Toneel is soms echter dan echt.
speciaal voor mijn meelvriend W.
Het was mijn lievelingsfantasie, al zolang ik me kon herinneren. Maar die uitleven….? Met iemand die ik ken….? No way. ‘k Vind van mezelf dat ik best ver ga in het uitleven van mijn spankinggevoelens, maar zo’n hele scène, zo serieus, in zo’n setting? Dat durf ik nóóit.
Tenminste, zo dacht ik er altijd over. Totdat ik op een spankingsite de volgende advertentie zag: “Professioneel acteur ontvangt stoute schoolmeisjes in zijn klas voor een gepaste straf. Setting als ’t schooltje van ’n open lucht museum, maar dan wèl voorzien van genoeg strafinstrumenten. Ruime ervaring. Geringe vergoeding. Mail me je scenario.”
Mijn hart sloeg een slag over…. dit was precies wat ik nodig had. Vreemd genoeg gaven vooral de woorden “geringe vergoeding” me een veilig gevoel. Deze man zou ik kunnen betalen, dat schept op de één of andere manier toch afstand. Zal ik… zal ik niet….??
De advertentie bleef maar door m’n hoofd spoken. Nergens anders kon ik meer aan denken. En ach, wat had ik te verliezen? Dus ik besloot er een mailtje aan te wagen. Grote kans dat het nep is, en ik een undeliverable-melding terug krijg, toch?
Beste Schoolmeester,
Op spankingforum.nl zag ik uw advertentie. Wauw, dat is precies wat ik wil!
Ja, daaaaahaaaaaag, dat gaan we hem ècht niet aan z’n neus hangen, dus! Snel rammelde ik met de backspace-knop de laatste zin weer weg. Schreef een andere en wiste die net zo snel weer. Volgens mij heb ik uren zitten mailen om uiteindelijk met deze zakelijke mail aan te komen. Maffe Zofia.
Beste Schoolmeester,
Op spankingforum.nl zag ik uw advertentie. Deze spreekt me erg aan en graag zou ik meer informatie van u ontvangen. Waar is uw school, wat zijn uw tarieven en kunt u me misschien ook een foto doormailen? In de bijlage alvast mijn scenario. Hartelijke groeten van zofia nina.
Ik klikte op verzenden en schrok daar zelf van. Nog geen kwartiertje later kwam er een reply.
Hij was erg enthousiast over mijn scenario, liet weten dat hij zich in die rol zeker zou kunnen vinden, dat hij op een half uurtje treinen van mijn woonplaats woont, belachelijk weinig verdient met deze bijbaan en volgende week wel tijd zou hebben voor een “mentorgesprek”.
De mail was lief. Streng, vaderlijk. Toen pas viel mijn oog op het paperclip-symbooltje. Klik.
Hoelang staarde ik naar het beeld? Dit was hem, helemaal. Precies het daddy-leraar-type waar ik bij AppieHappie altijd even naar om moet kijken. Hij droeg een broek (met riem, oh my god) en een net overhemd. Mooie blauwe ogen keken me door het glas doordringend aan. Op de achtergrond van de foto zag ik een ouderwetse schoolklas.
Toen was het bekeken. Meteen mailde ik terug. Vijf minuten later had ik een afspraak staan en printte mijn pc braaf de eenvoudige routebeschrijving.
*
Scène 1.
Ik klop op uw deur en u doet me open, laat me binnen en gebaart me in de voorste bank te gaan zitten wachten. U schrijft verder, terwijl ik rondkijk in de klas. Op uw bureau ligt een harde houten plak.
In werkelijkheid ging er nog iets aan vooraf, namelijk het kennismaken in de woonkamer met koffie, die ik, dodelijk nerveus, op mijn truitje morste. Toen ik de Schoolmeester in het echt gezien had, wist ik zeker dat ik wilde en hij liep alvast naar zijn klaslokaal terwijl ik me in de badkamer omkleedde (mijn schooluniform moest immers aan!), opmaakte en mijn haren in twee strakke vlechten wrong. Verder klopte de scène helemaal. Wauw, wat een mooi klaslokaal, net echt… ik kreeg er helemaal de kriebels van!
Scène 2.
U maakt een stapel van uw papieren, legt ze in een la en kijkt me streng aan. Gebied me over de knie te komen en geeft me met de plak.
Lijkt me duidelijk. Hij was erg streng en stelde het uit. Ik voelde me heel klein en stout, terwijl hij me toesprak.
“Zofia, het is nu echt menens, meisje. Je krijgt een flink pak voor je billen.”
Het klonk serieus en een tikkie vermoeid en ik keek naar mijn witte sokjes onder het schoolbankje. Hij schoof z’n stoel iets naar achteren en klopte op zijn bovenbeen.
“Kom maar eens hier, meisje.”
Tollend op mijn puddingbenen deed ik wat me gevraagd werd en voordat ik het doorhad lag ik al bij hem over de knie. Hij trok mijn rokje strak.
“Zo, daar gaan we dan.”
Een hand rustte op mijn rug en een andere pakte het houten instrument van zijn bureau. Gaf me er een paar zachte tikjes mee op mijn achterste. Ik begon sneller te ademen en concentreerde me helemaal op het gevoel. Zijn greep werd steviger en een slagenregen daalde op mijn billen neer.
Oef, wat deed het zeer. Hij sloeg hard en regelmatig en na een tijdje merkte ik hoe de huid onder mijn rokje en wit onderbroekje begon te gloeien. Ik spartelde, maar hij hield me streng vast tot ik weer ontspande en het over me heen liet komen.
Scène 3.
Ik moet over een schoolbankje buigen en u geeft me met uw riem.
“Nog tien”, spreekt hij streng en na de tien beloofde klappen laat hij me opstaan. Mijn handen gaan als vanzelf naar mijn brandende billen. Hij staat op en gespt zijn riem los.
“Buk maar over de eerste bank, zofia, en til je rokje omhoog”.
Ik gehoorzaam. Heerlijk om zomaar te gehoorzamen, te leven volgens een script en gestraft te worden zoals ik het al zolang verdien.
“Benen een meter uit elkaar, graag”.
O jee. Ik weet heel goed wat ik allemaal in dat script geschreven heb, maar dat dat nu al zou gaan gebeuren…. toch doe ik weer wat me gevraagd wordt, zij het na een korte aarzeling. Met mijn benen weid en mijn buik op de bank. De handen stevig vastgeklemd om het hout en mijn hoofd naar beneden, ogen dicht.
De riem striemt over mijn strakke witte broekje en vooral op de stukken van mijn achterste die het ondergoed onbedekt laat. Dan voel ik zijn riem over de natte plek in het midden van mijn ondergoed. Ik schrik, geef een gil en kan me nog niet bedwingen om omhoog te schieten.
“Stilliggen!”
– ja, oké, dat probeer ik ook…. het leer striemt ongenadig over mijn allergevoeligste plekje (dat in deze situatie natuurlijk nog veel gevoeliger is dan normaal), ik begin te zweten en moet echt moeite doen om stil te blijven staan. Mijn hele lichaam tintelt.
Scène 4.
U bindt me over de bok en geeft me six of the best.
Net zo plotseling als het begon, hield hij ermee op. En vreemd genoeg vond ik dat ergens wel jammer. Ik voelde me veilig en wist dat het mijn verdiende loon was, zo te staan en op mijn stoute poesje gestraft te worden. Maar de cane… waar ik al zoveel over had gelezen en zoveel plaatjes en filmjes van had gezien… daar was ik eerlijk gezegd ook wel heel benieuwd naar!
Ik hoefde niet lang te wachten voor mijn nieuwsgierigheid bevredigd zou worden. De Schoolmeester liet me opstaan.
“Is er iets dat je wilt zeggen?” vroeg hij streng, terwijl hij me met een vinger onder de kin dwong hem aan te kijken.
Ik slikte en stotterde “ss..ssor-ry”.
“Ja…”
Hij zuchtte geamuseerd, “voor sorry is het nu een beetje laat, jongedame! Geef me je slipje maar.”
Met een rood hoofd deed ik mijn slipje uit, terwijl ik probeerde mijn rokje alles te laten bedekken, ik frommelde het tot een bal en gaf het hem. Hij lachte, vouwde het kletsnatte broekje open en legde het op zijn bureau.
“Prima”, zei hij, duidelijk in zijn nopjes, “Ga dan nu de cane maar halen, die met het rode handvat, graag.”
Ik liep naar de hoek van het lokaal, waar een aantal canes in een soort paraplubak stonden. Eentje had een rood handvat en ik herkende het instrument van een website die ik vaak bezocht.
“Brat-tamer”, had er onder het plaatje op die site gestaan.
Ik gaf hem de cane en hij legde me voorzichtig over de bok. Bond mijn armen en benen vast en sloeg toen mijn rokje omhoog. Oef. Ik wist dat ik zo ongeveer droop en schaamde me. Maar veel tijd om daarover na te denken kreeg ik niet.
“We beginnen met six strokes op je stoute blote billen”.
En hij voegde meteen de daad bij het woord. Ik piepte en rukte aan de hengels, zonder resultaat, natuurlijk. Auw, wat deed dat zeer!
Scène 4b...
ik weet eigenlijk niet of ik dit durf... maar het lijkt me ook opwindend om tussen mijn billen gecaned te worden.
Van durven of niet durven is helemaal geen sprake. Hier in het straflokaal heb ik niets meer in te brengen. Na de vier horizontale over mijn strakstaande billen, kreeg ik twee diagonale. En na een korte pauze ging hij onverstoorbaar verder in verticale richting. Ik gilde en krijste het uit, maar dat hielp natuurlijk niets.
“Hou je eens stil!” gebood hij streng en meteen liet hij de cane nog een keertje striemen.
“Zo, twee dozijn lijkt me voorlopig wel genoeg.”
De rest van mijn fantasie kan denk ik beter een fantasie blijven... weer over de knie, een buttplug in en met de plak en de karwats over mijn poesje...
Hij maakte de hengels los en pakte me beet. Knuffelde mijn hele lijfje. Ging op de voorste bank zitten en trok me weer over zijn schoot. In een flits realiseerde ik me wat ik gemaild had en ik begon heftig te sputteren en wilde me loswurmen. Maar hij hield me vast, stevig en toch zacht en suste me. Ik ontspande me en ging lekker over zijn schoot liggen, met mijn rode kont omhoog en mijn poesje open.
Dan voel ik iets tegen mijn kontgaatje drukken en even verstijf ik weer. Maar het doet weinig pijn en zodra ik weer iets ontspan glijdt de dildo naar binnen. Oeh, ik wist niet dat ik dit zo lekker zou vinden… alle schaamte voorbij kronkel ik over de warme schoot van de schoolmeester. Maar de ergste straf zou nog komen.
“Je bent een heel stout meisje, zofia”, zei hij en “pets”
– een felle pijnscheut schoot door mijn geheimste plekje. Hij deed precies wat ik gemaild had, klemde mijn benen vast en hield me met één arm stevig in bedwang, terwijl hij met de andere hand de verschillende strafinstrumenten bediende die mijn kutje geselden. Tien met de plak, tien met de kat… ik spartelde onder de klappen en voelde bij elke beweging de plug in mijn kont zitten.
Hij lachte, “zo, wat kletst dat frisch en vrooolijk!”.
Tsja, het moet ook wel een mooi gezicht geweest zijn, een klein blond meisje in schooluniform, een forse dildo tussen de blote roodgeslagen en gestriemde billen… en hij maar lekker meppen op mijn natte poesje, dat ik steeds warmer voelde worden. Acteur? Ach, ja, dat zal best, maar ik weet zeker dat hij hier minstens zo van genoot als ik!
Toen ik dacht dat ik flauw ging vallen hield hij op. Ik hoorde een klokkend geluid en voelde vlak daarna zijn lieve handen met massage-olie over mijn billen gaan. Kreunend duwde ik mijn kont nog wat hogen en hij liet een hand tussen mijn benen glijden, terwijl hij met de andere de dildo op en neer begon te bewegen. Zijn duim gleed bij me naar binnen, terwijl zijn met olie doordrenkte vingers mijn klitje kriebelden. Ik liet me gaan en kreunend kwam ik klaar, heftiger dan ooit. Vuurwerk.
https://www.angelfire.com/extreme4/zofia
|
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen
Verhalen 
Verhalen
zorgvuldig te zijn in het opstellen van een reactie. 
button een heleboel verschillende 
zitten?