| Gepost op vrijdag 08 april 2005 - 09:25 am: | 
|
|
dom zijn is nog wel een kunst!
In de stad waar ik toen woonde kon je vijf jaar geleden 's nachts nog gewoon over straat. Het was er niet alleen veilig, het was er zelfs vaak wel gezellig, zeker op warme zomeravonden.
Altijd als het zomer is denk ik terug aan die avond, die zwoele avond, einde juli. Niet alleen als het warm is trouwens, want ik zal die avond van mijn leven niet vergeten, ook al word ik honderddertig. Maar op de juiste tijdstippen, met de juiste temperatuur, is het geen moment uit mijn gedachten. Het was ook zo'n ongelofelijke belevenis, ik kan er zelf nóg niet bij.
Ik had een lekker rondje gelopen en was in een buurt terecht gekomen waar ik eigenlijk nog nooit was geweest. Net geen binnenstad meer, in die zin dat er geen winkels meer waren maar grote panden met allemaal appartementen, aan de deuren te oordelen. Maar toch nog wel wat kroegen en een bioscoop en dergelijke. Het was daar eigenlijk wel prachtig wonen zo vlak bij de stad. Leuke voorzieningen om de hoek, maar niet de bijbehorende drukte.
Ik zag een leuk kroegje met een terrasje voor de deur, waar het heel gezellig was. Er kwam lekkere muziek uit de openstaande deur, ze hadden er mijn merk bier en er zaten een paar mooie vrouwen op het terras. Wat wil een mens nog meer?
Ik ging er zitten en bestelde een pilsje. Ook het meisje dat bediende mocht er wezen dus ik zou me hier vast prima vermaken.
Ik zat nog te bedenken op wie ik mijn charmes zou gaan richten toen er een man aan mijn tafeltje kwam staan en vroeg of hij erbij mocht komen zitten want de stoelen aan mijn tafel waren de enigen die nog onbezet waren. Hij doorkruiste mijn snode plannetjes wel een beetje maar hij leek me wel sympathiek, dus vooruit, ik toonde mijn beste kant. Ik zou er geen spijt van krijgen.
Hij stelde zich voor als Ron en vertelde onder meer dat hij een computer-software-bedrijf had met zo'n vijfenveertig man personeel. Hij schepte er niet over op of zo hoor, hij meldde het alleen maar en dan nog terloops. Het was duidelijk een man met visie en ondernemerscapaciteiten, maar zonder dat hij daarom meende dat hij overal een antwoord op had. Op een bepaalde manier was hij soms ook heel bescheiden en zeker zeer geïnteresseerd in in dit geval mijn mening.
We brachten zeker anderhalf uur door, gezellig pratend over van alles en nog wat, het ene pilsje na het andere nuttigend. We werden er niet dronken van, althans ik niet. Ze vielen zoals ze horen te vallen: lekker van smaak, heerlijk dorstlessend, zonder dat je er last van krijgt. Het klikte eigenlijk wel, we hadden dezelfde interesses en het leek wel of we elkaar al jaren kenden.
Toen we het over muziek kregen en in het bijzonder over onze gezamenlijke interesse voor jazz stond hij erop dat ik meeging naar zijn huis, want dan wilde hij me een paar bijzondere l.p.'s laten zien. Ik zou mijn oren niet geloven. Collector's items waren het, echt waar. Nou, hij hoefde mij niet om te praten. Slaap had ik niet, de volgende dag was ik vrij en het was gezellig. Wat heb je verder voor argumenten nodig?
Hij woonde vlakbij, op nauwelijks vijf minuten lopen, in een mooi vrijstaand herenhuis uit de negentiende eeuw. Echt zo'n prachtvilla van oorspronkelijk een zeer vermogende familie. Hij had een appartement op de zuidelijke helft van de eerste verdieping.
Toen we binnen waren kwam ons in de kleine gang één van de prachtigste vrouwen tegemoet die ik ooit heb gezien. Ze had donkerblonde krullen tot net niet op haar schouders, heel heldere, lichtblauwe ogen, een mooie volle mond om prachtig witte tanden en een open, vriendelijk gezicht. Ze was slank, had niet te brede heupen, maar wel vrij forse borsten. Haar strakke witte t-shirtje was flink gevuld en haar tepels waren duidelijk zichtbaar. Ze was heerlijk bruin, althans aan haar mooie, stevige benen te oordelen. Haar korte spijkerrokje liet er genoeg van zien.
Haar man - of was het haar vriend - begroette haar zelf niet maar stelde haar kort voor als Karin. Ik zei dat ik Alex heette en gaf haar een hand. Haar glimlach deed mijn knieën knikken. Niet omdat die zo zwoel was of zo, maar ik was als een schooljongen zo blij dat Zij mij haar aandacht schonk. En ik was toch al eenendertig toen.
Maar ik kon niet eeuwig haar hand vasthouden. Het moment ging voorbij en ik volgde Ron de kamer in. Het was een mooie ruime kamer met drie ramen. Volgens mij twee op het zuiden en één op het westen. Overdag vast heel licht. Op de vloer lag licht parket, er stonden twee bankjes, een stoel en een poef en verder alleen een modern, open wandmeubel en een paar grote planten. In het wandmeubel stond heel dure stereo-apparatuur, een enorme hoeveelheid langspeelplaten en bijna net zoveel cd's.
Ron vroeg Karin een paar pilsjes te brengen. Eigenlijk beval hij het haar bijna maar op dat moment ontging mij dat nog een beetje. Ik merkte het althans niet bewust op, maar kon het later wel reconstrueren.
Hij ging op zijn knieën bij de kast zitten en liet mij een paar l.p.'s zien die ik alleen uit de boeken over bijzondere plaatopnamen kende. Ongelooflijk wat die man hier had. Dit was een unieke verzameling, nog afgezien van de enorme geldelijke waarde. Hij liet me dingen zien waar de boeken geen waarde bij gaven, die kon je alleen op een veiling te weten komen, maar die waren voor deze albums bij mijn weten nog nooit gehouden.
Karin bracht ons onze pilsjes op een zilveren presenteerblaadje, twee flesjes erop, keurig omgespoelde glazen ernaast, die al perfect waren volgetapt. Ik pakte mijn fles en glas dankbaar van haar aan, want ik had alweer dorst. Helaas keek ze me maar even aan.
Ik nam een flinke slok en zag dat ze op de poef ging zitten. Flink achterop, met haar benen elk aan een kant. Of ze het nou expres deed of niet in de gaten had wist ik toen nog niet, maar omdat ze haar knieën op die manier onmogelijk voldoende bij elkaar kon houden toonde ze me tussen haar benen en de bovenkant van haar strak staande rokje een ruim driehoekje van haar lichtblauwe slipje. Op dat moment wist ik dat het niets zou worden met die platenverzameling. Als ik een slipje kan zien moet ik daar voortdurend naar kijken en kan ik nergens anders meer aan denken. Dat is heel kinderachtig natuurlijk, maar ik kan er niks aan doen. Het is ook niet zo dat ik er allerlei wilde gedachten bij krijg, maar ik moet gewoon voortdurend even een blik werpen op dat wat normaliter verborgen blijft, ook hoort te blijven trouwens, maar nu zomaar zichtbaar is. Ik vind het ook heel intiem, voel me dan ook heel nauw verbonden met zo’n vrouw. Dat slaat niet echt ergens op, maar zo voel ik het gewoon. Dat ik zulke intieme dingen van haar weet…
Ik hoefde er niet op te letten dat ze zag dat ik keek, want ze keek naar de vloer en was in gedachten verzonken zo te zien. En Ron was druk met zijn platen. Ik kon dus ongegeneerd tussen haar benen kijken. Ik zag dus ook dat haar benen langzaam opzij zakten waardoor uiteindelijk het hele strakke strookje stof tussen haar benen zichtbaar was. Ik kreeg er toch wel een beetje een stijve pik van.
Ik merkte ook op dat ze een beetje zat te wiebelen. Haar benen gingen open en dicht en ook ging ze heel vaak een beetje verzitten. Ik zag nu ook dat ze enkele keren de aandacht van Ron probeerde te trekken, maar die was te zeer bezig. Haar wangen werden een beetje rood en het viel me ineens op dat ook haar tepels nu volledig verstijfd waren.
"Ron?" zei ze op een gegeven moment schuchter.
"Ja?" was zijn korte antwoord.
"Ik moet zo nodig plassen. Ik ben vanaf vanmiddag al niet meer geweest."
Ik kon mijn oren niet geloven. Waarom ging ze niet gewoon? Wat had hij daar mee te maken? Zijn antwoord was echter nog ongelooflijker.
"Vooruit dan maar. Haal je potje maar."
Ze stond onmiddellijk op en kwam even later terug met een po, een vochtig washandje en een rol toiletpapier. Ze zette de po midden in de kamer, legde de andere spulletjes er naast en ging voor hem staan. En terwijl hij gewoon tegen mij doorpraatte met een gezicht of dit heel normaal was maakte hij de sluiting van haar rokje los, schoof het naar beneden en liet haar eruit stappen. Hij legde het rokje aan de kant, richte zich op en trok haar met hetzelfde onverschillige, geroutineerde gebaar haar kleine slipje uit. Ze keek hem noch mij aan, toonde zich niet geschokt, beschaamd of wat dan ook. Ook voor haar leek het onderdeel van een dagelijks ritueel. Alsof het heel gewoon is dat je man je uitkleedt als je moet plassen en dat ook nog doet waar een totaal onbekende man bij is. Overigens waren ook de gordijnen niet dicht en ik stelde me voor dat dit vanaf de straat en in ieder geval vanuit de huizen aan de overkant van het park ook wel te volgen moest zijn.
Ik wist niet waar ik kijken moest maar kon niet nalaten een blik op haar kutje te werpen. Ze was volkomen gladgeschoren, had een vrij forse venusheuvel en tamelijk grote buitenste schaamlippen. Die waren gesloten, maar er stak een klein randje, misschien een centimeter, van haar kleine schaamlippen naar buiten.
Maar die twee waren nog lang niet klaar. Hij opende met zijn vingers haar kutje en zei dat ze wel mocht plassen. Ze ging met de benen volledig gespreid op het potje zitten en liet omdat het anders over de rand zou klateren haar plasje voorzichtig lopen.
Mijn pik barstte zowat uit mijn broek. Dat prachtig mooie kutje, de kittelaar duidelijk zichtbaar, met dat kleine gele stroompje dat eruit liep en dat op nauwelijks anderhalf, twee meter bij me vandaan. Ik had nog nooit zoiets geils gezien en kwam bijna spontaan klaar.
Ron ging weer verder met zijn verhaal en merkte zo te zien niet eens wat Karin deed. Ik had inmiddels het zweet op m'n voorhoofd, maar probeerde me te gedragen of ik niet anders gewend was en tegelijk te volgen wat hij zei. Maar steeds zag ik vanuit m'n ooghoek die vrouw daar op dat potje zitten. Ik geloof dat ik zelfs even in m'n arm kneep om te controleren of ik echt niet droomde.
Toen Ron in de gaten kreeg dat ze klaar was knielde hij schuin voor haar en depte met wat toiletpapier haar kutje terwijl ze nog zat. Ik kon het allemaal precies volgen. Eenmaal droog genoeg liet hij haar opstaan en waste haar kutje met het vochtige washandje. Uiteindelijk droogde hij haar af met haar slipje.
"Zo kan het wel weer geloof ik. Laat Alex ook eens even kijken?" En tot mijn enorme schrik liep ze naar me toe, kwam vlak voor me staan, deed haar handen met een bijna devoot gebaar op haar rug, kantelde haar bekken achterover, trok haar rechterbeen op en opzij en bood me zo op nauwelijks veertig centimeter van mijn gezicht haar kutje aan. Ik keek zo bij haar naar binnen, ja kon haar zelfs ruiken. Haar gezicht vertoonde geen enkele uitdrukking, ze wachtte gewoon geduldig af. Ik keek Ron met grote ogen aan.
"Ik besef ineens dat ik je misschien een kleine verklaring zou moeten geven." zei hij bijna terloops, maar voor mijn gevoel was het het understatement van het jaar.
"Misschien wel." slaagde ik erin uit te brengen. Het klonk niet eens zo pieperig als ik gevreesd had. Misschien was zelfs wel niet te horen dat ik volledig overstuur was.
"Hoe zal ik het zeggen? Ik zal het kort houden. Karin en ik zijn nu bijna negen jaar samen. Onze relatie begon een paar jaar geleden een beetje in te dommelen en toen bedachten we dat we het óf spannender moesten maken óf uit elkaar moesten gaan. Kort daarna maakten we kennis met een stel dat een hoop plezier beleefde aan een meester-slaaf-rolverdeling. Wat die met elkaar deden was helemaal te gek en het leek ons ook wel wat. Dus zo werd Karin mijn slavin. Ze doet volledig wat ik wens en voelt zich daar geweldig bij. Hoe geiler ik het bedenk hoe mooier ze het vindt. Zelf geniet ik daar niet minder van natuurlijk.
Nu is het echt niet zo dat ik vanmiddag op pad ben gegaan met het idee een man mee te nemen. Nee, mijn ontmoeting met jou had niks vooropgezets en ik heb je ook niet in verband met Karin meegevraagd naar mijn huis maar echt vanwege de muziek. Maar toen ik zag hoe je naar haar slipje keek, nee schrik maar niet, dat is toch heel gewoon, en ze vroeg of ze mocht plassen bedacht ik dit ineens. Het kwam gewoon spontaan in me op en het leek me wel een geil plannetje. Ik hoop dat ik je niet in verlegenheid breng, sterker, ik hoop dat je wat mee wilt spelen."
Ik dacht een poosje na, verwerkte daarin mijn schrik en verwarring, bedacht dat ik het verschrikkelijk opwindend gevonden had en nog steeds vond en tenslotte vroeg ik me af wat er eigenlijk op tegen was. Dit stel vond het zelf leuk en ik ook. Nou, wat doe je dan?
"Ik heb er iets op tegen een kut te inspekteren als ik de tieten die er bij horen nog niet eens heb gezien. Doe dat shirt uit en je bh ook."
Ik genoot van de eerst verbaasde en vervolgens taxerende blik in haar ogen voordat ze in één beweging haar t-shirt uittrok. Haar borsten wiebelden nog een beetje na, maar nauwelijks bedekt door een dunne soft-bh. Toen ze met haar armen achter haar rug ging om de bh los te maken bolden haar borsten nog wat extra op. Het waren echt prachttieten. En op het moment dat ze haar bh uittrok, op het moment dat ik die prachtige bollen in hun natuurlijke staat te zien kreeg en in niets werd teleurgesteld, pakte ik haar vol bij haar kut.
Ik overtrof mezelf volledig in mijn opstelling als harde meester vond ik zelf. Ik had ook nooit geweten dat ik het in me had. Ik had er zelfs nooit over gefantaseerd. Ik deed wat me op hetzelfde moment inviel en ik vond het prachtig.
"Zo te voelen is je kut wel schoon en droog, een beetje te droog zelfs misschien, maar ik kan er niet goed naar kijken zo. Draai je eens om en buk je."
Ze draaide me haar schitterende billen toe, zette haar benen een beetje uit elkaar en bukte zich met rechte knieën diep voorover. Ik ging met mijn vinger helemaal van bovenaf door haar bilnaad en maakte met mijn nagel even een rondje over haar anus. Ik voegde een vinger toe en haalde ze tussen haar schaamlippen door tot aan haar kittelaar. Die pakte ik even tussen de vingertoppen en zachtjes knijpend wiebelde ik een beetje met haar knopje. Ik kon bijna voelen dat ze haar ogen sloot. Ik ging weer terug naar boven en opende met de beide vingers haar kut. Ik bracht mijn gezicht wat dichterbij en inspekteerde haar kut van binnen en van buiten. Ik zag haar lippen steeds roder worden en opzwellen, haar kittelaar tevoorschijn komen en haar spleet alsmaar natter worden.
"Toch kan ik het zo niet goed zien. Ga eens op de bank zitten, alleen op je billen, kut net vrij. Goed zo ja. Nu achteroverliggen, benen helemaal wijd en op de rand van de bank zitten. Prima. Nu ga jij flink met je tepels spelen en er aan trekken en zo en dan zal ik je kut eens goed inspekteren."
Ik knielde voor haar, voor het altaar als het ware, trok haar kut helemaal open en bracht mijn wijsvinger naar binnen. Ze sopte gewoon. Ik tastte met mijn vinger in haar binnenste rond en wreef ondertussen met mijn duim over haar klit. Ze kreunde nu zelfs een beetje. Ik haalde mijn vinger uit haar kut, kwam nog iets verder naar voren, stak mijn neus bijna bij haar naar binnen en besnuffelde haar uitgebreid. Ze rook geweldig, heel vrouwelijk, heel geil ook. Uiteindelijk stak ik mijn tong uit, stak die in haar gaatje en proefde haar. Ook haar smaak stelde mij niet teleur.
Op dat moment kon ik me niet meer beheersen en ik begon haar te likken, zo af en toe even op haar kittelaar knabbelend. Ondertussen zag ik haar druk in de weer met haar tieten en uit mijn ooghoeken Ron met een waarderende glimlach toekijken, ontspannen leunend op een plank van de kast, een hand in de zak. Het duurde maar even of ze begon hartstochtelijk te kreunen en met haar bekken mee te bewegen. Ik stak nu twee vingers in haar kut en begon haar daarmee te neuken, dit alles nog steeds met haar kittelaar tussen mijn tanden. Ze kwam schreeuwend klaar.
Ik rekte haar orgasme zo lang ik kon en stond toen op. Ik pakte mijn zakdoek uit mijn zak en maakte met een achteloos gebaar mijn vingers schoon.
"Ik moet je zeggen, Ron, ik vond haar direkt al één van de mooiste vrouwen die ik ooit heb gezien. Ook nu ik haar naakt zie vind ik dat, en dat gaat lang niet altijd op. Ze heeft prachtige stevige tieten. (Ik pakte er terloops eentje in de volle hand, ondertussen haar tepel tussen duim en wijsvinger rollend.) Zeg Karin, je zit toch nog op de bank, hou je benen nog opgetrokken, ga met je armen buitenlangs om je benen en trek met je beide handen je kut voor ons open. Ja zo, prima, flink open. Tja Ron, moet je dat nou zien zitten. Ze is natuurlijk liederlijk geil. Dat is zowel een zegen als een probleem. Aan de ene kant is ze daarom steeds tot je beschikking, aan de andere kant moet je haar wel bezig houden en daar kun je het behoorlijk druk mee hebben. Nou weet ik niet wat je van plan was?"
"Nou, Alex, ik moet zeggen dat ik van je voorstelling heb genoten. Je hebt talent. Ik was van plan om haar nu samen met jou eens helemaal door te neuken, als je dat wilt tenminste. Dat kunnen we nog wel doen. Maar nu ik je zo bezig zag heb ik bedacht dat het ook wel eens goed voor haar zou zijn als ik haar met je meegeef. Je bent morgen vrij heb ik begrepen. Als je haar nou morgen eens in de loop van de avond terugbracht?"
"Nee Ron, dat kun je niet doen!" zei Karin verschrikt.
"Waarom niet? Ben je bang voor hem?"
"Helemaal niet, maar je kunt me toch niet zomaar aan een wildvreemde man uitlenen? Als een stukje speelgoed?"
"Natuurlijk kan ik dat. Je bent mijn slavin, ik kan doen met je wat ik wil en helemaal als ik denk dat het goed is voor je opvoeding. Als je bang voor hem was zou ik er nog over willen denken, maar nu? Je gaat en hij zal je nog wat extra gehoorzaamheid bijbrengen, je misschien ook op extra ideeën brengen. Wat kan hij met je doen dat hij hier nog niet gedaan heeft of zal doen? Je moet haar alleen natuurlijk wel onbeschadigd terugbezorgen, Alex."
"Vanzelfsprekend." zei ik.
Natuurlijk verlangde hij ook andere garanties: bewijzen wie ik was en waar ik woonde, een getekende verklaring dat ik haar meenam en waarin ook stond wat we precies afgesproken hadden en zo nog een paar dingen meer. Maar verder was het allemaal vrij eenvoudig: een gentlemen’s agreement waarin zij totaal geen rol speelde en geen enkele inbreng in had.
Ik stelde voor het gezamenlijk neuken van haar nog even uit te stellen. Ik meende namelijk aan haar gezicht te hebben gezien dat dat haar wel wat leek en ik vond het daarom leuk om het niet te doen. Ik zou liever wat verrassende dingen met haar gaan uithalen. Ron vond dat ik waarlijk talent had.
Ik liet me door hem nog wel uitleggen welke deugden en onhebbelijkheden ze had en hoe ik daar volgens hem het beste mee om zou kunnen gaan, al adviseerde hij me daarin ook vooral mijn eigen weg te bepalen. Wel wees hij erop dat ze geen hoge pijngrens had. Als ik haar meende te moeten straffen zou ik voorzichtig moeten beginnen en goed op moeten letten. Hij hoopte wel dat ze wat gehoorzamer zou zijn dan ze vaak bij hem was. Het bezorgde hem wel eens wat extra grijze haren.
Ondertussen liet ik haar bij de kast de kleren aantrekken die mij het leukst leken: een kort strak zwart jurkje met alleen een wit mini-slipje eronder. Verder helemaal geen stof, alleen open zwarte schoenen met vrij hoge hakken. Ze mocht alleen make-up, spullen voor haar haar en een tandenborstel meenemen.
Hij zoende haar hartstochtelijk toen we samen zijn huis verlieten, maar wees haar daarna resoluut de deur.
Thuis speelde ik uitgebreid met haar maar kwam er ook al snel achter dat meester zijn heel erg inspannend is. Ik moest niet alleen de dingen voor haar regelen die voor de hand liggen en leuk lijken maar ook heel veel andere dingen meer. Ze stelde zich volledig afhankelijk op, ondernam zelf helemaal niets maar volgde alleen mijn aanwijzingen maar op. Ze was gehoorzaam, dat wel, maar ik moest zo wel totaal voor haar zorgen, haar ook op haar gemak stellen, haar troosten elke keer als het haar even teveel werd. Het was een hele grote verantwoordelijkheid die ik op me genomen had vond ik eigenlijk wel. Ik bedoel: lekker met een vrouw sexen is één ding, maar al te veel gedoe hou ik nou ook weer niet van.
Ik was dan ook eigenlijk best blij toen ik haar weer terug kon brengen. Begrijp me goed, ik hield inmiddels van haar prachtige lijf in mijn nabijheid en nam me vast voor te zorgen dat ik het nog eens zou mogen gebruiken. Ze had me ook goed gediend. Ik had genoten van de soepelheid van haar lichaam en alles wat ze ermee kon. Ze beheerste verfijnde technieken om mij tot de hoogste toppen van genot te brengen, maar hoe vaak kan een man klaarkomen in één dag?
Ik was er erg moe van geworden. Ik had vooral ook heel veel om over na te denken.
Maar hoe wreed kan het lot zijn: in de week die volgde kwamen ze samen om bij een auto-ongeluk. Een vreselijke tragedie. Ik bleef volledig ontredderd achter. Het had nog zo mooi kunnen worden.
Alleen, ze bleef nu optimaal en als de volmaakte diamant die ze was in mijn gedachten hangen. Ze zou niet langzaam haar glans verliezen.
Zoals ik al eerder zei, ik zal haar nooit vergeten.
© april 2005, Janneman
Fantasie is belangrijker dan kennis - Albert Einstein 
|
|
    
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 129
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 (Waardeer!) | | Gepost op woensdag 18 mei 2022 - 02:37 pm: |
|
belofte maakt schuld |
Mijn ‘titel’ van mijn reactie heeft niets te maken met dit mooie verhaal.
Maar met mijn belofte van, wat zal het zijn, een paar jaar geleden:
schrijf reactie op de muurbloempjes van deze site: mooie (losse) verhalen die geheel onterecht geen reactie hebben gekregen.
Ik zag dat de site bij de ‘veel schijvers’ een nieuwe volgorde heeft gekregen. En dat rare “zie deel I” bij zowel Janneman als SubAdoration triggerde me.
Goed. Dit verhaal: “Stel” van Janneman mag dan een erg korte en wellicht wat geforceerde titel hebben, maar de opbouw ervan is echt voortreffelijk.
Het opent met een mooie sfeertekening van de hoofdpersoon op een terrasje op een heel mooie dag.
Je voelt het verlangen van de hoofdpersoon. Naar een mooie vrouw, een date... maar ja, dit staat op SmVerhalen dus....
Maar helaas, een man schuift bij hem aan, ze raken in gesprek... en hij wordt uitgenodigd.
Geen sm what’so ever echter...
Het gesprek wordt aldaar op dezelfde voet voortgezet. Natuurlijk.
Alleen blijkt hij thuis een prachtige vrouw te ‘hebben’.
Ja, die aanhalingstekens staan er niet voor niets.
Wat volgt is een buitengewoon opwindend verhaal.
Sm? Niet echt...
Of toch wel...
Ja, zo wil ik Janneman ook wel ontmoeten.
Niet echt zoals de ‘slavin’ in kwestie gepresenteerd wordt.
Ik denk dat ik daar een beetje te blue voor ben.
Maar wat volgt.... mmmmm
Misschien dat Janneman daar ook wat van schrok.
Hij wilde duidelijk een vervolgverhaal uitsluiten. Maar dat hoeft ook helemaal niet.
Ik droom lievere gewoon door, dus die twee slotalinea mag je overslaan...
Maar: Lees dat verhaal!
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
| |
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?