat ik zei?" vroeg Bart. Mariska gaf een kort knikje. "En je wilt dus niet meewerken?" Ze schudde eventjes met haar hoofd. "Goed, zelf weten. Dan krijg je geen eten. Mij een zorg. Maar dan binden we je armen vast."
De jongens voegden de daad bij het woord, zodat Mariska even later spiernaakt in X-vorm op het bed lag. De blinddoek werd aan de onderkant een eindje opgetild. Ze legde aan om te gillen, maar kreeg op hetzelfde moment een prop in haar mond geduwd.
"Wat een ontzettend lekker stuk, hè?", zei een van de jongens. "Verdomme, Bart, jij boft toch maar! Zeg, wat zullen we doen? Eerst onze beloning of eerst eten?"
"Eerst onze beloning natuurlijk!" riep een van de anderen. Het was maar al te duidelijk wat ze bedoelden en Mariska voelde zich eens te meer vernederd dat ze daar zo open en bloot, wijdbeens, volledig beschikbaar op dat bed lag.
Er werd een doekje onder haar billen geschoven en de jongens - het bleken er vier te zijn - neukten haar de een na de ander. Ze behandelden haar niet ruw en deden hun best om het voor haar ook fijn te maken, maar omdat Mariska niet voldoende reageerde, gebruikten ze glijmiddel. Mariska bleef het bizar vinden, het contrast tussen de daad zelf, niets minder dan een overweldiging, een verkrachting, en de beheerste manier waarop die daad werd bedreven. "Hoffelijk", dacht ze wrang.
"Wil jij niet ook?" vroeg een van de jongens. "Nee, dat komt straks wel", hoorde ze Bart antwoorden.
Daarna gebeurde er een poosje weinig. Een paar van de jongens gingen kennelijk eten halen en toen ze terugkwamen, werd dat vrolijk genuttigd, waarbij ze weinig aandacht aan Mariska besteedden.
Na het eten bouwden ze een klein feestje. Als jonge jongens kwamen ze al gauw weer op krachten, mede door de uitdagende houding waarin ze Mariska hadden vastgebonden, en ze neukten haar allevier nog een keer.
Aan het eind van de avond vertrokken ze. Ze hoorde Bart zeggen: "Vind je het heel erg om vannacht bij Frits te slapen? Nee, niet naar mijn kamer gaan, want daar zoeken de meiden haar misschien en als ze jou daar vinden, komen ze gelijk hierheen."
Toen de jongens weg waren, kwam Bart bij Mariska op het bed zitten. "Hè hè, die zijn weg", zuchtte hij. "Eindelijk alleen met jou." Hij legde zijn hand op haar buik en streelde de zachte huid. "Wat ben je toch mooi. Ik ben echt blij dat ik jouw beschermer ben. En ik meen het heus goed met je." Als om dat te bewijzen nam hij de doek voor haar gezicht weg en Mariska zuchtte opgelucht, want die doek had haar een akelig benauwd, haast claustrofobisch gevoel gegeven.
Ze keek rond. "Dit is niet mijn kamer", zei Bart. Hij boog zich over haar heen en kuste haar. "Excuses voor wat de jongens met je hebben gedaan, maar ik kon ze moeilijk hun beloning weigeren."
Mariska verwaardigde zich niet om daarop te antwoorden.
"Er is nog wat eten over; wil je niet toch iets hebben?" vroeg hij. "Dan warm ik het even voor je op. Ik wil best je armen losmaken en die prop uit je mond halen, maar dan moet je me beloven dat je niet gaat vechten of gillen. Okee?"
Mariska knikte. Wat maakte het ook uit? In elk geval werd haar toestand dan wat comfortabeler.
"Fijn zo", zei Bart en hij trok de prop uit haar mond. Dat was een hele opluchting, want nu kon ze gelukkig ook door haar mond ademen. Hij maakte haar armen los en hielp haar om overeind te gaan zitten, wat een beetje onhandig ging doordat haar benen wijd gespreid vastgebonden bleven. Hij kwam naast haar zitten en ondersteunde haar terwijl ze at en hij reikte haar alles aan wat ze nodig had. Ondanks alles stemde dat haar een klein beetje milder.
Toen ze haar eten ophad, knikte hij haar vriendelijk toe. "Zie je wel dat wij het samen best goed kunnen hebben? Dat zal ik je nog op een andere manier bewijzen. Ik ga zometeen natuurlijk seks met je hebben, maar jij mag kiezen. Werk je mee, dan zal ik je armen vrij laten, maar als je van plan bent om me tegen te werken, moet ik je weer vastbinden en een prop in je mond stoppen. Dus kies maar."
Mariska zag ineens een mogelijkheid tot verzet. "Dat kun je niet in je eentje", zei ze. "Als jij probeert mijn armen weer vast te binden of me te knevelen, geldt mijn belofte niet meer. En ik wil geen seks met je. Als je dat probeert, acht ik me ontslagen van mijn belofte en dan ga ik gillen. Jij kunt niet mijn armen vastbinden en tegelijk zorgen dat ik niet gil."
Bart keek ineens een stuk minder vriendelijk. "O nee? Kan ik dat niet? Let dan maar eens op." En voor Mariska erop verdacht was, schroefde hij zijn handen om haar keel, terwijl hij haar tegelijk achterover duwde en met zijn volle gewicht op haar kwam liggen. Mariska roffelde verwoed met haar vuisten op zijn rug en daarna probeerde ze zijn handen om haar keel weg te krijgen, maar hij was sterk en gaf niet toe. Toen ze van benauwdheid begon te schudden, liet hij zijn greep iets verslappen en Mariska zoog hijgend de lucht naar binnen.
"Genoeg?" vroeg hij. Aangezien ze niet meteen antwoordde, kneep hij haar keel weer eventjes dicht. "Genoeg?"
"Jaja, genoeg", hijgde ze. Ze kuchte en proestte en haalde diep adem.
"Geen geintjes meer?"
Ze schudde haar hoofd en hij liet haar los. "Jammer dat je me hiertoe dwong", zei hij. "Hier met die armen en als je gaat gillen, knijp ik je keel weer dicht."
Wat moest ze? Ze wist dat ze niet tegen hem op kon en liet haar armen weer vastbinden. Zijn blik werd weer wat vriendelijker. "Je mag nog steeds kiezen", zei hij. "Als je belooft dat je niet gaat gillen, zal ik die prop niet weer in je mond stoppen. Okee?"
"Goed", zei ze.
Bart duwde een schoon doekje onder haar billen. Hij kleedde zich uit en kwam naast haar liggen, met zijn blote lijf tegen het hare. Het ging wat onhandig vanwege haar gespreide benen, maar met een opgetrokken knie lukte het hem. Rustig begon hij haar te strelen. Hij begon bij haar hals, ging via haar schouder en haar flank naar haar dij, gleed langs de zachte binnenkant van haar dij terug, kroelde even in haar kuthaartjes en ging over haar buik naar haar borst, die hij even kneedde. Enzovoort, geen plekje van haar naakte lijf sloeg hij over en ondertussen kuste hij haar vaak.
Mariska verbaasde zich er een beetje over dat Bart tot zoveel tederheid in staat was en ineens betrapte ze zich erop, dat ze het eigenlijk best fijn vond wat hij deed. Maar dit kon niet, dit mocht niet, hield ze zichzelf voor. Ze was boos, woedend, ze mocht niet toegeven. Ja, ze wàs ook boos, ze was ècht boos, maar dat kon ze nu wel aldoor tegen zichzelf zeggen, dat verhinderde niet dat ze zich onder Barts strelingen steeds minder boos vóélde.
Bart ging weer met zijn hand door de haartjes en kwam met zijn vingers in haar spleetje. Hij zocht en vond haar clitje en draaide daar met zijn vingers rondjes overheen en omheen, maar Mariska weigerde te reageren. Hij stak een vinger in haar vagina om haar clitje wat vochtiger te kunnen maken. Daarna deed hij hetzelfde met twee vingers, nam haar clitje tussen die twee vingers en zijn duim en wreef, alsof hij geld telde, met zijn duim over haar clitje. Hij wist kennelijk dat dit een van de effectiefste manieren was om een meisje op te winden, maar Mariska slaagde er weer in, zij het met moeite, om koud te blijven.
"Dan proberen we het op een andere manier", zei hij. "Bij je inwijding heb je, als ik me goed herinner, gezegd dat je erg van beffen houdt. Nu zie je dus meteen hoe goed het is dat we zulke dingen vragen." Hij zat dus in de Raad van Orion, concludeerde Mariska.
Met een vochtig, lauw doekje verwijderde hij eerst zoveel mogelijk de sperma-resten van de andere jongens. Hij kroop tussen haar benen en volstond er een hele tijd mee, haar kut uitgebreid te bewonderen en te kussen. Daarna spreidde hij haar kutlippen en begon ze met tong en lippen te bespelen. Mariska probeerde haar afkeer van Bart levend te houden, maar hij befte haar zo lekker dat haar weerstand het begaf. Terwijl haar gleufje natter en natter werd, knorde Bart vergenoegd. Hij ging nog een hele tijd door met beffen, tot hij aan haar bewegingen en haar geluiden merkte dat ze bijna ging klaarkomen, maar toen kwam hij omhoog en kuste haar op haar mond, met lippen die nat waren van haar liefdessap. Hij fluisterde in haar oor dat hij haar lief vond, schoof zijn stijve orgaan bij haar naar binnen en begon haar te neuken. Met steeds snellere stoten neukte hij haar en zichzelf tot een orgasme. Terwijl hij van haar af kwam, streelde hij haar wang.
Nu de seksuele spanning was geweken, begon Mariska te huilen. Ze voelde afkeer van zichzelf dat ze zich niet had kunnen beheersen. De vernedering! Een orgasme, haar aangedaan door haar overweldiger!
Bart was niet gespeend van menselijke gevoelens, want hij kwam naast haar liggen met zijn arm troostend over haar heen, zonder verder iets te doen of te zeggen. Mariska wilde zich niet laten troosten, niet door hem, maar tenslotte werd ze toch rustiger.
Toen Bart dat merkte, kuste hij haar. "Ik mag je graag, Mariska, en oh, je bent zo verschrikkelijk mooi. Wat is het toch jammer dat je zo opstandig bent. Heus, ik meen het goed met je en ik vind echt dat wij tweeën het samen best goed kunnen hebben. Ik wilde je niet zomaar neuken, zoals de andere jongens, maar ik wilde echt de liefde met je bedrijven. Daarom wilde ik hen er ook niet bij hebben. En zeg nu eerlijk: was het lekker of niet?"
Dat kon Mariska helaas niet ontkennen, maar ze wilde het ook niet toegeven. "Mag ik even naar de wc?" vroeg ze.
Bart krabde zich achter zijn oren. "Tja, hoe doen we dat?" Hij dacht even na en kwam tot een besluit. "Moet je luisteren. Ik kan je benen losmaken en dan je enkels aan elkaar binden en ik kan je armen van het bed losmaken en daarna weer aan elkaar binden. En dan kan ik je geboeid en wel naar de wc dragen. Allemaal nogal lastig. Maar als je nu belooft dat je niet probeert weg te rennen, dan zal ik dat allemaal niet doen en dan maak ik je los om naar de wc te gaan. Ik zou ook eigenlijk weer een prop in je mond moeten stoppen, maar als je belooft dat je niet gaat gillen, zal ik ook dat niet doen. Okee?"
Mariska was hem daar dankbaar voor en beloofde het.
Toen ze even later weer uit het kleine badkamertje kwam, nadat ze zich even had opgefrist en de ergste kleverigheid tussen haar benen had weggewassen, ging ze gedwee weer op het bed liggen.
Hij kwam weer naast haar liggen. "Eigenlijk moet ik nu minstens je armen weer vastbinden, maar als je nu geen gekke dingen gaat doen, ook niet morgenochtend, mag je zo blijven liggen. Okee?"
"Goed", zei Mariska, maar ineens schrok ze op. "Bart! Mijn pil! Die moet ik nog innemen!"
"Verdomme. Waar heb je die? Op je kamer zeker? Dan hebben we een probleem, want ik ga nu toch echt niet naar Orion en naar jouw kamer." Hij dacht even na. "Het kan toch ook wel morgenochtend? Of niet?"
Mariska knikte aarzelend.
"Gelukkig. Dan zal ik zorgen dat je morgenochtend je pil krijgt. Dat beloof ik je. Help me zonodig onthouden."
Hij legde met het air van de bezitter zijn arm over haar heen, kuste haar, kroop weer tegen haar aan en trok een deken over hen heen. Mariska verdroeg zijn arm over haar heen. Het was niet eens onaangenaam, maar ze wou dat het Eds arm was geweest. Terwijl Bart al sliep, lag zij nog klaarwakker en spookte er nog van alles door haar geest.
mijn eigen uitgeverij: Erobird
lees ook: “Leve de seksualisering”
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
. 
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?