Waar ik moet bewijzen dat ik jou mijn Meester noemen mag Hoofdstuk 1, De sms
Ik start mijn computer op. Snel naar mijn mailbox om te zien of je al weer iets van je hebt laten horen. Ik heb je nog nooit gezien of gehoord, maar het is alsof we elkaar al jaren kennen. Sinds de laatste mail ben ik behoorlijk zenuwachtig geworden. Je liet me weten mij op de proef te zullen stellen. Hoe en waar dat zou ik wel merken. Je vertrouwt erop dat ik dit glansrijk zal doorstaan maar dat het me zeker wel moeite zal kosten.
Ik hoopte dus wat aanwijzingen te krijgen zodat ik een beetje voorbereid ben als het zover is.
Maar helaas, de mailbox is op wat nieuwsbrieven en een paar berichtjes van mijn chats na leeg….. Dit duurt nu al een week.
Ik heb de routine van alledag weer opgepakt en langzaam maar zeker begint jouw mail naar de achtergrond te verdwijnen. Andere zaken eisen mijn aandacht evenals andere mensen.
Op woensdagochtend vertrek ik zoals gebruikelijk tegen 9 uur op de fiets naar mijn werk. Onderweg krijg ik een sms-je. Ik ben er bijna en wacht met lezen tot ik mijn fiets in de fietsenstalling heb gezet.
Het is een onbekend nummer. De sms luidt: “Trek je slip uit en hang deze aan je stuur. Ga in je lunchpauze voor het pand staan, wacht tot er een auto voor je stopt en stap in”. De zenuwen gieren onmiddellijk door mijn keel. Zou dit het zijn? Geen idee wat je van me verwacht.
Nu is zonder slip lopen niet echt een ramp, maar vandaag heb ik dus dat hele korte rokje met ondeugende splitje aan de voorkant aan. Zolang ik rechtop sta ziet het er keurig uit, maar iets te ver voorover laat de rand van mijn kousen zien en nu ook dus mijn gladgeschoren kutje. Het liefst zou ik de sms negeren omdat ik straks een meeting heb bij de directie. Maar het is ook wel heel spannend om zo rond te lopen terwijl anderen daar geen weet van hebben. En als dit een opdracht van jou is, hoe weet ik of het controleerbaar is? Dilemma.
Ik trek mijn broekje dus uit en hang het aan mijn stuur (gelukkig zwart, valt ie niet zo op). Maar ook geen weg meer terug als ik eenmaal binnen ben. Dan loop ik naar binnen en besluit de lift te nemen in plaats van de trap. Het glazen trappenhuis zou ongewenste kijkers kunnen trekken en daar heb ik geen behoefte aan.
De lift zoeft omhoog en op de 4e etage stap ik uit. Ik trek mijn jas uit en loop naar mijn buro. Er ligt een notitie op mij te wachten. Of ik nog even een paar dozen met spullen voor de presentatie van zometeen klaar wil zetten. Ze staan in de postkamer bovenin de stelling. Zucht, trapje opzoeken en dan snel pakken. Net als ik de laatste doos van de bovenste plank til komt Hans binnenlopen en vraagt of het allemaal lukken wil. Ik zie zijn blik afdwalen naar de onderkant van mijn rokje. Ik voel me rood worden en geef hem snel de doos aan zodat ie zich even op iets anders kan focussen dan op mijn zichtbaar blote billen.
Alle spullen staan nu klaar in de vergaderruimte. De eerste genodigden zijn inmiddels gearriveerd en zoeken vast een plek aan de grote ronde vergadertafel. Als iedereen er is en ook de directeur binnen is, zoek ik mijn plaats aan tafel om te notuleren. Omdat het erg vol is, is er alleen nog een plekje tegen de tafelpoten aan. Ik kan niet anders dan mijn voeten aan weerszijden van de poten zetten om aan te kunnen schuiven. Vanaf de overkant heeft men onder de tafel door nu vol zicht op mijn gespreide benen. Ik probeer me op mijn werk te concentreren maar ben me er heel erg van bewust. Ik kan niet voorkomen dat mijn hals rood begint te kleuren als ik zie hoe enkele van de aanwezigen toch wel heel vaak mijn kant opkijken.
Na enige tijd komt iemand verse koffie brengen. Ik neem de kannen van haar over en doe de ronde langs de tafel. Als ik aan de overkant van mijn plek aankom en naar voren reik om koffie in te schenken, voel ik hoe een hand langs mijn been omhoog schuift en even in mijn billen knijpt. Ik kan nog net een gilletje inhouden. Met een nog rodere kleur dan daarnet vervolg ik de koffieronde en kom als laatste bij mijn baas aan. Ook hij laat zijn hand steels onder mijn rokje glijden, tussen mijn benen. Opeens ben ik me ervan bewust dat ik heeel erg nat ben. Nog meer opgelaten dan ik al was neem ik mijn plaats weer in en zit de vergadering uit.
Hoofdstuk 2: onderweg
Als iedereen de ruimte heeft verlaten ruim ik alles op. Mijn lunchpauze is aangebroken. Ik voel hoe de spanning zich op begint te stapelen in mijn lijf. Reageer daar ook fysiek op en geen slip aan helpt daar fiks aan mee. Ik trek mijn jas aan en met een iets te enthousiast “tot zo” naar mijn collega loop ik naar buiten. De zenuwen gieren nu opnieuw door mijn keel. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Een beetje kou gaan staan vatten om door een onbekende opgepikt te worden? Maar een onweerstaanbare drang om aan het sms-je gehoor te geven en ook de opwinding van vanmorgen maken dat ik geen keuze heb.
Ik sta al een poosje buiten en vraag me af hoe lang dit nog gaat duren. Twijfel slaat toch toe ondanks alles. Dan opeens stopt er een zwarte Alfa Romeo voor mij en het portier zwaait een stukje open. Nog een blik om me heen of niemand me ziet en ik stap in. Als het portier dichtklapt kijk ik opzij om te zien wie mijn chauffeur is. Het is de man die daarstraks aan de vergadertafel tegenover me zat. Ik kijk hem even goed aan en wend dan mijn ogen af, kan het niet langer weerstaan. Een blik die op een vreemde manier dwingend en ontzagwekkend is, maar tegelijkertijd verleidelijk aantrekkelijk, onweerstaanbaar.
Ik kijk naar mijn schoot en zie dat mijn rokje inmiddels weer boven de rand van mijn kousen gekropen is. Het splitje staat open en laat nog net mijn heuveltje bedekt. De auto zet zich in beweging. De man zegt me mijn ogen te sluiten. Eigenlijk wil ik wel weten waar we heen gaan, maar ik gehoorzaam. Dan voel ik zacht zijn hand op mijn been. Langzaam mijn rokje nog verder opschuivend. Ik zit nu met mijn kutje bloot. Waarom ik dat in vredesnaam toelaat, geen idee. Het zou me af moeten schrikken, maar het trekt me aan als een magneet, het onbekende, misschien wel gevaar. Niemand weet waar ik uithang als ik niet van mijn lunchpauze terugkom. Natuurlijk heb ik wel mijn mobiel bij me, maar wie zegt dat ik die tijdig zal kunnen gebruiken als het fout gaat?
Na verloop van tijd merk ik dat we de stad uit zijn. Ik hoor weinig ander verkeer. Ik kan de verleiding niet weerstaan om even door mijn wimpers te gluren. We rijden op een vrij stil industrieterrein. Bij een grote loods draait hij de parkeerplaats op en rijdt door tot achter het pand. Snel sluit ik mijn ogen weer en krijg nu toch wel de kriebels. Ik zit in the middle of nowhere zonder slip met een wildvreemde man in een auto.
Als de motor uitgezet wordt wil ik hem aankijken maar hij zegt me nog steeds de ogen dicht te houden. Even later doet hij me een blinddoek om. Ik hoor zijn portier opengaan en weer dichtslaan en dan gaat het mijne open. Hij pakt me bij de hand en helpt me overeind. Het portier valt achter me dicht. Hij brengt me naar binnen, een deur, piepend open en met een slag weer dicht.
Hoofdstuk 3: De laatste loodjes
Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik heb het warm en koud tegelijk. Probeer geluiden te onderscheiden. Ik hoor naderende voetstappen. De man die mijn arm nog steeds vasthield laat me los, neemt mijn tas van me over (weg mobieltje), trekt me mijn jas uit en duwt me een paar passen vooruit. Onzeker klinken mijn stalen hakken op het kale beton. Twee handen op mijn schouders duwen mij omlaag, ik ga door de knieën en beland toch harder dan ik zou willen op mijn knieën op de koude vloer. Met mijn handen probeer ik steun te zoeken maar ze worden vastgepakt en achter mijn rug gebonden. Ondertussen transpireer ik van spanning, mijn ademhaling is versneld. Is het angst, is het opwinding? Een mengeling van gevoelens wervelt rond in mij.
Als ik mijn mond open doe en vraag waar ik ben en wat de bedoeling is zegt een vaag bekende stem dat ik niet bang hoef te zijn als ik precies doe wat er gezegd word. Schreeuwen heeft geen zin, niemand zal me horen en anders kan daar ook nog iets aan gedaan worden. Visioenen van geknevelde vrouwen schieten voorbij in een flits. Stel dat dat gebeurt? Ik voel heel onverwacht een gevoel van opwinding bij deze gedachte. Dat heeft zijn uitwerking onder mijn rokje merk ik.
Een paar handen maakt de knoopjes van mijn blouse los en streelt over mijn borsten, schuift mijn beha opzij en mijn tepels worden stevig vastgepakt. Er wordt hard in geknepen en aan getrokken tot ik bijna mijn evenwicht verlies en een kreetje van pijn niet kan onderdrukken. Nu ook een hand achterlangs tussen mijn benen, vingers die mijn gezwollen lipjes aftasten, naar voren naar de aanzet waar mijn klitje nog verstopt zit. Ik voel hij zijn vingers mijn klitje beginnen te masseren en ik kan een zachte kreun niet onderdrukken.
“Zo, ze vindt het lekker! Daar moeten we toch even iets aan gaan doen, denk je ook niet?” klinkt het.
Ik hoor een instemmend gebrom en krijg direct een flinke tik tegen mijn kutje. Ook mijn tepels krijgen het beiden te verduren. Ruw word ik overeind getrokken en ik loop half struikelend tussen de twee mannen in mee. Ik word met mijn rug tegen een stalen frame aangezet, mijn armen achter mijn rug over een horizontale buis heen. Met een touw worden mijn bovenarmen aan mijn polsen vastgezet om de buis heen. Ik kan geen kant meer op. Mijn borsten staan priemend vooruit en mijn omlaag geschoven beha duwt ze nog verder omhoog. Tepels hard van de spanning. Met een stevige duw tegen mijn voeten wordt me duidelijk gemaakt dat ik mijn benen wijder uit elkaar moet zetten. Het staal van mijn hakken schuurt over de betonnen vloer, maar voorkomt ook dat ik verder opzij glijd. Ik hang meer dan ik sta.
Ook mijn enkels worden nu vastgezet aan het frame. De angst begint steeds meer plaats te maken voor opwinding. Plots een tik in mijn gezicht. Weer even bij de les gehaald. De bekende stem zegt dat ik stil moet blijven ondanks alles, ik mag alleen praten als mij iets gevraagd wordt. Ik knik dat ik het heb begrepen. Dit zou moeten lukken, maar ja je weet natuurlijk nooit…….
Ik voel weer een hand tussen mijn benen, nu dwingender, op zoek naar mijn gleufje dat nu zo bereikbaar is. Vingers die in mijn kutje schuiven, er weer uit, naar voren glijdend, mijn klitje natmakend, masserend…. Kreunnnnnn. Ai! Weer een klap op mijn kutje dat inmiddels behoorlijk nat geworden is.
“Stil! had ik je gezegd!” klinkt het bars.
Ik verslik me van schrik en hoest zo voorzichtig mogelijk, bij elke schok mijn schouders voelend die naar achteren geforceerd zijn.
De opwinding raakt vermengd met pijn, maar het voelt nog steeds goed en ik verbaas me over hoe de realiteit overeenkomt met mijn fantasie. Hoe vaak heb ik niet gedroomd overgeleverd te zullen zijn, machteloos gebonden, een speeltje voor folteraars en er toch geil van worden?
Weer de hand tussen mijn benen, vingers nu diep in mijn kutje geduwd, heftig op en neer bewegend. Mijn geilheid is tastbaar, mijn zuchten hoorbaar.
Dan voel ik een felle pijn over mijn borsten. Ik herken het gevoel niet, maar weet bijna zeker dat ik met een zweep of iets dergelijks geslagen moet zijn. Opnieuw een slag en nog een en nog een. Met de tanden op elkaar en een van pijn verwrongen gezicht probeer ik geen geluid te maken, maar bij elke slag ontsnapt er toch een piepgeluid en bij de laatste slag is dat een ferme kreet geworden.
“Je was gewaarschuwd, en dat doen we geen twee keer, dus vanaf nu blijft het gewoon stil,” zegt de bekende stem.
Het volgende moment heb ik een leren riem met een bal in mijn mond, strak vastgesnoerd. Mijn visioen wordt werkelijkheid, alleen speel ik dit keer de hoofdrol. Ik voel hoe het speeksel zich in mijn mond verzamelt. Slikken gaat bijna niet meer. Mijn hoofd hangt iets voorover en langzaam drupt het speeksel tussen mijn borsten.
Mijn borsten worden gekneed en geknepen. Dan een felle pijn op mijn tepels, eerst links, dan rechts. Ik hoor een ketting rammelen en voel hoe er aan mijn tepels getrokken wordt. Een zacht kreunend geluid vanachter mijn bal is het resultaat.
Mijn rokje zit inmiddels ook helemaal omhoog geschoven door mijn gespreide benen. Mijn gladde heuveltje als roos van een schietschijf. Weer dezelfde pijn als daarstraks op mijn borsten, maar nu op mijn heuveltje, mijn bovenbenen en dan aaaaaaaaaaaaarrrgggggggg tussen mijn benen op mijn kutje waarvan de lipjes nu wijd open staan. Tranen mengen zich met het speeksel dat langs mijn kin loopt.
Weer die hand tussen mijn lipjes, vingers diep naar binnen en ik voel hoe geil ik ben door de pijn heen. De warmte van mijn gloeiende huid is nu ook binnen in mij. Hand weer weg, net als de pijn weggeëbd is. Een ruk aan de ketting aan mijn tepels en de zweep weer tussen mijn benen maken dat ik even in elkaar dreig te zakken, alle kracht verdwijnt uit mijn beenspieren en ik hang alleen nog maar aan mijn armen. Mijn blinddoek wordt afgedaan en iemand doet mijn ogen open die ik gesloten had gehouden. Ik knipper tegen het licht ook al is dat maar schaars in deze ruimte.
“Het is ok, doorgaan,” zegt de bekende stem tegen de ander en de blinddoek gaat weer voor mijn ogen nog voor ik helder beeld had.
Nieuwe slagen volgen, vlagen van pijn worden een golf waar ik in dreig te verdrinken. En dan stopt het.
Rustig worden mijn enkels losgemaakt. Mijn benen worden iets dichter bij elkaar gezet. Ik voel hoe ik mezelf weer overeind lijk te kunnen houden. De riem met de bal wordt uit mijn mond gehaald en ik beweeg mijn kaken die stijf geworden zijn van het lang opengesperd zijn. Ik slik een paar keer en laat mijn tranen lopen. Ik huil zonder geluid, voel het nagloeien van de striemen die nu duidelijk zichtbaar zijn op mijn onderlijf.
Heel voorzichtig worden nu de klemmetjes van mijn tepels afgehaald. Een onverwachte pijnscheut maakt dat ik mijn adem naar binnen zuig en sissend weer uitblaas. De pijn die zo diffuus geworden was, was opeens in volle hevigheid terug. Ik voel me wiebelig en licht in mijn hoofd.
Dan wordt het touw om mijn armen en polsen losgemaakt en kan ik mijn schouders weer rechtdoen. Het voelt verkrampt aan en ik heb moeite met bewegen. Laat langzaam het gevoel weer terugkomen in alles. Ondanks de pijn voel ik het heerlijke gevoel van binnen, ben verzadigd zonder orgasme. De blinddoek gaat af. Weer knipperen met mijn ogen. Een hand die mijn gezicht droog veegt. De bekende stem nu met een bekend gezicht voor me.
“Je bent geslaagd voor je test, ik ben trots op je,” zegt mijn baas.
|
om mee te beginnen
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?