waarin de hoofdpersoon leert dat haar school niet voor niets 'streng'
Ik had mijn tentamen verpest. Aangezien dit mijn herkansing was geweest, zat ik nu met een enorm probleem. Toen ik de eerste keer mijn tentamens verknalde, wist ik dat ik een fikse waarschuwing zou krijgen van mijn mentor. Maar een pak slaag?
Natuurlijk wist ik toen ik hier kwam dat op onze school lijfstraffen werden gegeven: dat was de reden dat mijn ouders mij op deze school hadden gedaan. Ook was er mij verteld dat deze straffen op de blote bips gegeven werden. Maar ach, dacht ik, zo’n vaart zal dat wel niet lopen. Niet dat ze bij ons op school een gebrek aan redenen hebben voor het toedienen van lijfstraffen: niet alleen slechte schoolresultaten, maar ook voor te laat komen, rommel laten slingeren, onfatsoenlijk taalgebruik (elk schuttingwoord is absoluut verboden, en het woord kont en kut al helemaal) kan er een lijfstraf gegeven worden. Kan. Maar ik?
Die eerste keer nadat ik mijn tentamens had verpest, had ik dus de zenuwen toen ik naar mijn mentors kamer komen moest. Meteen bij binnenkomst zag ik de bui al hangen. Nou ja: ik zag hem al liggen. In de vorm van een mattenklopper en een cane. Natuurlijk probeerde ik met een smoesje onder mijn straf uit te komen. Dom. Zo werd mijn mentor pas echt giftig.
“Je weet dus waarom je hier bent,” zei hij met een strak gezicht.
“Je gaat mij nu heel beleefd verzoeken jou een tuchtiging te geven op je blote billen jongedame.”
Ik zakte haast door de grond van ellende. Zelf erom vragen nota bene! Maar goed, ik kon niet anders dan doen wat me gezegd werd. Om vervolgens heel beleefd te moeten vragen “of hij mij alstublieft over zijn knie wilde leggen”.
De vernedering ten top, dacht ik toen.
Weer mis. Want ik moest vervolgens eerst zèlf mijn broekje omlaag doen en ‘mocht’ pas daarna bij meneer over zijn knie komen liggen.
Het kippenvel kroop over mijn rug toen hij zijn koele hand op mijn nog ongeschonden billen legde. Die ongeschondenheid echter duurde niet lang want daar kwamen de eerste klappen al. Wat was ik opgelucht dat niemand me hier zag liggen, want werkelijk, ik kon wel door de grond gaan.
Kon ik dat maar, maar nee, na afloop van de straf moest ik van meneer nog een half uurtje in de hoek staan met mijn broekje omlaag en mijn rokje omhoog. Zodat hij mij goed kon bekijken. Natuurlijk, zucht. Ik nam me voor het nooit meer zover te laten komen, maar ja: het vlees is gewillig en de geest is zwak......
Zo kwam het dat ik, toen ik dus de uitslagen van mijn herkansing binnenkreeg en zag dat ik weer gezakt was, een hoop ellende voorzag. Ik zag mezelf alweer over de knie bij mijn mentor liggen. Ik bereidde me dus voor op een paar rode billen en een flinke vernedering. Helaas, deze voorbereiding bleek onvoldoende te zijn voor wat me ècht te wachten stond!
Via de intercom werd mijn naam omgeroepen en gezegd dat ik me moest melden in de docentenkamer. Nadat ik me eerst wat moed had ingedronken met een kop koffie, ging ik me melden. Had ik die koffie maar nooit eerst gedronken. Want de eerste terechtwijzing van mijn mentor was dat het veel te lang had geduurd voor ik in de docentenkamer was.
Er bleek een docentenoverleg te zijn geweest waarbij men had besproken welke maatregelen getroffen zouden worden om mij mijn kunstjes af te leren. Mij werd medegedeeld dat ik die middag om 16.00 uur in de aula diende te zijn en dan de strengste straf zou krijgen die op deze school gegeven werd: geheel naakt op het podium van de aula zou ik een afstraffing krijgen om vervolgens een uur lang tentoongesteld te worden aan alle leraren en leerlingen die de resultaten van dichtbij wilden bekijken.
Ik hàd het niet meer van de zenuwen en plaste van pure angst in mijn broekje. Je begrijpt dat toen mijn mentor dàt zag, het helemaal een foute boel was!
“In je broekje plassen omdat je straf krijgt die je hebt verdiend, is het toppunt van lafheid èn brutaliteit, jongedame. Hiervoor zul je een extra straf krijgen”.
Ik mocht gaan en wist dat ik ten aanschouwen van de hele school naakt op het toneel zou moeten staan. Maar wat me verder te wachten zou staan .....
Toen het vier uur was, liep ik naar de aula. En schrok dat deze inmiddels helemaal vol zat met leraren en leerlingen, schoonmaakpersoneel en de technische dienst van school. Ik werd op het podium geroepen en gesommeerd mij geheel te ontkleden. Toen ik in mijn ondergoed stond en durfde ik niet verder. Beschaamd keek ik naar beneden. Mijn mentor aarzelde niet. Met besliste bewegingen maakte hij mijn bh'tje los en stroopte hij vervolgens mijn broekje omlaag.
Als in een reflex schoot mijn hand naar mijn zwarte driehoekje om mijn kutje te bedekken. Mijn mentor werd hierdoor duidelijk nog bozer. Door de microfoon vertelde hij hoe ik mijn tentamens had verpest en dat ik bij het horen van mijn straf in mijn broekje had geplast. Wat was zijn toon schamper!
Vervolgens deelde hij mij mijn vonnis mee:
“Jolanda zal moeten leren haar huiswerk te maken zodat ze haar tentamens haalt en afleren om in haar broekje te plassen als ze haar zin niet krijgt. Om haar hiervan te doordringen, zal zij worden vastgebonden op de strafbank, op haar rug en met haar benen wijd uit elkaar gespreid. Zo zal eerst haar schaamhaar worden afgeschoren en daarna haar plassertje worden gewassen. Als dit is gebeurd zal zij geheel naakt voorover op de strafbank moeten bukken en zullen we wederom haar benen wijd spreiden, maar nu door deze vast te binden aan de poten van de bank. Dit omdat niet alleen haar billen flink gestraft moeten worden, maar ook haar plassertje een goede afstraffing nodig heeft”.
O, my God, dacht ik nog, deze schande overleef ik nooit!
Ik voelde hoe mijn mentor me vastpakte en naar de klaarstaande strafbank leidde, dit onder luid gejoel uit de zaal. Maar eerst gaf hij me een groot glas water dat ik in een keer helemaal leeg moest drinken. Pas later begreep ik waarom!!!
De hele zaal werd stil. Iedereen keek ademloos toe wat er ging gebeuren.
Ik werd achterover op de bank gelegd alsof het een gynaecologische stoel was. Zo werden mijn benen wijd uit elkaar getrokken. De lichten in de zaal werden gedimd. De grote spotlights werden op mijn naakte onderlichaam gezet. Ik voelde ze branden.
De conciërge bleek de aangewezen persoon om mijn schaamhaar af te scheren. Hij kwam met een bakje water en zeep en een scheermesje tussen mijn benen staan.
Ik sloot mijn ogen en voelde hoe de kwast met zeep mijn schaamlipjes inzeepte. Hoe de zeep ook rondom mijn anusje werd aangebracht. Ik dacht nog bij mezelf: “die man doet geen half werk”. Het inzepen duurde langer dan ik had verwacht. Alsof hij niet kon stoppen. De conciërge kriebelde en aaide zó over mijn lipjes en anusje dat ik er een vreemd gevoel van kreeg. Het leek wel of ik er opgewonden van raakte. Nou ja ...
Maar, eerlijkheidshalve, het had ook wel iets hoor, zo naakt op een toneel te liggen met gespreide benen en een aula vol mensen die ademloos naar mijn blote kontje en kutje zaten te kijken ... héél vreemd allemaal.
Zodra mijn kutje en anusje goed glad geschoren waren, ging hij niet langer tussen mijn benen zitten maar posteerde zich náást de strafbank zodat iedereen mij goed kon zien liggen. Vanuit die positie spreidde de conciërge mijn schaamlipjes. Pakte hij de bak water. En begon hij mijn kale kutje te wassen. Zorgvuldig, uitermate zorgvuldig.
Het was een ritueel dat eindeloos duurde. Maar voor mij niet lang genoeg! Want na afloop was het moment aangekomen dat mijn billen getuchtigd zouden worden!
Ik moest van de tafel afkomen, me omdraaien en voorover op de strafbank buigen. Ik voelde hoe mijn benen elk aan een kant van de tafel werden vastgezet. Ik had dit eerder bij andere jongens en meisjes zien gebeuren en wist precies wat er nu te zien zou zijn: mijn billen wijd gespreid, en niet alleen mijn kontje, maar ook mijn kale anusje en schaamlipjes in het volle zicht.
Daar kwam de eerste klap al.
Ik schrok me werkelijk rot. Ik had zo liggen denken aan hoe ik erbij stond en wat men in de zaal kon zien, dat ik de klap niet had voelen aankomen. Ik probeerde mijn billen dicht te knijpen, maar dat lukte niet zoals ik vastgebonden stond. Voor ik het wist kreeg ik een tweede klap. Die kwam zo hard aan dat ik het gevoel kreeg te moeten plassen. Opnieuw. Ik had zo'n akelig kriebelig gevoel in mijn maag en buik. Ik was als de dood mijn plas niet op te kunnen houden en ik begon te begrijpen wáárom ik dat grote glas water had moeten drinken!
Echt, mijn mentor probeerde me met opzet publiekelijk aan het plassen te krijgen. Na 20 slagen met de blote hand werd de mattenklopper gepakt en volgden er 15 slagen met de mattenklopper. Daarna kwamen er nog 10 slagen met de cane.
Ik dacht dat ik klaar was omdat mijn mentor wegliep. Niet dus! Ik werd losgemaakt en naakt meegenomen naar het midden van het podium waar een klein voetenbankje stond. Ik moest me voorover buigen. Daar stond ik dan: wijdbeens, naakt, voorovergebogen. En met een vreselijk gevoel mijn plas niet lang meer te kunnen ophouden.
Mijn mentor zei dat dan nu de tijd was gekomen voor het kleine zweepje. Ik schrok me rot. Dat werd alleen maar gebruikt om een afstraffing op de geslachtsdelen te geven, zóver zou hij toch niet gaan? Maar jawel.
Hij ging naast me staan en ik voelde hoe hij met zijn hand over mijn kutje streelde en mijn billen lekker open en dicht deed. Lekker? Ondanks alles was dit een enorm opwindend gevoel en ik voelde mijn kutje nat worden. Maar tijd om daar bij stil te staan?
Daar kwamen de eerste slagen al op mijn kaalgeschoren kutje. Ze brandden als de hel en ik barstte bijna in tranen uit. Bijna, want ik huilde niet echt. Nee, ik kreeg weer dat kriebelige gevoel in mijn buik. En nu ook in mijn geslachtsdelen. Ik merkte tot mijn schaamte dat ik eigenlijk heel erg opgewonden raakte van dit alles. Het was een heel dubbel en heel vreemd gevoel.
En waar ik al bang voor was gebeurde: terwijl ik daar zo voorovergebogen stond met de spotlichten op mijn blote billen gericht, begon ik spontaan te plassen. Ik voelde hoe mijn plasje langzaam langs mijn benen naar beneden liep. Vanuit de zaal klonk gegniffel en mijn mentor vond het nodig nog even extra de aandacht hierop te vestigen: hij trok schaamteloos mijn schaamlipjes wijd uit elkaar. Zo kon, wist ik, iedereen duidelijk mijn urine zien stromen. Maar dat verhoogde alleen het kriebelige gevoel nog meer en ik bleef doodstil staan. Beschaamd? En opgewonden!
Na deze vernederende strafsessie moest ik terug naar de tafel en werd ik opnieuw vastgebonden. Nu ‘ter lering ende vermaeck’ van mijn mede-leerlingen. Die mochten ongegeneerd naar mij komen kijken. Natuurlijk officieel om vooral goed te bedenken dat een volgende keer ditzelfde hèn kon gebeuren als zij zich misdroegen.
Maar ik voelde hun hete adem in mijn nek iedere keer als ze zich over me heen bogen. Als ze mijn billen iets verder uit elkaar trokken. Om mij nog even wat extra pijn te bezorgen. Als ze met hun vingers stiekem even langs mijn kutje streken. Als ze zelfs hun vingers in mijn kutje staken. Om me nog meer te vernederen. Hun hete adem. Lering? Vermaeck zul je bedoelen!
Ik heb spijt van mijn tentamens die ik heb verknald.
Maar of ik echt spijt heb van de straf die ik heb gekregen?????????????????????? MMMMMMM
dit verhaal werd door reintoch (met toestemming van de schrijver/ster) geplaatst op de site voordat het Verhalen Forum bestond
wij hebben dus helaas geen account van hem/haar
de naamlink gaat naar de Oppassers, en de vermelding van Oppasser bovenaan is natuurlijk niet terecht
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?