| Gepost op zondag 05 december 2004 - 01:13 am: | 
|
|
Door een pijnlijke misrekening van het Ooievaareskader (dat indertijd nog niet met GPS en Laser Targeting uitgerust was) is Ghostwriter vandaag jarig. En wie jarig is trakteert. Sinterklaasverhaaltje dan maar?
Heerlijk Avondje
naar Debiteuren, Krediteuren
Gemier. Bier. Zwier, vertier? Vertier!
Voor de man die alles al heeft
maar ‘t meest nog aan zijn subbie beleeft;
Zet, als ze weer een misstap nam
haar kont en hart in vuur en vlam
Voor die man heeft Sinterklaas hier
iets onmisbaar voor bij ‘t vertier.
Dat leek haar wel passend voor dit geschenk; een vetlederen tawse, zo’n gemeen, ontzag-inboezemend tweetongig geval. Ze had wel even moeten slikken toen de verkoper het haar toonde. Maar nieuwsgierigheid had het gewonnen en nu was het ding bezig als surprise ingepakt te worden. Dat betekende een aantal extra lagen papier en plakband zodat de nieuwe eigenaar reden genoeg had om het instrument ook echt te gebruiken als het eenmaal tevoorschijn kwam. Onwillekeurig huiverde ze.
Ze ruimde het pakpapier en de schaar op en haalde snel een stofzuiger door de kamer. Daarna kon ze een geeuw niet onderdrukken; ze was te vroeg wakker geworden om haar man de deur uit te helpen en had zich uitgesloofd om het huis in toonbare staat te brengen voor vanavond. Maar nu was het nog maar drie uur en alles was eigenlijk al gereed. Zelfs het eten hoefde alleen warm gemaakt te worden. Michael zou pas over een paar uur thuiskomen. Ze vleide zich op de bank met de laatste Eurowoman en dommelde in.
Ze schrok wakker van een onduidelijk geluid in de werkkamer naast haar. Ze veegde snel de slaap uit haar ogen; was Mikke nu al thuis? Zich uitrekkend, nog op kousevoeten, slofte ze naar zijn studiekamer.
Ze schoof de deur open met een “Ben je daar al, sch...” maar maakte haar zin nooit af. Want niet Michael zat in de werkkamer. Op Mikke’s luxe bureaustoel zat een Sinterklaas en naast het bureau stond een Zwarte Piet die juist de bureaulamp wat opzijdraaide.
Haar verbazing maakte snel plaats voor bewondering. Michael, de schat! Wat een fantastische verkleedpartij! In het schaarse licht van de werklamp kon ze niet eens iets aan hem herkennen. Maar wie was die Piet?
“Zooo, Camilla is het niet, kom binnen meisje!” sprak de Sint zoals Sint in de volkstraditie pleegt te spreken.
Opgewonden gaf Camilla gehoor aan zijn oproep. Dit beloofde wat!
“Kom eens even hier bij de Sint zitten, dan”.
De goedheiligman gebaarde haar naar een plekje aan zijn voeten waar ze gretig plaatsnam, knieën opgetrokken als een kind dat, wel, dat aan Sinterklaas’ voeten zit.
“Ik zie dat je het huis netjes opgeruimd hebt voor de Sint”, konstateerde hij goedkeurend.
“Maar daarvoor kwam ik hier niet. Pieterman, geef me het Boek eens even”.
Nu pas merkte Camilla op dat Zwarte Piet al zijn gebruikelijke gerei bij zich had. Onder de ene arm had hij het Boek geklemd, in de andere hand hing de Zak. Zijn roe bungelde losjes aan zijn gordel. Een bosje dunne twijgjes, een onschuldig gevalletje uit de speelgoedwinkel. Dacht Camilla.
Het Boek ging in andere handen over waarna Piet de boekenplank van Michael begon te bestuderen.
“Wel wel. Zoo-zo. Camilla.”
Sint bladerde door het boek tot hij bij de gezochte pagina kwam, waar hij een witgehandschoende vinger over de regels liet gaan. De vinger stopte tenslotte en Camilla verbeeldde zich een frons over het oude voorhoofd te zien gaan. Ze betrapte zich erop dat ze vond dat hij er oud uitzag. Michael was toch echt nog maar midden dertig.
“Ja, dat ziet er allemaal niet zo fraai uit, jongedame.”
Camilla’s maag ging plotseling in de knoop bij Sint... Michael’s ernstige toon.
“Eerstens, winkeldiefstal bij de groenteman!”
Camilla’s mond viel open. Hoe kon Mikke dit weten? Had iemand haar gezien? Dàt was het; de groenteman zelf. Ze mocht hem niet, en dat was wederzijds, maar hij had een duidelijke stem in het buurtkomité dus had Mikke haar bevolen hem òf gewoon te vermijden, of anders met respekt te behandelen. Maar de verleiding van die buitenliggende nektarinen was te groot geweest.
“Hmja, en hoeveel wijntjes had de mejuffrouw eigenlijk op toen ze van het Koninginnedagfeest in de auto stapte?”
Stom, stom, stom natuurlijk. Iedereen had haar kunnen zien drinken op de receptie bij de ambassadeur.
“Wel?”
“V-vier, Mi.. Sinterklaas!”
Sint las even verder. “Ja, en dan is Camilla ook nog eens een vies meisje. Zeg eens, hebben we met onszelf gespeeld op het werk?”
Zo zat het dus! Geen schijn van kans dat iemand dat had kunnen opmerken. Sinter-Michael-Klaas speelde gewoon hoog spel. Giswerk. Intelligent giswerk, maar toch.
“Een enkel keertje maar, Sinterklaas...”
“Nee-nee, stout meisje, nu moet je niet ook nog eens liegen tegen de Sint! Twee keer maar liefst, in september en in oktober.”
Die zat! De vrouw op de grond kromp ineen tot een klein meisje. Dit kón eenvoudigweg niet!
De stilte die erop volgde was ongemakkelijk.
“Ja, daar wordt Sinterklaas nou niet bepaald vrolijk van!”
In de volgende pauze keek Sinterklaas streng neer op Camilla, en Camilla beteuterd naar de grond. Haar lip begon een beetje te trillen.
“En heeft de jongedame hier nog iets aan toe te voegen?”
“N..nee, Sinterklaas, eerlijk niet!”
“Dan denk ik dat Zwarte Piet zich maar eens even over de zaak moet ontfermen.”
De Zwarte Piet had zich inmiddels uit de achtergrond losgemaakt. Ze merkte dat de de roede nu achteloos aan zijn rechterpink hing en dat de rechte stoel midden in de kamer stond. Wie was hij toch? Ze kreeg niet veel tijd om erover na te denken. Met een beweging die duidelijk op ervaring wees, had hij haar beetgegrepen en binnen vijf sekonden lag ze met haar kont omhoog en haar gezicht bij de grond over Piet’s knie. Aanvankelijk was ze te verbouwereerd om te worstelen. Neee, schreeuwde haar verstand, je gaat me niet laten meppen door een onbekende! En toen: zijn broer! het is zijn jongste broer! Amper negentien! Wedden dat die smiecht altijd al op een kans had zitten wachten!
Maar eigenlijk is hij best wel een lekker ding...
Zwarte Piet trok haar jeansrok omhoog.
‘Niet mijn br..’ dacht ze nog, maar het was al te laat. Deze Piet wist precies wat hij deed.
Hij begon zijn werk met vlotte, afgemeten tikken. Het zwoesj-tsjk, zwoesj-tsjk van berkentwijgen op zacht, bloot vlees was het enige geluid wat de ruimte vulde. De Pieterman leek niet bijzonder hard te slaan, en hij bestreek het hele ter beschikking staande oppervlak van bovenaan de billen tot een stukje van het tere vlees op de bovenbenen, en beide zijkanten, gelijkmatig en systematisch. Even dacht Camilla gemakkelijk weg te komen en zonk bijna in een sub-roes. Maar na enige minuten, de tel was ze al kwijt, begon het effekt van de berkentwijgjes bepaald minder aangenaam te worden. Piet verhardde zijn slagen- of leek dat maar zo? Iemand had een berkenbos op haar kont geplant, en daarna in de fik gezet. Weer een paar minuten later begon ze iets uit te stoten wat op ‘Oww’ leek.
Zwarte Piet deed of hij dat niet merkte. Het ‘Oww’ veranderde in ‘Auw’ en nog wat later in “Genoeg! hou op.”
En: “Alsjeblieft, pleaeaease, ik heb mijn lesje geleerd! Stop nu toch!”.
Rond dat tijdstip probeerde ze haar kont weg te draaien, maar het ene been van de Piet hield haar keurig op de plaats terwijl zijn vrije hand allebei haar polsen op het smalst van haar rug gepind hield.
Safeword, wat was het safeword ook alweer? Nee! Meisje of vrouw, Camilla was trots. Camilla gebruikte geen safeword. Camilla vertrouwde haar man en meester.
Piet zette zijn goede werk voort tot de vrouw die Camilla heette veranderd was in een huilend, snotterend klein meisje dat niet eens meer protesteerde. Toen hielp hij haar overeind en liet haar op Sinterklaas’ schoot plaatsnemen. Daar zonk ze haar hoofd op de Bisschop’s schouder en snikte zachtjes terwijl hij door heur haar streelde. Zwarte Piet was teruggeslopen in de duisternis.
Toen ze na enige minuten wat bijgekomen was, zei de goedheiligman: “En ga jij Sinterklaas nu maar eens een beetje opvrolijken”.
Hij duwde haar zacht, maar resoluut van zijn schoot en hief zijn tabberd voldoende op voor Camilla om haar hoofd eronder te steken. Ze voldeed meteen gedwee. Dit was bijna vaste routine nadat haar hubby haar, eh, terechtgewezen had.
Ze merkte dat Michael een fraaie, met kant afgezette, zijden onderbroek aanhad- wat een gevoel voor detail had hij toch! Ze zuchtte vol bewondering en zette liefdevol haar mond aan zijn lid, dat zonder hulp al ferm en stevig omhoogstond.
Sint sloeg een deel van zijn habijt over haar hoofd en stuurde dit laatste in het gewenste tempo door de slapen zachtjes tussen zijn handen te houden. Ze vond dat dwingende best. Het voelde allemaal vertrouwd genoeg aan.
Zwarte Piet was echter ook uit zijn lethargie ontwaakt, bemerkte ze ineens toen haar rok weer opgetild werd en haar broekje nog eens omlaag verdween. Geroutineerd duwde hij haar geknielde benen een eindje uit elkaar en met een korte stoot vulde hij haar kut op. Camilla schrok even- dit was je reinste verkrachting! Maar god, wat was het lekker. Toen ze met een hand voelde, dat Pieterbaas blijkbaar aan een kondoom gedacht had, werd ze rustig voor zover die term nog van toepassing kon zijn.
Ze kwam, sidderend en met volle mond kreunend, klaar kort voordat Zwarte Piet zich terugtrok. Even later voelde ze een kramp door Sint’s schacht trekken. Even wilde ze nog haar hoofd optillen maar ze wilde dit prachtige kostuum niet vies maken. Bovendien hielden Sinterklaas’ witte handschoenen haar hoofd van boven de rokken netjes op zijn plaats. Ze kon niet anders of ze moest het hele doorslikken. Niet zo erg, dat was wel vaker gebeurd. Sinterklaas smaakte een beetje naar mandarijntjes- of was dat nou verbeelding?
Zwarte Piet had zijn pofbroek alweer opgetrokken en hielp haar nu, nog steeds op haar knieën, een stukje achteruit zodat Sint zijn tabberd glad kon strijken en zichzelf uit de diepe draaistoel kon verheffen. Piet gaf zijn meester diens staf vast aan en hielp Camilla met vriendelijke dwang op de stoel plaats te nemen, die hij vervolgens van de deur af draaide. Blijkbaar wilden ze stilletjes de aftocht blazen. Camilla vond het best. Akteurs als deze verdienden een waardige afgang van het toneel. Ze krulde voldaan in elkaar, nog half in een roes, en doezelde weer weg.
Deze keer werd ze wakker toen ze het geluid van Michael’s auto in de inrit hoorde. Ze keek op de klok. Hoe lang waren ze bezig geweest? Toch zeker een uur. Nu was het vijf. Ze ging naar de voordeur, ontgrendelde hem en opende hem om haar hubby te verwelkomen. Hoewel het schemerde kon ze goed zien, dat hij in zijn gewone, informele werkkleding liep. Ze trok hem in het licht van de hal en gaf hem een verliefde knuffel alvorens hem eens glimlachend op te nemen. Niks. Geen spoor. In goed een half uur of zo was hij omgekleed en afgeschminkt. Wat een afwerking. Ze zuchtte vol bewondering.
“Leuke dag gehad, schat?”, vroeg hij op volstrekt normale toon.
Dat was een understatement.
“Dat kun je wel zeggen, ja”, gaf ze terug.
Hij keek haar even fronsend aan- was dat een grijns die daar om zijn mond speelde?- maar ging toen meteen naar boven om zich te douchen en om te kleden terwijl zij de keuken inliep om het eten af te maken. Ze schoof een stoofschotel de oven in en vouwde een oude krant met aardappelschillen op om bij het afval te zetten. Ze schoof de dievenklauw van de keukendeur en- de koude hand van het Besef sloeg haar in het gelaat.
(a) De dievenklauw zat nog op de achterdeur.
(b) De grendel had nog op de voordeur gezeten.
(c) Alle ramen zaten potdicht.
Het duizelde en ze moest even steun zoeken op de keukentafel. Toen vermande ze zich en liep nog eens terug naar de studiekamer. Deed het grote licht aan. Behalve dat de bureaustoel nog midden in de kamer stond, was alles op zijn plek. Zelfs geen vlekje op het tapijt verried wat zich hier afgespeeld had.
Hoe - ?
Het dakraam, en dan via de zolder? Onmogelijk. Ze zou het gehoord hebben. De schoorsteen en de open haard? Een truuk met een magneet op de dievengrendel? De mogelijkheden dunden razendsnel uit. Een droom dan misschien?
Voor de grote garderobespiegel deed ze haar rok omhoog en broekje omlaag en keek ademloos naar het berkenwoud van striemen op haar achterste.
Ze dacht aan de twee mannen die haar zojuist genomen en gebruikt hadden. Dacht, aan Michael’s naakte sterke lijf dat boven haar onder de douche stond; dacht, aan de surprise die zo onfijnzinnig ingepakt op hem lag te wachten; dacht, en wist, dat deze avond nog niet eens ècht begonnen was.
(C) Ghostwriter, november 2004
Uitgegeven onder de Creative Commons Licence,
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/2.0/
|
|
    
Janneman
Oppasser
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 05 december 2004 - 06:58 am: |
|
Het heerlijk avondje is gekomen..... |
Ik ben er nog niet helemaal uit.....
Was ze nu zoet? Want ze kreeg lekkers!
Was ze nu stout? Ze kreeg toch de roe?
O lieve Sint Nicolaas, kom ook eens bij mij
en rij toch niet stilletjes mijn huisje voorbij!
O ja ...... gefeliciteerd met je verjaardag
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
| |
Ghostwriter
Beginnend lid
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 05 december 2004 - 10:53 am: |
|
De ondoorgrondelijke wegen van de bisschop |
Kijk, Janneman, Sinterklaas moet iets geheimzinnigs overhouden. Zelf heb ik nooit begrepen wat de straf was van het mee-naar-Spanje moeten (okee, in een zak op een stoomboot, maar da's toch niet veel slechter dan de gemiddelde charter).
En moet je in het buitenland, Skandinavië of zo, eens proberen uit te leggen van onze bisschop uit Myra, die in Spanje overzomert en dan midden in de winter met een stoomboot en een heel nest Moorse, ehh, assistenten in Nederland snoep en slaag uit komt delen door met een schimmel over de daken te rijden en zich via de schoorsteen toegang te verschaffen.
Gelukkig is de kerstman met zijn kabouters ("Nisse") een stuk minder gekompliceerd.
|
anima
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op zondag 05 december 2004 - 02:38 pm: |
|
Alweer lof. |
Van harte gefeliciteerd Ghostwriter!
Het 'cadeautje' werd haastig (want nieuwsgierig) uitgepakt. Jaaa, het is net wat ik hebben wilde. Het flonkert, laat me glimlachen en zelfs af en toe tintelen.
O Jannemaaaan...wanneer ben jij jarig?
"Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?